Το 2015 ανακαλύφθηκε από τους επιστήμονες μια περιοχή στο ακροτελεύτιο σημείο του σύμπαντος μας, όπου υπήρχε τρομερό κρύο. Δυσανάλογα περισσότερο σε σχέση με τα υπόλοιπα σημεία. Το εν λόγω σημείο που βρίσκεται 1.8 δισεκατομμύρια έτη φωτός μακριά, παρουσίαζε 20% λιγότερη ποσότητα ύλης και 10.000 γαλαξίες λιγότερους, με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί αυτό το ψύχος. Μέχρι σήμερα δεν είχε βρεθεί εξήγηση γι’ αυτό το περίφημο Cold Spot.

Αφού  είναι πλέον αποδεκτή η θεωρία πως ο κόσμος μας δημιουργήθηκε μέσα από το Big Bang, για ποιο λόγο αυτό το φαινόμενο να μην σημειώθηκε και σε άλλες περιπτώσεις; Ο λόγος λοιπόν που φυλλορροεί το διάστημα σε εκείνο το σημείο είναι απλός. Κάποιο άλλο σύμπαν συγκρούστηκε με το δικό μας, με αποτέλεσμα στην διάρκεια της σύγκρουσης να του «κλέψει» κομμάτι. Αν αυτή η θεωρία πάει ένα βήμα παραπέρα, η μετάφραση της αποκαλύπτει το εξής κοσμογονικό: ότι υπάρχουν απειράριθμα σύμπαντα σαν το δικό μας εκεί έξω και ίσως να αντικατοπτρίζουν μια άλλη πραγματικότητα του κόσμου μας.

Εκλαϊκευμένα, είναι πιθανό σε μια άλλη διάσταση να είμαστε μια εκδοχή του εαυτού μας βασισμένη σε όλες εκείνες τις ενέργειες που δεν κάναμε. Κι αυτό να συμβαίνει με κάθε πιθανό συνδυασμό.

Ο λόγος που οδήγησε τους θεωρητικούς του Durham σε αυτή την ερμηνεία είναι ότι η πρωταρχική είχε ένα κενό σημείο. Σύμφωνα με την πρώτη θεωρία, το Cold Spot οφειλόταν σε ένα παιχνίδι του φωτός. Υποστήριξαν οι επιστήμονες ότι σε εκείνο το σημείο υπήρχε ένα τεράστιο κενό, μια τρύπα που χανόταν μέσα της το φως. Τα τηλεσκόπια παρερμήνευαν την κατάληξη της κίνησης του φωτός στο φάσμα ως κρύο. Η Ρουάρι ΜακΚένζι, μέλος της ομάδας του πανεπιστημίου, εξηγεί πως δεν πρόκειται για ένα μεγάλο κενό, αλλά για πολλά μικρά. Για συμπλέγματα κενών. Τα οποία δεν κρίνονται επαρκή για να αποδώσουν τα αίτια της χαμηλής θερμοκρασίας.

Άρα η μοναδική εξήγηση με τα μέχρι σήμερα δεδομένα, οδηγεί στο συμπέρασμα της σύγκρουσης. Το ερώτημα που έρχεται είναι γιατί αυτή η σύγκρουση δεν προκάλεσε κάποιο μεγάλο τραύμα ή αλλαγή στο σύμπαν μας, πέρα από το Cold Spot. Ο Σανκς λέει ότι η σύγκρουση συμπάντων λειτουργεί σαν αυτοκινητικό τρακάρισμα πολλών οχημάτων στη σειρά. Το ένα καταλήγει πάνω στο άλλο. Έτσι και στο σημείο έρευνας. Υπάρχουν γαλαξίας που κατέληξαν πάνω σε άλλους, εξαιτίας της συμπίεσης από την σύγκρουση.

Αυτό το νέο «παράδειγμα»  στις θεωρήσεις του χάους, το Cold Spot, έρχεται να “κουμπώσει’ σε όσα έχει πει ο Δημήτρης Νανόπουλος από το 2011 κιόλας. «Ο τρόπος που συμπαγοποιούνται και αναδιπλώνονται οι υπόλοιπες διαστάσεις παίζει ρόλο με το ποιοι θα είναι οι φυσικοί νόμοι του σύμπαντος. Γιατί τα σωματίδια δεν κινούνται μόνο στις τέσσερις διαστάσεις αλλά σε 11» είχε επαναλάβει το 2016 σε συνέντευξη στο CNN Greece.

Επιπλέον, το 2014 μια ομάδα του πανεπιστημίου Griffiths στην Αυστραλία και του πανεπιστημίου της Καλιφόρνια είχαν εξάγει το συμπέρασμα παράλληλων συμπάντων. Στη βάση της επιχειρηματολογίας τους υπήρξε η θέση ότι τα σύμπαντα επηρεάζονται και έλκονται μεταξύ τους. Αυτό σημαίνει πρακτικά ότι το ένα απορροφά στοιχεία από το άλλο. Η θεωρία του Cold Spot και όλα τα άλλα δίνουν ως ένα βαθμό υπόσταση και υπόβαθρο για την αναζήτηση περαιτέρω ερμηνειών. Όπως αυτή του φυσικού Χουάν Μαλκαδένα για το ότι ο κόσμος μας είναι προβολή μιας άλλης πραγματικότητας, της κανονικής πραγματικότητας. Ή όπως αυτή της κβαντικής μηχανικής με την θεωρία daughter universe.

Σύμφωνα με αυτήν μια απόφαση και εξέλιξη στην ζωή σου εδώ, αντανακλάται με διαφορετικά δεδομένα σε άλλη διάσταση.