Μετωπική ήταν η σύγκρουση δύο πρώην συντρόφων στη Βουλή. Πρωταγωνιστές ο υπουργός Δημόσιας Τάξης Νίκος Τόσκας και ο ανεξάρτητος βουλευτής Στάθης Παναγούλης.

Αφορμή η συζήτηση επίκαιρης ερώτησης για την χρήση χημικών από άνδρες των ΜΑΤ.

Ο πρώην βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ επιτέθηκε στον υπουργό κατηγορώντας τον ότι αντιμετωπίζει με χημικά συνταξιούχους και καθαρίστριες.

Συνέχισε δίνοντας στην συζήτηση ιδεολογική φόρμα.

«Αναφέρει στο βιογραφικό του ότι ήταν αντιστασιακός» είπε απευθυνόμενος προς τον υπουργ.ό «Ντροπή σου. Θα έπρεπε να ντρέπεσαι να λες ότι ήσουν αντιστασιακός όταν το 1971 εισήχθης στην σχολή Ευελπίδων. Τι σχέση έχετε με τους Σπύρο Μπουστακλή, Γιώργο Παναγούλη*, Αγγελο Πνευματικό, Βαρδή Βαρδινογιάννη και άλλους που έδωσαν την ζωή τους. Ο υπουργός πλαστογραφεί εκείνη την ηρωική περίοδο 1967 – 74».

«Συκοφαντίες, ψέματα προσβολές» απάντησε ο κ. Τόσκας για να εξηγήσει «Είμαι υπερήφανος που υπηρέτησα την πατρίδα μου 35 χρόνια τα περισσότερα σε ακριτικές περιοχές και υπηρέτησα την Δημοκρατία.  Ο καθένας κρίνεται και σε αυτό το χώρο. Δεν ήμουν 35 χρόνια μόνιμος πολιτικάντης».

Στην παρέμβασή του ο Στάθης Παναγούλης, έκανε αναφορά στον λιγότερο γνωστό -σε σχέση με τον Αλέκο- αδελφό του Γιώργο, η ιστορία του οποίου είναι ελάχιστα γνωστή και με τα χρόνια πέφτει στη λήθη

*Μια περίεργη εξαφάνιση

Η ιστορία του αξιωματικού των ΟΥΚ Γιώργου Παναγούλη εξακολουθεί να αποτελεί μυστήριο. Είχε τιμηθεί για τις στρατιωτικές επιδόσεις του από το ΝΑΤΟ, ήταν τόσο άρτια εκπαιδευμένος που μπορούσε να κολυμπήσει από τις Φλέβες της Βουλιαγμένης ως την Αίγινα, «έτσι για πλάκα». Με την επιβολή της δικτατορίας, λιποτάκτησε, έφυγε στο εξωτερικό, διέσχισε την Τουρκία, πέρασε στη Συρία, έφτασε στον Λίβανο και από εκεί στο Ισραήλ, όπου θέλησε να αναπτύξει αντιδικτατορική δράση. Συνελήφθη, όμως, από ισραηλινούς στρατιώτες, αποκαλύφθηκε η ταυτότητά του και τον Νοέμβριο του 1967 επιβιβάστηκε σιδηροδέσμιος στο πλοίο «άννα Μαρία» για τον Πειραιά, προκειμένου να περάσει από το χουντικό Έκτακτο Στρατοδικείο. Καθ’ οδόν, τα ίχνη του χάθηκαν.

Οι πιο πολλοί έκαναν τότε λόγο για «δολοφονία των χουντικών», άλλοι, ωστόσο, είπαν ότι επιχείρησε να δραπετεύσει, πηδώντας από το πλοίο στη θάλασσα. Αν ήταν όμως σιδηροδέσμιος, πώς θα μπορούσε να κολυμπήσει; Γεγονός, πάντως, είναι ότι από το 1967 μέχρι σήμερα θεωρείται αγνοούμενος. Πέντε χρόνια μετά τον θάνατό του, ο πρώην διευθυντής του στρατιωτικού γραφείου του Γεωργίου Παπανδρέου, στρατηγός Μιχάλης Βενετάκης, έλεγε ότι στα στρατιωτικά αρχεία αναγραφόταν ότι ο Γιώργος Παναγούλης δεν θεωρείται νεκρός, αλλά αγνοούμενος.