Έχοντας στο μυαλό μας ως δεδομένα:

-Τις διαμετρικά αντίθετες απόψεις ΗΠΑ και Γερμανίας για το ελεύθερο εμπόριο και τον οικονομικό εθνικισμό του νέου πλανητάρχη Nτόναλντ Τραμπ που συμπυκνώνεται στο σύνθημα «Αmerica First», ο οποίος ήδη συγκρούεται  με την πίστη στις ανοιχτές αγορές και τις πολυμερείς εμπορικές συμφωνίες, που πρεσβεύουν από κοινού Γερμανία,  Κίνα και Ιαπωνία.

-Το δημοσίευμα των Financial Times που υποστηρίζει ότι το σκηνικό όπου πάρθηκε η απόφαση για το δημοψήφισμα που οδήγησε στο Brexit στήθηκε σε μία πιτσαρία στο διεθνές αεροδρόμιο του Σικάγο. Εκεί, ο Κάμερον συναντήθηκε με τον Βρετανό υπουργό Εξωτερικών Γουίλιαμ Χάγκ και τον επιτελάρχη του πρωθυπουργικού γραφείου Εντ Λιουέλιν.  Ο Βρετανός πρωθυπουργός ήταν μέχρι εκείνη τη στιγμή φανερά αντίθετος στη διεξαγωγή δημοψηφίσματος για την παραμονή στην ευρωπαϊκή οικογένεια. Ξαφνικά θεώρησε αναγκαίο να αλλάξει την απόφασή του με κίνδυνο να τερματίσει την πολιτική του καριέρα!!!

-Τρεις μέρες πριν τις εξαιρετικά κρίσιμες εκλογές στη Γαλλία κι ενώ το Brexit είναι πλέον επίσημο, η Λεπέν είναι μια ανάσα από την πρωτιά στον πρώτο γύρο, κάποιοι με καλάσνικοφ θερίζουν αστυνομικούς στο κέντρο του Παρισιού. Το χτύπημα δεν είχε σκοπό μαζικά θύματα, μοιάζει σαν αβάντα…

Αν κάποιος ήθελε να χτυπήσει την υπερφίαλη για ακόμη μία φορά  Γερμανία, είναι λογικό να προσπαθήσει να διαλύσει την οικονομική «αυτοκρατορία» της, δηλαδή καταρχήν τη ζώνη του ευρώ και δευτερευόντως την Ένωση.

Κινεί τα νήματα για να αποχωρήσει τη Βρετανία από την ΕΕ, βγάζοντας την οριστικά μακριά από τη σφαίρα επιρροής της Γερμανίας, στερώντας από την ΕΕ τον δεύτερο «αιμοδότη» του προϋπολογισμού της, ενώ ταυτόχρονα μικραίνει τις οικονομικές προοπτικές ολόκληρης συνολικά της Ευρώπης.

Όσο κι αν οι χρυσωμένοι μανδαρίνοι των Βρυξελλών λένε δημόσια  ότι «δεν τρέχει τίποτα», τόσο πίσω από κλειστές πόρτες μετρούν και ξαναμετρούν τις συνέπειες του Brexit, οι οποίες είναι πολυδιάστατες και μη υπολογίσιμες.

Το άλλο μεγάλο στοίχημα είναι οι εκλογές στη Γαλλία. Ο καλός παίκτης θα ποντάριζε σε δύο άλογα που θα του έφερναν το ίδιο αποτέλεσμα: ένα γρήγορο Frexit.

Μελανσόν και Λεπέν (ας πούμε καθόλου τυχαία) για να τραβήξουν σαν μαγνήτες τις αντισυστημικές ψήφους εκ δεξιών και εξ ευωνύμων του γαλλικού πολιτικού φάσματος.

Πιο παλιό και πιο γωνιακό μαγαζί η Λεπέν προχωρά.  Βγάζουμε εντωμεταξύ ότι «σκελετούς στην ντουλάπα» έχει ο Φιγιόν και χτυπάμε ανελέητα και τον Μακρόν. Από τη σύζυγό του μέχρι και τις σεξουαλικές του προτιμήσεις. Όποιος από τους δύο είναι στο δεύτερο γύρο κόντρα στη Λεπέν να είναι όχι μόνο αποδυναμωμένος, αλλά και ηθικά έκθετος στο εκλογικό σώμα.

Το γαλλικό εκλογικό σώμα έχει ταξικές, εθνολογικές και πολιτικές ιδιαιτερότητες. «Δουλεύουμε» πάνω σε αυτές με συνέπεια. Οι άνθρωποι παντού και πάντα έλκονται από το διαφορετικό, από την αλλαγή, ειδικά αν θεωρούν εαυτούς για οποιονδήποτε λόγο αδικημένους.

Μια Γαλλία έξω από το ευρώ μπορεί μακροπρόθεσμα να είναι και καλύτερα. Έξω από την ΕΕ, θα είναι αυτοί που πρώτοι θα συγκρουστούν με τους Γερμανούς. Είναι στο DNA των πρώτων -μεταξύ άνισων- της ΕΕ να δίνουν αφορμές για πολέμους: κανονικούς, οικονομικούς, εικονικούς.

Το μαγαζί της ΕΕ χρήζει ανακαίνισης. Αν πείσουμε τους λαούς της Ευρώπης, ιδίως των μεγάλων εθνών, ότι είναι προς το συμφέρον τους να την κατεδαφίσουν πριν την ξαναφτιάξουν, κερδίσαμε!

Ας τους πείσουμε ότι τιμωρούν τους συνωμότες, ενώ θα συνωμοτούμε εναντίον τους!

Αν κάποιος ήθελε να τιμωρήσει τους Γερμανούς κάπως έτσι θα σκεπτόταν και θα δρούσε .

Θεωρία συνωμοσίας θα πείτε. Ίσως. Συνεκτική όμως και με ενδείξεις επαλήθευσης. Και σίγουρα πολύ πιο πειστική από τον Κάμερον που αποφάσισε δημοψήφισμα ενώ έτρωγε πίτσα στο Σικάγο, φοβούμενους τους  ευρωσκεπτικιστές, οι οποίοι -αφού ηγούνται που δεν ηγούνται- έχουν πάει για ψάρεμα μετά το Brexit, ενώ οι Τόρις σαρώνουν…

Μήπως σας έκανε εντύπωση ότι χάθηκαν μαζικά από το προσκήνιο οι πρωταγωνιστές της καμπάνιας του Brexit;

Μήπως ήταν λαγοί ενός μαραθωνίου που τελειώνει με τη διάλυση της ΕΕ;

Ή τα άλογα που κινήθηκαν για να εγκλωβίσουν θυσιαζόμενα τη βασίλισσα Μέρκελ;

Ερωτήματα πολλά, βεβαιότητες ελάχιστες. Αυτές θα τις έχουν οι ιστορικοί σε μερικές δεκαετίες.

Ζούμε –ευρωπαϊκά- ιστορικές στιγμές. Η μεγάλη συνωμοσία διάλυσης της ΕΕ ίσως βρίσκεται εν εξελίξει. Και ίσως την επιθυμούν παραπάνω από ένας παγκόσμιοι παίκτες.

Ναι, πρόκειται για αυτούς που συνομιλούν υπόγεια, προεκλογικά και μετεκλογικά.  Είναι οι ανταγωνιστές του Ψυχρού Πολέμου…