Άτιμη κρίση. Και οι καναλάρχες με τάπερ κεφτεδάκια και τυροπιτάκια εμφανίστηκαν στην αρένα διεκδίκησης των αδειών. Και με δυο αλλαξιές ρούχα γιατί αναμένεται ιδρώτας, αν και οι αίθουσες κλιματίζονται.

Με Ιβάν Σαββίδη, Βαγγάλη Μαρινάκη και εκπρόσωπο του ΣΚΑΙ, η πρώτη είδηση θα αφορά την έναρξη του πρωταθλήματος.

Καθ’ όλη τη διάρκεια της διαδικασίας οι συμμετέχοντες θα παραμείνουν σε συγκεκριμένους χώρους και δεν θα επιτρέπεται η έξοδός τους παρά μόνο με συνοδεία.

Όχι ότι δεν υπάρχει εμπιστοσύνη, αλλά για το τυπικό της υπόθεσης. Και επειδή ο τύπος πολλές φορές είναι σημαντικότερος της ουσίας, φωτογραφικό υλικό με υποψήφιους να συνοδεύονται θα κάνουν θραύση.

Η εκτίμηση μας ότι από τις έντεκα υποψηφιότητες, τρεις παίκτες θα μείνουν εκτός, επιβεβαιώθηκε απόλυτα. Όχι λόγω κληρονομικού χαρίσματος, αλλά επειδή επικεντρωθήκαμε στο «πως», ήτοι στη διαδικασία, όταν όλοι έψαχναν το «ποιοι» θα πάρουν τις άδειες και με την παραφιλολογία φημών για αυτές.

Εδώ το σχετικό άρθρο

Η διαδικασία

Η δημοπράτηση της κάθε άδειας θα διεξαχθεί σε δύο φάσεις. Στην πρώτη φάση, η πενταμελής Επιτροπή Διενέργειας του διαγωνισμού (καθηγητές πανεπιστημίου, διδάκτορες και ανώτερα στελέχη της δημόσιας διοίκησης) αρχίζοντας από την τιμή εκκίνησης των 3 εκατ. ευρώ θα αυξάνει το τίμημα κατά 500.000 ευρώ.

Οι συμμετέχοντες θα έχουν τη δυνατότητα είτε να αποδεχθούν τη νέα τιμή είτε να παραμείνουν αδρανείς (αποσυρόμενοι από τη διεκδίκηση της συγκεκριμένης άδειας και διατηρώντας την ευχέρεια να διεκδικήσουν την επόμενη).

Εδώ είναι το κομβικό σημείο της διαδικασίας. Ποιοι θα πάρουν το ρίσκο απόσυρσης από την πρώτη άδεια, αναμένοντας τη δεύτερη, το ακόμη μεγαλύτερο απόσυρσης από τη δεύτερη κοκ;

Αν η πρώτη αφορά οκτώ υποψηφίους, η δεύτερη θα αφορά επτά, η τρίτη άδεια έξι και η τέταρτη πέντε.

Η αναμονή της επόμενης, με την προσδοκία να πέσει η τιμή, μπορεί να ισχύσει μόνο για τη δεύτερη και τρίτη άδεια, καθώς στην τέταρτη λογικά οι εναπομείναντες θα παίξουν τα ρέστα τους

Πρόκειται για μια κλασική διαδικασία βγαλμένη μέσα από τη θεωρία παιγνίων. Όλοι οι υποψήφιοι ορθολογικά σκεπτόμενοι έχουν ως στόχο να πάρουν την άδεια στη μικρότερη δυνατή τιμή, όμως η διαδικασία είναι ανταγωνιστική και κάθε απόσυρση αυξάνει τις πιθανότητες για την επόμενη, ενώ μειώνεται ο αριθμός των προς διεκδίκηση αδειών. Ενώ όλοι ξεκινούν με 12,5% πιθανότητες να πάρουν την πρώτη άδεια, στην τέταρτη έχουν μείνει πέντε και άρα οι πιθανότητες αυξάνουν στο 20%.

Επομένως βασικό συστατικό της διαδικασίας είναι η μη συνεννόηση των υποψηφίων.

Για κάθε άδεια η επιτροπή θα αυξάνει το τίμημα κατά «βήματα» (και κατά την κρίση της με ανώτατο όριο τις 500.000 ευρώ) και η διαδικασία θα επαναληφθεί.

Μετά την αποχώρηση των υπολοίπων συμμετεχόντων, έχοντας απομείνει μόνο δύο, η δημοπράτηση κάθε άδειας θα περνάει στη δεύτερη της φάση. Σε αυτή τη φάση θα μιλούν μόνο οι δύο υποψήφιοι που θα καταθέσουν την τελική τους προσφορά σε κλειστό φάκελο. Σε περίπτωση ισόποσων προσφορών, θα επαναληφθεί η διαδικασία των κλειστών φακέλων και η άδεια θα απονεμηθεί στον πλειοδότη.

Σημειώνεται ότι οι προσφορές στη δημοπρασία είναι δεσμευτικές καθώς το συγκεκριμένο στοιχείο θα λειτουργήσει υπέρ της μεγιστοποίησης του τιμήματος που θα εισπράξει το ελληνικό Δημόσιο.

Διότι η διαδικασία είναι τέτοια που όποιος θέλει την άδεια θα κληθεί να βάλει το χέρι βαθιά στην τσέπη. Αν για παράδειγμα μείνουν δύο στην τελευταία άδεια και η τιμή έχει φτάσει τα 5 εκατομμύρια ευρώ, ποιος θα βάλει στη γραπτή προσφορά μόνο 5,5;

Κι αν θέλετε και ένα πολιτικό σχόλιο επί της όλης διαδικασίας, η Κυβέρνηση εμφανιζόμενη ως εγγυητής του δημοσίου συμφέροντος αναμένει να ανακάμψει δημοσκοπικά μετά τα απανωτά χτυπήματα των Μνημονίων.

Γιατί ο τάδε ή ο δείνα καναλάρχης μπορεί να αλλάξουν ανά πάσα στιγμή γραμμή και από αντικυβερνητική ρητορεία να πάνε σε φιλοκυβερνητική ή τούμπαλιν, οι εντυπώσεις όμως από την όλη διαδικασία θα μείνουν.