Το δράμα των πολιτικών συντακτών επανέρχεται:

Δομικός, σαρωτικός και με «μηνύματα» ανασχηματισμός ή απλά αλλαγή κάποιων προσώπων σε νευραλγικές θέσεις;

Θα φύγει ο Φίλης, θα αξιοποιηθεί αλλού ο Μουζάλας, θα συντηρηθεί η αναλογία με τους ΑνΕλ και  η άλλη ποσόστωση με τους «πασοκογενείς»;

Ο εύκολος επικοινωνιακά Σεπτέμβρης για την Κυβέρνηση, μετά τη διαδικασία στη «στρούγκα» της ΓΓΕΕ, έγινε μπούμερανγκ με τα θέματα του υπερθεματιστή με εισοδήματα Γουίλυ του μαύρου θερμαστή από το Τσιμπουτί;

Θα πάμε σε πρόταση μομφής ή μήπως τους προλάβει η Κυβέρνηση με πρόταση ψήφου εμπιστοσύνης;

Θα πρόκειται για εμπιστοσύνη ή για ανοχή;

Τι λένε οι εταιρείες δημοσκοπήσεων;

Μία βγάζει δώδεκα μονάδες μπροστά τη ΝΔ και η άλλη τέσσερις μπροστά τον ΣΥΡΙΖΑ.

Ποιον να πιστέψουμε; Καλύτερα τις ιδεοληψίες ή τους στόχους μας;

Το σύστημα που το λένε «πρωθυπουργοκεντρικό», οι εθισμένοι στις σύνθετες λέξεις, δίνει το απόλυτο δικαίωμα στον εκάστοτε αρχηγό της Κυβέρνησης να απολύει Υπουργούς ακόμη και μέσα από αεροπλάνα;

Αυτό το συναίσθημα απολύτου ισχύος έχει αποθεώσει η Λίτσα Γιαγκούση με το έντεχνο άσμα «όταν βλέπω αεροπλάνο μου έρχεται να σου την κάνω»;

Πόσα ακόμη άρθρα θα διαβάσουμε  με τη χώρα που καταρρέει κι άλλα με ψεύτικη ελπίδατης ανάπτυξης που αργεί γιατί προβάρει το δίκαιο φόρεμά της;

Η χώρα και την αριστερά έβγαλε Κυβέρνηση και προσομοίωση ατάκτου χρεοκοπίας έκανε και ακόμη στέκει στα πόδια της. Γιατί;

Γιατί είχε πρόγραμμα!

Και μετά ο Φίλης τα βάζει με το Θεό της Ελλάδας, τη μόνη λογική εξήγηση για τη μη κατάρρευση της νεοελληνικής ιλαροτραγωδίας, που με τόση ελαφρότητα είναι απορίας άξιο που δεν την πήραν τα μελτέμια να τη στείλουν μια και καλή στην Μπαρμπαριά, παρέα με τους μισιρλήδες!

Να μην μπαίνουν στον κόπο να έρχονται αυτοί, ας πάμε εμείς, να κάνει κι ο τόπος αγρανάπαυση για λίγα χρόνια.

Τελικά ένα είναι το ερώτημα που πλανάται πάνω από τη χώρα και τη στοιχειώνει από τη Νέδα μέχρι τον Άρδα: οι Brangelina γιατί χώρισαν;