Η είδηση από τον Ξένο Τύπο

«Ομιχλώδεις» είναι σύμφωνα με την οικονομική εφημερίδα Handelsblatt οι οικονομικές και πολιτικές συνέπειες της προεδρίας του Ντόναλντ Τραμπ για την Ελλάδα.

Όπως γράφει η γερμανική εφημερίδα «ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας βλέπει με δυσαρέσκεια την εποχή Τραμπ: Με τον Μπάρακ Ομπάμα αλλά και τους υπουργούς του των Οικονομικών Τίμοθι Γκάιτνερ και Τζακ Λιου, η κυβέρνηση στην Αθήνα είχε υποστηρικτές στις προσπάθειές της για ελάφρυνση του χρέους και κίνητρα για την ανάπτυξη. Από τον Τραμπ δεν αναμένεται κάτι τέτοιο. Όταν τον ρώτησαν για την κρίση στην Ελλάδα, ο Τραμπ απάντησε στον τηλεοπτικό σταθμό Fox: «αφήστε τους Γερμανούς να ασχοληθούν, αρκετά προβλήματα έχουμε». Αλλά και το μέλλον της Ευρωζώνης δεν χαλάει τον ύπνο του Τραμπ, καθώς πιστεύει πως το ευρώ εισήχθη «για να βλάψει τις ΗΠΑ».

Η Handelsblatt εκτιμά πως η αβεβαιότητα από την αλλαγή φρουράς στο Λευκό Οίκο είναι δηλητήριο για την ελληνική οικονομία κι αυτό γιατί ο Τραμπ είναι υπέρ ενός «μαλακού» δολαρίου που θα ευνοήσει τις εξαγωγές. «Αυτό όμως θα μπορούσε να προκαλέσει δυσκολίες στην Ελλάδα διότι η χώρα επωφελήθηκε στα χρόνια της κρίσης από ένα «μαλακό» ευρώ. Βοήθησε τις ελληνικές εξαγωγές και έκανε ελκυστικές τις διακοπές στην Ελλάδα για τους Αμερικανούς τουρίστες», σημειώνει το δημοσίευμα.

«Εξίσου ομιχλώδεις με τις οικονομικές συνέπειες από την νίκη Τραμπ για την Ελλάδα» είναι, σύμφωνα με την εφημερίδα και οι συνέπειες στην εξωτερική πολιτική. «Από την ενίσχυση των σχέσεων ΗΠΑ – Τουρκίας, όπως τις προωθεί ο σύμβουλος για θέματα ασφαλείας Μάικλ Φλιν, η Ελλάδα δεν θα ωφεληθεί. Ο Πάνος Καμμένος έσπευσε πάντως να συγχαρεί τον Τραμπ μέσω twitter. O Καμμένος στηρίζει τις ελπίδες του ‘στο σημαντικό ρόλο’ του Γιώργου Παπαδόπουλου, συμβούλου του Τραμπ για θέματα εξωτερικής πολιτικής και γιου Ελλήνων μεταναστών», σημειώνει η Handelsblat.

Το σχόλιο

Το μαλακό ευρώ όντως βοήθησε στις εξαγωγές και στον τουρισμό. Μία σημαντική μεταβολή της ισοτιμίας σε σχέση με το δολάριο, σαφώς και θα δημιουργήσει θέματα στις εξωστρεφείς και στις τουριστικές επιχειρήσεις.

Όμως αν και σχεδόν όλες οι εξαγωγικές έχουν «αλλάξει πίστα», δεν συμβαίνει το ίδιο με τις τουριστικές, στις οποίες η διαφοροποίηση του προϊόντος κινείται σε χαμηλά επίπεδα και σίγουρα κάτω του έντονου μεσογειακού ανταγωνισμού.

Ως προς την πολιτική Ομπάμα: Αν και υπήρχαν δηλώσεις συμπαράστασης προς την Ελλάδα, όλα αυτά τα χρόνια της κρίσης, αυτές δεν μετουσιώθηκαν σε πραγματική στήριξη.

Ο Τραμπ αφήνει την ευρωζώνη στη «δικαιοδοσία» της Γερμανίας, φέρνοντάς την αντιμέτωπη με τα προβλήματα που εν πολλοίς η ίδια δημιούργησε.

Ο Τραμπ είναι η επιτομή της παραδοσιακής ρεπουμπλικανικής πολιτικής. Πρώτα τα εσωτερικά θέματα, μετά τα παγκόσμια. Η αλαζονική ιδέα του Imperium  ήταν πάντα πρώτο στην ατζέντα των Δημοκρατικών,  οι οποίοι  στο εσωτερικό πουλούσαν νεφελώδη «ανθρώπινα δικαιώματα». Θυμίζουμε ότι σε μια από τις τελευταίες του παρεμβάσεις ο απερχόμενος Πρόεδρος Ομπάμα παραδέχτηκε ότι:   To όραμα μια μετα-ρατσιστικής Αμερικής δεν ήταν ποτέ ρεαλιστικό”.

Οι Δημοκρατικοί αφήνουν πίσω τους μια διαιρεμένη χώρα και πλήθος ερωτηματικών για τις πραγματικές προθέσεις της συνολικής πολιτικής  τους στη Μέση Ανατολή, την Ασία και τη Βόρεια Αφρική.

Ως προς τα δικά μας εθνικά θέματα, δεν είναι σαφής η στάση που θα κρατήσει η Προεδρία Τραμπ. Το Κυπριακό, τα ελληνοτουρκικά, η στάση στο σκοπιανό όλα είναι πάνω στο τραπέζι.

Όσο πιθανό είναι να δαγκώσουν τη γλώσσα τους οι ακραιφνείς υποστηρικτές του Τραμπ, άλλο τόσο είναι να διαψεύσει τους επικριτές του.

Είναι πολύ νωρίς για ασφαλή συμπεράσματα. Το μόνο σίγουρο είναι πως αν περιμένουμε να προωθηθούν τα θέματά μας λόγω της καταγωγής συνεργατών του Τραμπ, επιστρέφουμε στη λογική τον 19^ο αιώνα και στους Φιλέλληνες  ή στην εποχή του Σπύρου Άγκνιου και των συγγενών του Ανδρουτσόπουλου…