Κι αν πετύχει ο Αλέξης Τσίπρας;

Αν πετύχει να βγάλει σταδιακά τη χώρα στις αγορές, αν πετύχει να πάρει κάτι για το χρέος (διευκολύνσεις αποπληρωμής, περισσότερο χρόνο, χαμηλότερα επιτόκια, ανταλλαγές ομολόγων κτλ), αν μπει τελικά στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης;

Δεν είναι εύκολα τα πράγματα, αλλά στο μυαλό των περισσοτέρων βουλευτών της αντιπολίτευσης κυριαρχούσε αυτή η σκέψη χθες, κατά την ψήφιση των μέτρων κι αντιμέτρων, επτά επικαιροποιήσεις στα τρία Μνημόνια δεν χωράνε, μηδέν εις το πηλίκο,  κάτω και το άλλο ψηφίο.

Η κατάσταση είναι κρίσιμη. Οι θυσίες όλων πέραν των δυνάμεων τους. Τα μέτρα σκέτη φωτιά. Αλλά γιατί να πιστέψουμε την ανάλυση όσων έλεγαν το 2015 ότι ο Τσίπρας δεν βγάζει ούτε εξάμηνο;

Τις προβλέψεις όσων μιλούσαν για λιμούς και καταποντισμούς;

Τις τέλειες  καταιγίδες ατελώνιστων αναλυτών;

Είμαστε σχεδόν στα μέσα του 2017 και ο Πρωθυπουργός  έχει τρία δεδομένα υπέρ του:

–Μια συμπαγή κοινοβουλευτική πλειοψηφία, που συνδιασκεδάζει κιόλας, που χαίρεται που είναι μαζί. Το σχήμα ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔημΑρ ήταν συγκριτικά ένα πολιτικό συνοικέσιο, ενώ εδώ υπάρχει ένας (πολιτικός) έρωτας μεγάλος.

–Αρκετό πολιτικό χρόνο για να περιμένει θετικές εξελίξεις. Αν του βγει το Πρόγραμμα και υπάρχει βελτίωση του οικονομικού κλίματος, θα πάει σε εκλογές εντός (άνοιξη-θέρος) του 2018 για να εισπράξει στην κάλπη τα κομματικά κέρδη. Διαφορετικά θα πάει αναγκαστικά το 2019, αλλά τα μέτρα που θα μπουν από 1.1.2019 θα χρειαστούν ισχυρά «αντίμετρα», ήτοι παροχές προεκλογικού χαρακτήρα.

–Μια οικονομία σε χρόνια ύφεση λόγω των Μνημονίων, κάπου θα κάνει ένα ξέσπασμα έστω και πρόσκαιρο. Μπορεί να μην είναι επενδυτικό τσουνάμι, αλλά έστω κι ένα κυματάκι θα ταράξει τα βαλτωμένα νερά.

Τώρα η κατάσταση είναι περίπου όπως το 2014. Δηλαδή η Κυβέρνηση “έλυσε” τα προβλήματα που η ίδια δημιούργησε, δίνοντας μια υπερέκταση στην προσαρμογή, κάτι που ασφαλώς επιθυμούσαν οι δανειστές…

Τον λαό τον ενδιαφέρει η βελτίωση της δεινής του οικονομικής κατάστασης. Αδιαφορεί αν αυτό το πετύχει ο Τσίπρας, ο Μητσοτάκης, ο Τανιμανίδης ή οποιοσδήποτε άλλος. Τα πολιτικά οφέλη αφορούν τα κόμματα και τους βουλευτές, όχι τον κόσμο.

Του είναι περίπου αδιάφορο αν ο Αλέξης Τσίπρας γίνει ο κυρίαρχος του πολιτικού σκηνικού, ή αν θα καταφέρει να παραμείνει αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ αν χάσει τις εκλογές  (που είναι και το πιθανότερο σενάριο βάσει των σημερινών δεδομένων).

Ο κόσμος όταν έλθει η ώρα των εκλογών θα κρίνει ανάλογα με την τσέπη του και την ταξική του θέση. Θα ψηφίσει με οδηγό το θυμό, την αγανάκτηση, ή την ανακούφισή του. Τα υπόλοιπα είναι περισπούδαστες ιδεοληπτικές αναλύσεις.

Αν πάντως τελικά “βάλει γραβάτα” ο Πρωθυπουργός, η αντιπολίτευση μπορεί άνετα να ασκήσει κριτική για το σχέδιο ή το χρώμα της.