Κακώς ασκείται κριτική στον Υπουργό Εθνικής Αμύνης Πάνο Καμμένο. Το dress code, αν και προαιρετικό, δίδει άλλη αίγλη στο αξίωμα. Για το λόγο αυτό πρέπει να ληφθούν τα κατάλληλα μέτρα ώστε να γενικευτεί και να μην είναι μια εξαίρεση στον κανόνα, η στολή παραλλαγής του Υπουργού.

Αν εμφανιστεί ο Υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας με στολή καπετάνιου του εμπορικού Ναυτικού, αμέσως θα λυθούν πολλές παρεξηγήσεις με το σκληρό συνδικάτο των ναυτικών.

Οι αγρότες θα αισθανθούν περήφανοι, αν ο Υπουργός Γεωργίας μεταβαίνει στο γραφείο του με τρακτέρ και θα ταυτιστούν αν επιβλέπει προσωπικά το κλάδεμα στις νεραντζιές στο κέντρο των Αθηνών.

Δεν αντιλαμβανόμαστε γιατί στο Υπουργείο Υγείας δεν φορούν λευκές ρόμπες, γιατρών ή νοσηλευτών, αναλόγως της διάθεσής τους. Και στολή σεκιουριτά, την “casual Friday”.

Στο Υπουργείο Εργασίας θα επικρατούσε το dress code των οικοδόμων, αλλά δεν υπάρχει οικοδομή με εν εξελίξει εργασίες για να πάρουν ιδέες.

Προχωρημένη είναι η ιδέα ο Υπουργός Δικαιοσύνης να κυκλοφορεί με μία παλάντζα, σαν αυτές που είχαν οι καρπουζάδες παλιά, πριν εκσυγχρονιστούν με τις ψηφιακές.

Στο Υπουργείο Αθλητισμού και Πολιτισμού, υπάρχει ένα μπέρδεμα, αν και η ιδέα για αθλητική περιβολή με περικεφαλαία, συνθέτει όλες τις αρμοδιότητες του Υπουργείου.

Στο Υπουργείο Εξωτερικών τα πράγματα μπορούν εύκολα να διορθωθούν μόνο με την υιοθέτηση Τ-shirt με το κατάλληλο μήνυμα στα “εγγλέζικα”: “ no problem”, “keep calm”, “why always me” etc.

Στο Υπουργείο Τουρισμού η γκάμα των επιλογών είναι τεράστια ιδίως σε μαγιό, παρεό, σανδάλια με κάλτσα και απόχη για πεταλούδες.

Last but not least, to Υπουργείο Παιδείας: οι επιλογές του δάσκαλου, του ερευνητή ή του ιερωμένου δίνουν πολλές δυνατότητες για διαφορετικές ενδυματολογικές προτιμήσεις. Φτάνει να υπάρχει «φαντασία στην εξουσία» και «εξουσία στη φαντασία».

Άλλωστε «τα ράσα δεν κάνουν τον παπά» λέει ο σοφός λαός.