Οι κάτοχοι της ζηλευτής ειδικότητας του «ανασχηματολόγου» του πολιτικού ρεπορτάζ είναι στις επάλξεις δουλεύοντας υπερωρίες τις τελευταίες ημέρες. Καθώς ειδήσεις για την αναδόμηση που αυτή τη φορά φέρει τον τίτλο “αν ξημερώσει σε χάνω” βγαίνουν με το σταγονόμετρο, επιστρατεύουν όλη τη «δημιουργική δημοσιογραφία» που έχουν διδαχθεί στα ΙΕΚ «Μούφα και Αλλαγή» (στο κυβερνητικό σχήμα).

Καταρχήν για το χρόνο του ανασχηματισμού. Πρώτα μας έλεγαν ότι η αναδόμηση θα συμβεί μετά την αξιολόγηση, μετά ότι πάει για πιο πριν και μετά ότι η μόνη βολική ημερομηνία σύμφωνα με τις υποχρεώσεις του Προέδρου της Δημοκρατίας και τις προβλέψεις του Νοστράδαμου, είναι του Αγίου Δημητρίου, εκτός αν πάμε για την επόμενη εβδομάδα, ή τη μεθεπόμενη, ή όταν τα Jumbo μετρήσουν μονοψήφιο αριθμό για τα Χριστούγεννα

Ο μόνος κοινός τόπος αυτού του ανασχηματισμού είναι, σύμφωνα πάντα με τους ταγούς της δημοσιογραφίας είναι ότι θα είναι σαρωτικός και θα αυξάνει τα Υπουργεία, θα δίνει έμφαση στη μετανάστευση και στις δυσλειτουργίες του κυβερνητικού σχήματος.

Κανείς δεν είναι σίγουρος και το ρεπορτάζ κόβει τον ένα υποψήφιο, «ράβει» τον άλλον, μόνο για τον υπουργό Επικρατείας δεν έχουν γράψει πως αποχωρεί.

Η απόλυτα διασφαλισμένη δημοσιογραφική επιτυχία είναι στα ονόματα. Αν πουν κάποιον και αυτός υπουργοποιηθεί έχει καλώς. Αν δεν πάρει χαρτοφυλάκιο, το όνομα του «έπαιξε για να καεί». Εκατό τοις εκατό δικαίωση του «ρεπορτάζ». Σαν παλιά συνταγή της γιαγιάς.

Πολιτικά κουτσομπολιά, συντροφικά μαχαιρώματα, διασπορά φημών και αδιασταύρωτων «ειδήσεων», από όλα έχει ο μπαξές.

Με την ουσία ουδείς ασχολείται. Η οποία είναι ότι στο σημείο που βρισκόμαστε σημασία έχει η αλλαγή πολιτικής (ιδίως της οικονομικής) και όχι τα πρόσωπα.

Αν δεν βρεθεί ο οδικός χάρτης για τη σταδιακή έξοδο από την κρίση με επίσης σταδιακή άρση των αδικιών, των δυσβάστακτων φόρων και των δυσανάλογων βαρών στους φορολογούμενους, τότε καμία αλλαγή προσώπων δεν έχει νόημα. Ούτε καν σε επίπεδο “Θεσμών”.

Αν οι πολίτες δεν δουν μια διαφορετική προσέγγιση σε μια σειρά ζητημάτων «καθημερινότητας», τα όποια πρόσκαιρα επικοινωνιακά οφέλη από την αναδόμηση θα εκμηδενιστούν. Η ίδια η ΕΛΣΤΑΤ μιλά για φτώχεια στο 40% του πληθυσμού, όταν οι ελίτ “σφάζονται” για τη νομή της εξουσίας.

Και τότε ελάχιστη σημασία θα έχει αν «ο ανασχηματισμός άργησε μια μέρα», αν ήταν δομικός, παραπλανητικός ή απλά για να αποτυπώσει το νέο εσωτερικό συσχετισμό δυνάμεων, με τους πασοκογενείς να κερδίζουν πόντους και τη συμφωνία ΣΥΡΙΖΑ-ΑνΕλ να τηρείται όπως πάντα στο ακέραιο.