Το σχεδόν ξεχασμένο «δημόσιο συμφέρον». Αυτό επικαλείται η Κυβέρνηση και το Μέγαρο Μαξίμου στην κόντρα που έχει ξεσπάσει για τις επαπειλούμενες θέσεις εργασίας στα κανάλια που δεν εξασφάλισαν αδειοδότηση.

Ο υποψιασμένος αναγνώστης αντιλαμβάνεται ότι η επίκληση του ενδεχομένως γίνεται διότι συμφέρει: Όπως υπογραμμίζει η κυβέρνηση – σύμφωνα με το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεω- ο διαγωνισμός για τις τηλεοπτικές άδειες έθεσε τέλος «σε ένα καθεστώς αυθαιρεσίας, που ίσχυσε στη χώρα για δεκαετίες, ένα σύστημα που εξασφάλιζε ταυτόχρονα: πρώτον, δωρεάν συχνότητες, σκανδαλώδη δανειοδότηση και επιχειρηματική ισχύ στους καναλάρχες, δεύτερον, πολιτική κάλυψη και επικοινωνιακή ασυλία στους τραπεζίτες και, τρίτον, ανεξάντλητη προβολή και οικονομικές πλάτες στο πολιτικό κατεστημένο, έφτασε στο τέλος του».

Ένα σύστημα που σαφώς και δεν είναι φιλικό προς τον ΣΥΡΙΖΑ.

Ακόμη κι έτσι, το δημόσιο συμφέρον διεγείρει πάντα τους έντιμους πολίτες, τη “σιωπηρή πλιοεψηφία”, οι οποίοι βλέπουν παρά τις έντονες φήμες για τους “σίγουρους’ και τους “κομμένους από χέρι” να παίρνει άδεια ο πλέον εχθρικός προς την Κυβέρνηση σταθμός, ενώ να αποκλείονται δύο φιλοκυβερνητικοί!

Προφανώς και δεν χρειάζεται άλλη απόδειξη για το αδιάβλητο του διαγωνισμού.

«Αυτοί που σήμερα βγαίνουν στα κεραμίδια για τους ανθρώπους που χάνουν τη δουλειά τους, είναι οι ίδιοι που έσπευσαν να διαμαρτυρηθούν, επειδή ο νόμος προβλέπει ως ελάχιστη προϋπόθεση για τη διεκδίκηση συχνότητας, 400 θέσεις μόνιμης απασχόλησης ανά επιχείρηση. Δηλαδή 1.600 θέσεις απασχόλησης συνολικά», καταγγέλλουν οι κυβερνητικές πηγές στο σημείωμα που δημοσίευσε  το ΑΠΕ και δηλώνουν πως «αντίθετα με τα όσα διακηρύσσουν οι κλαίοντες κροκόδειλοι, η κυβέρνηση παρακολουθεί πολύ στενά και πολύ προσεκτικά το ζήτημα των εργαζομένων στα ραδιοτηλεοπτικά μέσα. Αυτό που δυσκολεύεται να παρακολουθήσει, είναι αυτή την απίστευτη επιχείρηση υποκρισίας και κουτοπονηριάς, αυτό το όψιμο ενδιαφέρον για την ανθρώπινη εργασία, από μαγαζιά που δούλεψαν για δεκαετίες βασιζόμενα στην λεηλασία του δημοσίου συμφέροντος, την υποβάθμιση της εργασιακής αξιοπρέπειας, τον σκανδαλώδη τραπεζικό δανεισμό και το δημόσιο χρήμα. Και αυτό δεν ισχύει μόνο για τα κανάλια. Ισχύει και για την Νέα Δημοκρατία».

Επισημαίνεται, δε, ότι «υπάρχουν δύο νέα κανάλια που έχουν πάρει άδειες, γεγονός που σημαίνει ότι με βάση το νόμο δημιουργούνται τουλάχιστον 800 θέσεις εργασίας, στις οποίες πρέπει να συνυπολογιστούν οι 60 θέσεις που πρέπει να καλυφθούν σύμφωνα με τον νόμο, στα κανάλια που λειτουργούν ήδη».

Διευκρινίζεται, επίσης ότι οι επιχειρήσεις που δεν πήραν άδεια, μπορούν να συνεχίσουν τη λειτουργία τους, είτε διεκδικώντας θεματική άδεια, είτε παρέχοντας το πρόγραμμά τους διαδικτυακά, είτε εντάσσοντάς το σε συνδρομητικές πλατφόρμες.

Αναφορικά με το ύψος του τιμήματος, η κυβέρνηση δηλώνει πως «δείχνει σε τι επίπεδο, λεηλατήθηκε τα προηγούμενα χρόνια το δημόσιο συμφέρον και, βεβαίως, ποιοι είναι οι ωφελημένοι από αυτό».

Η Κυβέρνηση επιδιώκει επικοινωνιακά οφέλη από τον διαγωνισμό και με το ανέλπιστο τίμημα, προσπαθεί να τα μεγιστοποιήσει.

Όπως έχουμε ξαναγράψει πρόθεσή της ήταν η ανάκτηση του περιβόητου «ηθικού πλεονεκτήματος». Και όταν εμφανίζεται ως προασπιστής του δημοσίου συμφέροντος, δύσκολα μπορεί κανείς να ορθώσει σοβαρό αντιπολιτευτικό λόγο.

Μετά από καιρό η Κυβέρνηση αντεπιτίθεται επικοινωνιακά και είναι βέβαιο ότι εν θα αφήσει τίποτα αναπάντητο σχετικά με τις τηλεοπτικές άδειες, ένα θέμα που θα το κρατήσει όσο μπορεί «ζωντανό» εν όψει και του δύσκολου πολιτικά Φθινοπώρου.

Η επιτυχία του διαγωνισμού για τις άδειες ενδέχεται να παραπέμψει στις καλένδες τον ανασχηματισμό, που περίπου είχε προαναγγελθεί για μετά τη ΔΕΘ.