Εξήντα χρόνια από την υπογραφή της Συνθήκης της Ρώμης, οι Ευρωπαίοι ηγέτες εξακολουθούν να αναζητούν την ενότητα, αλλά και τον δρόμο που θα βαδίσει η ΕΕ στο μέλλον, ενώ τις επόμενες εβδομάδες το Brexit αναμένεται να μονοπωλήσει το ενδιαφέρον

Στο Καπιτώλιο, εκεί όπου είχε υπογραφεί η Συνθήκη της Ρώμης το 1957, (μεταξύ της Ιταλίας, της Γαλλίας, της Γερμανίας και της BENELUX, ήτοι των πρωτεργατών) προσήλθαν από το πρωί του Σαββάτου διαδοχικά οι αρχηγοί των κρατών-μελών της Ε.Ε., τους οποίους υποδέχθηκαν ο Ιταλός πρωθυπουργός, Πάολο Τζεντιλόνι, ο Μαλτέζος πρωθυπουργός, Τζόζεφ Μουσκάτ και ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, Ντόναλντ Τουσκ.

Τις εργασίες της Συνόδου εγκαινίασε ο Πάολο Τζεντιλόνι, ενώ στη συνέχεια το λόγο πήραν ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, Αντόνιο Ταγιάνι και ο Τζόζεφ Μούσκατ, οι οποίοι μνημόνευσαν τη βάση των αξιών πάνω στην οποία χτίσθηκε το ευρωπαϊκό κεκτημένο και υπογράμμισαν την προσφορά της Ένωσης για την ευημερία και την ειρήνη στην ήπειρο.

Ανεβαίνοντας στο βήμα, ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, Ντόναλντ Τουσκ σε ευχάριστο κλίμα ανέφερε ότι έχει την ίδια ηλικία με την Ευρωπαϊκή Ένωση και στη συνέχεια κάλεσε τους 27 αρχηγούς των κρατών μελών της Ένωσης να “αποδείξουν” ότι είναι οι “ηγέτες της Ευρώπης”.

«Η Ευρώπη πρέπει να είναι ενωμένη ή δεν θα υπάρχει καθόλου», είπε παράλληλα, ενώ «διαμαρτυρήθηκε» κατά της Ευρώπης των «πολλών ταχυτήτων, τονίζοντας παράλληλα τη σημασία του σεβασμού των κοινών κανόνων, όπως η ελεύθερη μετακίνηση, η ελευθερία του λόγου και του κράτους δικαίου. «Αυτά είναι τα πραγματικά θεμέλια της Ευρώπης», σημείωσε.

«Η Ευρωπαϊκή Ένωση επιλέγει την επανεκκίνηση»

«Η Ε.E. επιλέγει την επανεκκίνηση μέσα σε έναν ορίζοντα δέκα ετών, με στόχο να ξαναδώσουμε το αίσθημα εμπιστοσύνης στους πολίτες», τόνισε ο Πάολο Τζεντιλόνι θέτοντας ως προτεραιότητες την καταπολέμηση της φτώχειας, την κοινή μεταναστευτική πολιτική και τις κοινές πολιτικές άμυνας και ασφάλειας.

«Πρέπει να βρούμε το θάρρος για να προχωρήσουμε σε ενισχυμένες συνεργασίες, εφόσον είναι αναγκαίες», είπε επίσης ο κ. Τζεντιλόνι, τονίζοντας ότι η Γηραιά Ήπειρος πρέπει να βασισθεί και να υπογραμμίσει τις κοινές της αξίες.

Με αναφορά στην υπογραφή της σημερινής Διακήρυξης, τέλος, ο Ιταλός πρωθυπουργός δήλωσε πως «όλοι έκαναν μια υποχώρηση, στο όνομα του κοινού συμφέροντος, για να μπορέσει η Ευρωπαϊκή Ένωση να κάνει μια νέα αρχή».

Συμβιβασμός λοιπόν  για μια ασαφούς περιεχομένου “επανεκκίνηση” με ορίζοντα δεκαετίας!

Στο ίδιο ενωτικό μήκος κύματος κινήθηκε κι ο Ζαν Κλοντ Γιουνκέρ που ανέφερε πως «ανανεώνουμε τους όρκους μας όχι από νοσταλγία αλλά γιατί μόνο ενωμένοι μπορούμε να αντιμετωπίσουμε τις προκλήσεις», ενώ χαρακτήρισε «τραγωδία» το Brexit.

Στη συνέχεια ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής δήλωσε πως “πρέπει να είμαστε περήφανοι για την Ευρώπη”, ενώ κατόπιν αναφέρθηκε εκτενώς στα μεγάλα επιτεύγματα της Ευρώπης, τα οποία όμως συχνά οι ίδιοι οι Ευρωπαίοι τα «ξεχνούν» αλλά στην Αφρική και την Ασία υπάρχει «αυξανόμενη αποδοχή».

«Πετύχαμε διαρκή ειρήνη, καταφέραμε να κάνουμε πραγματικότητα το ενιαίο νόμισμα, κάτι που κανένας δεν θεωρούσε πιθανό και τη μεγαλύτερη ενιαία αγορά», υπογράμμισε. «Μόνο αν μείνουμε ενωμένοι θα μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε τις προκλήσεις και να παραδώσουμε στις μέλλουσες γενιές μια Ευρώπη πιο ευημερούσα, πιο κοινωνική και πιο ασφαλή», τόνισε ο Λουξεμβούργιος πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, προσθέτοντας ότι «σήμερα ανανεώνουμε τους όρκους μας και επαναβεβαιώνουμε τη δέσμευσή μας σε μια αδιαίρετη Ευρώπη».

Η ειδική αυτή σύνοδος έγινε σε μία κακή συγκυρία για την Ένωση, η οποία διαμορφώνεται από τρία γεγονότα:

Πρώτον, ένας από τους θεμελιώδεις κανόνες της ύπαρξής της Ένωσης, η ελεύθερη διακίνηση των πολιτών βρίσκεται υπό αναστολή.

Δεύτερον, εντός ελαχίστων ημερών από σήμερα, μία από τις χώρες μέλη, η Βρετανία, πρόκειται επισήμως να ανακοινώσει ότι ζητά την αποχώρησή της από την ΕΕ.

Και τρίτον, οι “τέσσερις μεγάλοι” της Ένωσης, η Γερμανία, η Γαλλία, η Ισπανία και η Ιταλία, έχουν θέσει στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης την προοπτική της Ευρώπης των πολλών ταχυτήτων μια πρωτοβουλία που αυτομάτως θέτει θεωρητικά υπό αμφισβήτηση την από κοινού ευρωπαϊκή ολοκλήρωση, αν και ειδικά στα θέματα των συνεπειών της παγκοσμιοποίησης, της κρίσης του προσφυγικού-μεταναστευτικού και ιδίως της ευρωπαϊκής άμυνας, οι «πολλαπλές επιλογές» μπορεί να αποδειχτούν θησαυρός για τις ελληνικές προτεραιότητες.