Τρεις είναι οι πολιτικές τάσεις που συναγωνίζονται για τον προεδρικό θώκο και μαζί για την επαναδιαπραγμάτευση ή όχι του ρόλου της Γαλλίας στο ευρωπαϊκό οικοδόμημα.

Η μία, η “ευρωσκεπτικιστική”, καθαρά αντευρωπαϊκή, αντιτίθεται σθεναρά στην ΕΕ, ζητά να δοθεί τέλος στη συμμετοχή της Γαλλίας στην ευρωζώνη, βρίσκει την πολιτική της ενσάρκωση (κυρίως και πρωτίστως) στο ακροδεξιό Εθνικό Μέτωπο της Μαρίν Λεπέν και σε (πολύ) μικρότερο βαθμό στην ακροαριστερά του Ζαν Λικ Μελανσόν.

Η Λεπέν δε διστάζει να μιλήσει ακόμη και για Frexit, δε διστάζει να υιοθετήσει κάθε άποψη που θεωρεί ότι θα της φέρει αντισυστημικές ψήφους.

Η δεύτερη τάση, που υποστηρίζεται από τον κεντρώο Εμάνουελ Μακρόν, είναι υπέρ της εμβάθυνσης, της περαιτέρω  ευρωπαϊκής ενοποίησης μέσω της ενίσχυσης των μηχανισμών της ευρωζώνης. Εϊναι το φαβορί βάσει των τάσεων, αλλά κάθε υποψήφιος που στηρίζεται από τις Βρυξέλλες, προβληματίζει το εκλογικό σώμα, ιδίως τους μη προνομιούχους.

Η τρίτη τάση, με επικεφαλής τον κεντροδεξιό υποψήφιο Φρανσουά Φιγιόν μιλάει για την ανάγκη μιας πιο ισορροπημένης θεσμικής διαδικασίας, η οποία θα σημαίνει λιγότερη εξουσία για τα θεσμικά όργανα των Βρυξελλών και μεγαλύτερο ρόλο για τα κράτη-μέλη της ΕΕ.

Μη διαγράφετε τον Φιγιόν: άντεξε παρά τις σκιές σκανδάλων που τον σκέπασαν, καθώς εμφανίζεται ως αυτός που θέλει να διατηρήσει την υπάρχουσα σχέση Γαλλίας-Ε.Ε., αν και έχει δηλώσει πως απεχθάνεται μετά βδελυγμίας την ομοσπονδιοποίηση της Ευρώπης και επιθυμεί μια Ε.Ε. περισσότερο “διακυβερνητική”.

Ίσως ο Φιγιόν γίνει η μεγάλη έκπληξη, έτσι όπως εξελίχθηκε η εκλογική κούρσα, στη λογική της “μέσης οδού”:μεταξύ του “μπουρλότου” της Λεπέν και του μακράν πιο “αγαπημένου παιδιού” των Βρυξελλών και πασών των συστημάτων,Μακρόν

Περαιτέρω ως πιστός καθολικός και στηριζόμενος από το κίνημα των “κανονικών ανθρώπων” έχει κοινωνικά ερείσματα, ενώ και οι αναλυτές δεν τον διαγράφουν.Έχει τις πιθανότητές του να πάει στο δεύτερο γύρο, έχει ελπίδες και θα το παλέψει μέχρι την ύστατη ώρα.

Αντίθετα ο Μελανσόν έχσε πολύ έδαφος τις τελευταίες ημέρες και θεωρείται σχεδόν απίθανο να βρεθεί στο δεύτερο γύρο.

Η κρισιμότητα των αλλικών εκλογών είναι τεράστια σε αυτήτη συγκυρία για όλητην Ευρώπη. Πάντα ήταν σημαντικές οιγαλλικές εκλογές,τώρα είναι κάτι παραπάνω από καθοριστικές για το ευρωπαϊκό οικοδόμημα.