Tον λογαριασμό των μέτρων που θα υλοποιηθούν μετά την 1/1/2019 -και χωρίς να έχει αποκλειστεί ακόμη επίσπευση κάποιων ώστε να εφαρμοστούν μέσα στο 2018- «παζάρευαν» χθες επί περίπου τέσσερις ώρες η ελληνική διαπραγματευτική ομάδα και οι εκπρόσωποι του κουαρτέτου.

Μέτρα και αντίμετρα έπεσαν στο τραπέζι, καταγράφηκαν συμφωνίες και διαφωνίες και τη σκυτάλη παραλαμβάνουν τα τεχνικά κλιμάκια των δύο πλευρών, με εντολή να έρθουν πιο κοντά όσον αφορά τους αριθμούς, πριν περάσει και πάλι σε επίπεδο υπουργών.

Κατά τον χθεσινό κύκλο διαβουλεύσεων επιβεβαιώθηκε ότι ο συνολικός λογαριασμός των παρεμβάσεων σε ασφαλιστικό και φορολογικό ανέρχεται στο 2% του ΑΕΠ, κάτι που σημαίνει ότι η καθαρή απόδοση των μέτρων ανέρχεται σε τουλάχιστον 3,6 δισ. ευρώ.

Αρμόδια κυβερνητική πηγή άφηνε πάντως ανοικτό το ενδεχόμενο ο τελικός λογαριασμός να «συμπιεστεί», καθώς «ειδικά το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο δεν έχει συνυπολογίσει τις υπερβάσεις στο πρωτογενές πλεόνασμα».

Αυτή η συζήτηση θέλει πλέον χαρτί και μολύβι», ανέφερε η ίδια κυβερνητική πηγή μετά το τέλος των χθεσινών διαπραγματεύσεων, θέλοντας να δώσει έμφαση στο πόσο σημαντική είναι πλέον η παράμετρος του προσδιορισμού του όποιου δημοσιονομικού κενού για τα επόμενα χρόνια. Αξίζει να σημειωθεί ότι για την κάλυψη δημοσιονομικού κενού της τάξεως του 2% απαιτούνται -σε ονομαστικές τιμές- πολύ περισσότερα μέτρα. Και αυτό διότι παρεμβάσεις όπως η περικοπή των συντάξεων προκαλούν και απώλειες εσόδων, όπως για παράδειγμα από τον φόρο εισοδήματος φυσικών προσώπων αλλά και από τον ΦΠΑ.

Η οριστικοποίηση του πρωτογενούς πλεονάσματος για το 2016 θα προσδιορίσει και το δημοσιονομικό κενό του 2018. Η κυβέρνηση θέλει αυτό το κενό να εξαλειφθεί ή να συρρικνωθεί στον μεγαλύτερο δυνατό βαθμό, καθώς η ύπαρξή του οδηγεί σε λήψη μέτρων με ημερομηνία ενεργοποίησης το 2018 (χωρίς να αποκλείεται μεταξύ των μέτρων να είναι και η περικοπή του αφορολογήτου, καθώς οι θεσμοί δεν φέρονται να έχουν πειστεί από τα μέτρα που έχει προτείνει η ελληνική πλευρά για την επόμενη χρονιά).

Το κεντρικό ζήτημα επομένως φαίνεται πως είναι όχι τόσο ποια θα είναι τα μέτρα, αλλά πότε αυτά θα ενεργοποιηθούν.

Έχουμε υποστηρίξει πριν δύο μήνες περίπου ότι Κυβέρνηση θα επιδιώξει προσφυγή στις κάλπες εντός του 2018, με στόχο μια τακτική και όχι στρατηγική ήττα.

Το σενάριο της “δεξιάς παρένθεσης”

Τα μέτρα που θα αναμένουν τη όποια Νέα Κυβέρνηση (αυτοδύναμη ή με κορμό ΝΔ) προκύψει από 1.1.2019, θα κάνουν τη ζωή της δύσκολη, ανεξαρτήτως του βαθμού προθυμίας που θα επιδείξει.

Ο λογαριασμός θα είναι βαρύς, βαρύτατος, ενδέχεται να έχει και ταξικό πρόσημο, πλήττοντας δυσανάλογα τα λαϊκά εισοδήματα.

Η «πρώτη ύλη» για την πολιτική και δημοσκοπική ανάκαμψη ΣΥΡΙΖΑ με όσες συνεργασίες βρει στο δρόμο  θα είναι ανοικτός.

Ο λογαριασμός δεν βγαίνει. Ούτε αυτή η Κυβέρνηση θα πρωτοτυπήσει. Θα αφήσει τα δύσκολα για τους επόμενους.

Η «ολική επαναφορά» του 2020, με αφορμή για ακόμη μία φορά την εκλογή Προέδρου Δημοκρατίας χτίζεται σιγά-σιγά. Και κρύβεται στις λεπτομέρειες. Του πακέτου των μέτρων.

Το “Ιερό Δισκοπότηρο” της απομάκρυνσης από τα Μνημόνια και τη διεθνή επιτροπεία θα καθορίσει το ποιος θα έχει το “πάνω χέρι” πολιτικά για δέκα χρόνια.

Και ουδείς είναι διατεθειμένος να αφήσει τη δόξα για τον άλλον…