Είναι η δεύτερη φορά που γράφω για την Ψυχογενή Ανορεξία με αφορμή την δημοσιογράφο Νανά Καραγιάννη και την μάχη που δυστυχώς τελικά έχασε.

.Ως αναγνωρίσιμη μέσω του προσωπικού της λογαριασμού αναρτούσε φωτογραφίες που αναπαράγονταν από τα social media προκαλώντας ποικίλα σχόλια. Από το πρώτο άρθρο μου και παρά τις θεραπευτικές παρεμβάσεις που ακολούθησε, το αποτέλεσμα ήταν μία ακόμα νοσηλεία λόγω σοβαρών για την ζωή της συνεπειών.

Αυτοί όμως που προσπαθούν να προσεγγίσουν την Νευρική Ανορεξία μέσω της Νανάς Καραγιάννη αγνοούν την φύση της ψυχικής διαταραχής, γιατί για να κατανοήσουμε πώς φτάνει κάποιος τα 29 κιλά χρειάζεται να έχει δουλέψει με ανάλογους ασθενείς.

Τι είναι όμως η Ψυχογενής Ανορεξία και για ποιους λόγους είναι δύσκολη η θεραπείας της; Θα την χαρακτήριζα ως σύνδρομο «αυτοεπιβαλλόμενης ασιτίας» που εμφανίζεται στην διάρκεια της εφηβείας ή της πρώιμης ενηλικίωσης. Οι ασθενείς έχουν έντονη εμμονή με το βάρος, το σχήμα του σώματος, δυσλειτουργικό τρόπο σκέψης και προβληματική συμπεριφορά απέναντι στο φαγητό με στόχο την επίτευξη χαμηλότερου βάρους από το αναμενόμενο. Διακρίνεται στον Περιοριστικό (μείωση τροφής/ εξαντλητική άσκηση) και τον Υπερφαγικό τύπο (μείωση βάρους μέσω αντισταθμιστικών μεθόδων: προκλητός εμετός, χρήση καθαρτικών/διουρητικών) σύμφωνα με το DSM-IV-T-R (1994).

Η Ψυχογενής Ανορεξία δεν σχετίζεται με το φαγητό αλλά η αποφυγή του συνεπάγεται τον αυτοέλεγχο. Οι ασθενείς θεωρούν πώς πρέπει συνεχώς να ανταποκρίνονται σε υψηλά στάνταρ, στις προσδοκίες των άλλων και να είναι «τέλειοι». Κάθε δυσάρεστη κατάσταση δημιουργεί χάος στον ψυχισμό τους εφόσον η ικανότητα επίλυσης προβλημάτων είναι σχεδόν ανύπαρκτη. Εφόσον λοιπόν όλα τα υπόλοιπα έχουν «καταρρεύσει» μέσα στο μυαλό τους η τροφή αποτελεί ένα μέσο διαχείρισης αντικατοπτρίζοντας έναν άκαμπτο, απόλυτο και τελειοθηρικό τρόπο σκέψης.

Τα κυριότερα συμπτώματα περιλαμβάνουν: υπερβολική μείωση βάρους (Δείκτης Μάζας Σώματος λιγότερο από 17.5, πολύ λεπτή ή αποστεωμένη εμφάνιση, απώλεια έμμηνου ρήσης, δυσκοιλιότητα, έντονη κόπωση, αϋπνία, υπερδιέγερση, έμμονες σκέψεις, ζάλη ή τάση για λιποθυμία, έλεγχος της πείνας και της πρόσληψης τροφής, επίπεδη διάθεση, υιοθέτηση «τελετουργιών» ή άκαμπτων διαιτητικών κανόνων (π.χ. η τροφή κόβεται σε μικρά κομμάτια), εκνευρισμός, απομόνωση, επιθετικότητα, ενασχόληση με το σχήμα συγκεκριμένων σημείων του σώματος, εμμονή με το βάρος και την εικόνα.

Η Νευρική Ανορεξία συνυπάρχει με διαταραχές της προσωπικότητας, που διευκολύνουν την εμμονή και την προσκόλληση σε αυστηρές δίαιτες, κατάθλιψη, άγχος και κατάχρηση ουσιών.

Οι συνέπειες είναι αναρίθμητες συνέπειες με σοβαρότερη αυτή του θανάτου καθώς το ποσοστό φτάνει στο 25% λόγω πολυοργανικής ανεπάρκειας αν δεν αναζητηθεί έγκαιρα θεραπεία. Σε κάποιες περιπτώσεις ο θάνατος επέρχεται ακόμα κι αν ο ασθενής δεν είναι εξαιρετικά ελλιποβαρής λόγω των καρδιακών αρρυθμιών ή την έλλειψη ισορροπίας στους ηλεκτρολύτες όπως το νάτριο. Άλλα προβλήματα περιλαμβάνουν την αναιμία, προβλήματα στα οστά, γαστρεντερικές διαταραχές και ναυτία.

Μια από τις μεγαλύτερες προκλήσεις στη θεραπεία είναι ότι οι πάσχοντες βιώνουν με πολύ δραματικό τρόπο  τα καθημερινά προβλήματα σε σχέση με τον μέσο άνθρωπο. Αυτό οδηγεί σε στρεβλώσεις και αντιθέσεις.

Ενώ είναι εξαιρετικά λεπτοί θεωρούν ότι πρέπει να αδυνατίσουν ακόμα περισσότερο μη διακρίνοντας την ασθένεια την οποία αντιμετωπίζουν. Αν και στην αρχή πεινούν προσπαθούν να πείσουν τον εαυτό τους ότι έχουν φουσκώσει με μία μπουκιά. Το αίσθημα της πείνας προσβάλλεται στα μετέπειτα στάδια της Ανορεξίας.

Λόγω της τελειοθηρίας τους συνήθως έχουν πολλές επιτυχίες στο ιστορικό τους, κάτι το οποίο όμως δεν είναι αρκετό για να χτιστεί μία καλή εικόνα και μια υγιής αυτοεκτίμηση.

Η θεραπεία περιπλέκεται επίσης από καθαρά βιοχημικούς λόγους. Οι εξαντλητικές δίαιτες, η άσκηση και η χρήση των αντισταθμιστικών μεθόδων έχουν ως συνέπεια την διαταραχή των επιπέδων της χημείας του εγκεφάλου που απαιτούνται για τη συντήρηση του άγχους. Έτσι όσο πιο πολύ αδυνατίζουν τόσο καλύτερα αισθάνονται. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα ότι ύστερα από πέντε χρόνια διάγνωσης μόλις το 40% των ατόμων θεραπεύεται.

ΥΓ (emo.gr): Η Νανά Καραγιάννη κέρδισε πολλές μάχες, όχι όμως και τον πόλεμο με τους δαίμονες της. Η αναδημοσίευση παλιότερου άρθρου της ψυχολόγου κυρίας Τέσσας Χριστοδούλου για το site μας, γίνεται για την ευαισθητοποίηση όλων περί της  νευρικής ανορεξίας. Αυτό -υποθέτουμε- θα ήθελε και η ίδια η Νανά. Καλό της ταξίδι…