Ένα νέα Κίνημα, το οποίο έλαβε τη γλαφυρή ονομασία «δεν κληρονομώ» έχει πάρει διαστάσεις τον τελευταίο καιρό στην Ελλάδα καθώς χιλιάδες πολίτες δεν θέλουν να κατέχουν ακίνητο υπό το βάρος δυσβάστακτης φορολόγησης.

Όπως αποκαλύπτει το Έθνος, πριν το 2000 η αποποίηση κληρονομιάς ήταν ένα σπάνιο φαινόμενο, ειδικά σε ό,τι έχει να κάνει με τα ακίνητα.

Πλέον τείνει να γίνει κανόνας, αν αναλογιστεί κανείς ότι εκτός του ΕΝΦΙΑ, υπάρχουν κι άλλοι φόροι και επιβαρύνσεις, που κάθε ιδιοκτήτης θα κληθεί στο αμέσως επόμενο διάστημα να πληρώσει για κάθε ακίνητο που έχει στην κατοχή του και οι οποίες υπολογίζονται σε περίπου 1.000 ευρώ ανεξάρτητα απ’ την πραγματική, εμπορική του αξία.

Τα Ειρηνοδικεία όλης της χώρας κατακλύζονται καθημερινά από πολίτες που πάνε να καταθέσουν αίτηση αποποίησης κληρονομιάς και ουσιαστικά να… χαρίσουν στο κράτος το ακίνητό τους.
Σύμφωνα με την εφημερίδα “Το Έθνος” στην Αττική κατατίθενται περίπου 200 αιτήσεις την εβδομάδα, αριθμός που αναλογεί σε 10.000 με 12.000 το χρόνο. Στη Θεσσαλονίκη μιλάμε για περίπου 5.000 ακίνητα και περισσότερα από 1.600 στην Πάτρα.
Πριν από μόλις τρία χρόνια, τότε που έλαβε χώρα η αύξηση των φόρων και η επιβολή του ΕΝΦΙΑ τα ακίνητα που οι πολίτες δεν δέχονταν να κληρονομήσουν ήταν σχεδόν τα μισό, η συνέχιση της κρίσης και η αύξηση των φόρων σε όλα τα επίπεδα διπλασίασε τις αιτήσεις αποποίησης κληρονομιάς.
Συμβολαιογράφοι και δικηγόροι πάντως συμβουλεύουν όσους πολίτες κληρονομούν ένα ακίνητο να προχωρήσουν στην αποδοχή κληρονομιάς με το ευεργέτημα της απογραφής.
Σύμφωνα με αυτή ο κληρονόμος έχει το δικαίωμα μέσα σε τέσσερις μήνες απ’ όταν του γνωστοποιήθηκε η κληρονομιά να προβεί σε αποδοχή με το ευεργέτημα της απογραφής περιορίζοντας την ευθύνη του για τις υποχρεώσεις της κληρονομιάς μέχρι το ενεργητικό της, δηλαδή μέχρι τη συνολική αξία της κληρονομιάς.

Το ζήτημα όμως είναι ενδέχεται να είναι βαθύτερο, καθώς το κράτος θα βρεθεί να κατέχει δεκάδες χιλιάδες ακίνητα, ιδίως μέσα στα αστικά κέντρα.

Οι επιλογές που έχει είναι βασικά τρεις: είτε να τα βγάλει σε πλειστηριασμό για να γεμίσει τα Ταμεία. (Παράδειγμα: 50 χιλιάδες ακίνητα επί 20 χιλιάδες ευρώ κατά μέσο όρο μας δίνουν ένα δις, έτσι για να έχουμε μία τάξη μεγέθους).

Υπάρχει και το άλλο ενδεχόμενο: στα ακίνητα που πέρασαν στην ιδιοκτησία του κράτους να στεγαστούν μετανάστες και πρόσφυγες, καθώς με τον ρυθμό άφιξής τους και το μη πεπερασμένο του αριθμού τους, τα hot spot δεν θα επαρκούν για να καλύψουν τις ανάγκες προσωρινής ή μόνιμης φιλοξενίας τους.

Κανείς όμως δεν μπορεί να αποκλείσει η όποια αξιοποίηση αυτών των ακινήτων να παραπεμφθεί στις ελληνικές καλένδες, δηλαδή να εγκαταλειφθούν παραμένοντας άδεια.