To Ισλαμικό Κράτος έχασε μέσα σε τρία χρόνια το 60% των εδαφών που είχε καταλάβει και το 80% των εσόδων του, σύμφωνα με μελέτη του γραφείου αναλύσεων IHS Markit που δόθηκε σήμερα στη δημοσιότητα.
Το έδαφος του «χαλιφάτου», που αυτοανακηρύχθηκε τον Ιούνιο του 2014 σε εδάφη του Ιράκ και της Συρίας, μειώθηκε από 90.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα τον Ιανουάριο 2015 σε 36.200 τ.χλμ. τον Ιούνιο 2017, εξηγεί η εταιρεία αυτή που έχει την έδρα της στο Λονδίνο.
Ένας διεθνής συνασπισμός υπό την ηγεσία των ΗΠΑ διεξάγει από το καλοκαίρι του 2014 αεροπορικές επιδρομές εναντίον των τζιχαντιστών.
Στο έδαφος η μάχη διεξάγεται στο Ιράκ από τον στρατό και στη Συρία κυρίως από τις Συριακές Δημοκρατικές Δυνάμεις (SDF), μια συμμαχία κούρδων και αράβων μαχητών κατά του Ισλαμικού Κράτους.
«Η άνοδος και η πτώση του ΙΚ χαρακτηρίζονται από μια ταχεία επέκταση την οποία ακολούθησε μια διαρκής παρακμή. Τρία χρόνια μετά την ανακήρυξή του, είναι φανερό πως το σχέδιο διακυβέρνησης του χαλιφάτου έχει αποτύχει», σημειώνει ο Κόλουμπ Στρακ, ειδικός για τη Μέση Ανατολή στην IHS Markit.
«Το υπόλοιπο του “χαλιφάτου” θα αποσυντεθεί πριν από το τέλος της χρονιάς και θα περιοριστεί σε μια σειρά απομονωμένων αστικών περιοχών που αναμένεται να ανακαταληφθούν στη διάρκεια του 2018», πρόσθεσε.
Εξάλλου τα οικονομικά του ΙΚ έχουν επίσης καταρρεύσει.
Τα μηνιαία έσοδα μειώθηκαν από 81 εκατομμύρια δολάρια το δεύτερο τρίμηνο του 2015 σε 16 εκατομμύρια δολάρια το δεύτερο εξάμηνο του 2017, υπήρξε δηλαδή μια μείωση κατά 80%.
«Αυτό εξηγείται από τη διαρκή μείωση όλων των πηγών χρηματοδότησης είτε πρόκειται για την πετρελαϊκή παραγωγή, τους φόρους και τις κατασχέσεις είτε για άλλες, παράνομες δραστηριότητες», επισημαίνει ένας άλλος εμπειρογνώμονας του IHS, ο Λουντοβίκο Καρλίνο.
Έτσι, ανάμεσα στο 2015 και το 2017, τα έσοδα από το πετρέλαιο μειώθηκαν κατά 88% και από τους φόρους και τις κατασχέσεις κατά 79%
Σύμφωνα με τον Καρλίνο, «η απώλεια εδαφών είναι ο κύριος παράγοντας που επέφερε τις απώλειες των εσόδων».
«Η απώλεια του ελέγχου της πυκνοκατοικημένης Μοσούλης στο Ιράκ, περιφερειών πυκνοκατοικημένων όπως η Μοσούλη (στο Ιράκ) και πετρελαϊκών περιοχών στις επαρχίες Ράκα και Χομς στη Συρία επέδρασαν σημαντικά στην ικανότητα της οργάνωσης να παράγει έσοδα», εξήγησε.