Στον αστερισμό της συμφωνίας; Όχι ακριβώς. Στη δίνη μιας ακόμη συμφωνίας είναι μάλλον ορθότερη έκφραση. Η «γέννα» της ήταν δύσκολη και τελικά έγινε με καισαρική τομή.

Μέτρα μετρημένα με αντίμετρα.

Ιούλιοι Καίσαρες αναμεμειγμένοι με Καίσαρες Βοργίες.

Κι άλλο ένα βαρύ φορτίο. Ακόμη μία «σωτηρία».

Η κρίση γεννά ευκαιρίες (επενδυτικές) για τους λίγους, απειλές  (χαράτσια, ανεργία και φόρους) για τους πολλούς.

Της Κυριακής τα πρωινά ήταν το αγκάθι. Στα άλλα είχαν βρεθεί οι «λύσεις».

Μαγαζιά ανοικτά στις τουριστικές περιοχές. Κλειστά στις αντιτουριστικές.

Αντιτουριστική και η Βελκουλέσκου που έφυγε άρον-άρον από τη χώρα σαν τον απατεώνα που θέλει να αποφύγει τη σύλληψη. Εν προκειμένω του νέου τέκνου του ΔΝΤ με τους ευρωπαϊκούς Θεσμούς.

Είμαστε πιο κοντά από ποτέ στο τέλος των Μνημονίων μας λένε. Μια έκφραση που έχουμε ακούσει σε διάφορες παραλλαγές χρόνια τώρα.

Το μόνο που κάνουμε όμως είναι όλο και πιο αραιά «Μνημόσυνα»  για τις προ Μνημονίου εποχές.

Τα Μνημόνια έχουν αποκτήσει πλέον μια ιστορικότητα, ένα παρελθόν, μια περίπου «κανονικότητα».

Παράλληλα και μια υποχρεωτικότητα, κάτι σαν τους λογαριασμούς των ΔΕΚΟ.

Όλα έχουν ειπωθεί εκατοντάδες φορές. Τα υπέρ και τα κατά μιας συμφωνίας.

Το μισοάδειο ή μισογεμάτο ποτήρι.

Φτάνει να είμαστε βέβαιοι ότι υπάρχει ποτήρι κι ότι όλο αυτό δεν είναι μια εικονική πραγματικότητα…