Εκατοντάδες ονόματα Ελλήνων οι οποίοι επέλεξαν τις υπεράκτιες εταιρείες του Παναμά, των Βερμούδων, της Κύπρου, της Ελβετίας, αλλά και τις Σεϋχέλλες (που κάποτε πηγαίναμε μόνο για “τρέλες”, εμπεριέχονται στις νέες αποκαλύψεις της Διεθνούς Ομοσπονδίας Ερευνητών Δημοσιογράφων (ICIJ) οι οποίες δημοσιοποιήθηκαν το βράδυ της Τρίτης στο διαδίκτυο. Επιχειρηματίες, δημοσιογράφοι, παρατράπεζες, στελέχη μεγάλων τραπεζών, πρώην διοικητές οργανισμών βρίσκονται στα αρχεία.

Το ενδιαφέρον όπως είναι φυσικό εστιάζεται σε αυτούς που διαχειρίστηκαν δημόσιους πόρους και εμπεριέχονται στη νέα λίστα  του Παναμά. Η περιβόητη λίστα σοκάρει με τις εκατοντάδες offshore εταιρειών στις οποίες απολήγουν οι κρυφοί ή φανεροί δικαιούχοι των Παναμά papers. Πολλοί από αυτούς εμπεριέχονται και στη λίστα Λαγκάρντ και στα σπίτια τους έχει ήδη εισβάλει η οικονομική Δικαιοσύνη.

Πεδίο δόξης λαμπρό για τις διωκτικές αρχές. Η Κυβέρνηση σαφώς και αναμένει πολιτικά οφέλη από την όλη ιστορία, καθώς θα αποδείξει ότι κυνηγά τον μεγάλο -παράνομα αποκτηθέντα- πλούτο και ότι δεν συγκαλύπτει.

Τα ονόματα που έχουν δει το φως της δημοσιότητας είναι τρανταχτά, αλλά η ύπαρξη ενός ονόματος στη λίστα δεν σημαίνει αυτομάτως ότι συμμετείχε σε παράνομες ενέργειες.

Ο χειρισμός της υπόθεσης πρέπει να γίνει με απόλυτη σοβαρότητα και οι όποιες ποινικές ευθύνες να είναι δεμένες, να υπάρχουν δηλαδή αποχρώσες ενδείξεις.

Αλλιώς θα καταλήξουμε σε μια ιστορία φημών και κουτσομπολιών, σαν τα pampers που ποτέ δεν αποδείχτηκαν δικαστικά ότι υπήρξαν.

Για να μετατραπούν τα panama papers σε “lamogia papers”, πρέπει να αφεθεί η δικαιοσύνη να κάνει απερίσπαστη τη δουλειά της.

Από τη στιγμή δε κατά την οποία προκύψουν ποσά αδήλωτα, θα υπάρξει και δημοσιονομικό όφελος. Και ιδιαίτερα σημαντικό να μην είναι, θα είναι τουλάχιστον “συμβολικό”.

Αλλά το πιθανότερο είναι πως μέσα στον κυκεώνα των υπεράκτιων εταιρειών κρύβεται μεγάλος θησαυρός.

Αν οι αρχές καταφέρουν ένα ποσοστό αυτού να εισρεύσει στα δημόσια ταμεία, εκτός από επιτυχία, θα συνιστά και μία ενέργεια κοινωνικής δικαιοσύνης, τουλάχιστον στις περιπτώσεις που θα βρεθούν ποσά “απαλλοτριωμένα” από τον δημόσιο κορβανά.