Φωτό emo.gr

Το να κατηφορίζεις στο Φάληρο, ένα  βράδυ στα τέλη του Αυγούστου θα είχε γούστο αν πήγαινες για ποτό ή φαγητό. Όταν πας όμως για να δεις τον φετινό Ολυμπιακό, τα πράγματα αλλάζουν. Μπαίνεις στην …πρίζα.

Για ακόμη ένα παιχνίδι ο Ολυμπιακός αντιμετώπισε μια κλειστή άμυνα και η απάντησή του ήταν ένα παράλληλο, άνευρο ποδόσφαιρο, δίχως πρωτοβουλίες και ατομικές ενέργειες, δίχως συνδυασμούς, δίχως επιθετική τακτική.

Πολλά έχουν γραφεί για τον φετινό Ολυμπιακό και τι του λείπει και πιθανόν όλα να έχουν βάση αληθείας. Το βασικότερο όμως είναι η προσωπικότητα.

Μπήκε ο Τσόρι και δεν πήρε απλά μια πρόκριση, αλλά έσωσε τη χρονιά!  Όχι μόνο για την είσοδο στους ομίλους του Γιουρόπα, αλλά για την πίστωση χρόνου που έδωσε στην ομάδα να διορθώσει κάποια έστω από τα κακώς κείμενα.

Διότι καλός ο Καπίνο, αλλά με Ρομπέρτο η ομάδα άλλαζε επίπεδο.

Τρομερό άγχος από τους παίκτες, αλλά αν δεν μπορούν να διαχειριστούν τη γιούχα της κερκίδας δεν κάνουν για μεγάλη ομάδα.

Οι φίλαθλοι σε όλο το ματς μουρμούριζαν και αποδοκίμαζαν και στο τέλος μαζικά δήλωσαν την αντίθεση τους στο φετινό πρότζεκτ, το οποίο δείχνει χωρίς στόχους και προοπτική.

Οι εποχές που η κάθε Αρούκα θα έτρωγε πέντε και θα ήταν ευχαριστημένη γιατί ο Ολυμπιακός θα είχε κάνει μία ντουζίνα ευκαιρίες πέρασαν.

Η παρακμιακή εικόνα της ομάδας σε όλο το ενενηντάλεπτο, οδήγησε πολλούς φιλάθλους στο συμπέρασμα ότι πρόκειται για τον χειρότερο Ολυμπιακό της εικοσαετίας.  Κάποιοι έφτασαν στο σημείο να τη συγκρίνουν με την ομάδα στην οποία συμμετείχε ο  αλήστου μνήμης Καναδός Βράμπλιτς.

Βεβαίως στο γήπεδο οι αποδιοπομπαίοι τράγοι γίνονται ήρωες μετά από ένα ματς ή από ένα κρίσιμο γκολ.  Όμως μετά από τέσσερα επίσημα ευρωπαϊκά παιχνίδια η ομάδα δεν έχει πείσει ούτε τον πιο καλόπιστο οπαδό της.

Παρουσιάστηκε παντελώς ανέτοιμη να αντιμετωπίσει τους καλοκαιρινούς σκοπέλους.

Η Διοίκηση δέχεται σφοδρή κριτική και πίεση να ενισχύσει την ομάδα, όμως αυτή δείχνει να έχει τεράστια κενά σε αξιόπιστους ποδοσφαιριστές υψηλού επιπέδου.

Το να δίνεται χρόνος συμμετοχής σε νεαρούς ποδοσφαιριστές είναι καλό σημάδι, είναι όμως παράλληλα και αδυναμία, είναι ταυτόχρονα και ομολογία μη ποιοτικού ρόστερ.

Γκρίνια από τους οπαδούς, άγχος από τους παίκτες, άστοχες και υπό πανικό κινήσεις της Διοίκησης, αυτή είναι η σίγουρη οδός προς την παρακμή…