Αυξημένες ροές μεταναστών και προσφύγων στα νησιά του βορείου Αιγαίου σημειώνονται τα τελευταία πέντε 24ωρα. Κάτι που μόνο τυχαίο δεν είναι.

Με σύμμαχο τον καλό καιρό και υπό τη “φροντίδα” της κυβέρνησης Ερντογάν, οι μετανάστες-πρόσφυγες προσεγγίζουν τα ελληνικά νησιά κατά εκατοντάδες.Από το πρωί της περασμένης Παρασκευής έως και σήμερα Τετάρτη, στη Λέσβο πέρασαν 285 άτομα, στη Χίο 245 και στη Σάμο 69. Συνολικά δηλαδή πέρασαν 599 άτομα, αριθμός που ισοδυναμεί με το 5% περίπου του συνόλου των εγκλωβισμένων σήμερα στα νησιά του βορείου Αιγαίου μεταναστών και προσφύγων.

Στη Λέσβο σήμερα, από τη Γενική Αστυνομική Διεύθυνση βορείου Αιγαίου, ανακοινώθηκε ότι καταμετρήθηκαν 5.918 άτομα, στη Χίο 3.558 και στη Σάμο 2.278. Συνολικά, καταμετρήθηκαν 11.754 εγκλωβισμένοι πρόσφυγες και μετανάστες.

Πρόκειται δίχως αμφιβολία για πολιτική επιλογή της Τουρκίας να «πιέσει» την Ελλάδα και δευτερογενώς την ΕΕ. Βλέπουμε ουσιαστικά τη στρατηγική της Τουρκίας να εκδηλώνεται, σε όλα τα θέματα και με κάθε αφορμή.

Την ίδια στιγμή που το Κυπριακό βρίσκεται μπροστά σε ακόμη ένα αδιέξοδο (αφού οι Τούρκοι δεν εγκαταλείπουν τις πάγιες θέσεις τους) ο Ταγίπ Ερντογάν αμφισβητεί ευθέως τη συνθήκη της Λωζάνης και η συμφωνία ΕΕ-Τουρκίας για το μεταναστευτικό εφαρμόζεται οριακά, εμείς αδυνατούμε να ερμηνεύσουμε ορθά τις εξελίξεις και να πράξουμε ανάλογα.

Το επιχείρημα ότι «πρόκειται για απόψεις για εσωτερική κατανάλωση» δεν μπορεί αν ερμηνεύσει την κλιμάκωση των επιθέσεων αφενός, αφετέρου είναι η καλύτερη δικαιολογία για να μην αναλάβουμε καμία πρωτοβουλία.

Μέσα σε όλα αυτά ο Ράμα έχει «ξεσαλώσει» μιλώντας για Τσαμουριά και συνεκμετάλλευση των πιθανών κοιτασμάτων του Ιονίου, ενώ το υπό υλοποίηση εξοπλιστικό πρόγραμμα της Τουρκίας, οδηγεί σε μια τεράστια συγκέντρωση ισχύος στην απέναντι ακτή του Αιγαίου.

Ο Ερντογάν λειτουργεί αυτόνομα και με διπλή στόχευση, ιδίως μετά το πραξικόπημα. Επιδιώκει να δείξει τα δόντια του στο εξωτερικό, ενώ παράλληλα προσφέρει μεγαλοϊδεατισμό στο εσωτερικό.

Αν εμείς επιμείνουμε σε αφελείς προσεγγίσεις «φιλίας και συνεργασίας» ή σε ακόμη πιο παρωχημένες τύπου «το Αιγαίο ανήκει στα ψάρια του» θα βρεθούμε πριν καν το καταλάβουμε με τη μισή επικράτεια “γκρίζα ζώνη”.

Η μόνη ελπίδα είναι να απειληθεί ευθέως η Μύκονος, οπότε η πολιτική ελίτ της Ελλάδας ενδέχεται να ταρακουνηθεί και να πειστεί ότι πράγματι τα πράγματα είναι δύσκολα και απείρως σοβαρότερα και πολυπλοκότερα από ότι θεωρούσε.

Κι ασφαλώς τη στρατηγική Ερντογάν μπορεί να την αποκρούσει μόνο μια εθνικού συμφέροντος συνολική τακτική και όχι μεμονωμένες  κινήσεις εντυπωσιασμού.