«Έλα, Σοφία, πάμε επιτέλους!»

Το κορίτσι που καθόταν απέναντι στο τραπέζι, απάντησε με έναν μορφασμό αφού η προτροπή της φίλης της συνοδεύτηκε από μια κλωτσιά στο καλάμι, ωστόσο αυτή τη φορά σηκώθηκε από τη θέση της παριστάνοντας την αδιάφορη.

«Για πού το βάλατε σουσουράδες;»

«Έχουμε συμφωνήσει να πάμε μια βόλτα στο πάρκο με συμμαθήτριες.»

«Δεν θα διαβάσετε σήμερα; Οι εξετάσεις πλησιάζουν!»

«Είναι Κυριακή απόγευμα πατέρα…»

«Δίκιο έχουν τα παιδιά, ας διασκεδάσουν λίγο, όλη μέρα στα μαθήματα και στη μελέτη, χρειάζεται η βόλτα…»

«Καλά, καλά, σε δυο ώρες να είστε πίσω όμως…»

 

« Ο πατέρας σου είναι πάντα πιο επιεικής, ο δικός μου με πιέζει αφόρητα…»

« Θέλει να επιτύχεις στις εξετάσεις για τη Νομική, για το καλό σου…»

« Για το καλό μου θα ήταν να πάω στη Σχολή Καλών Τεχνών, όμως ούτε να το ακούσει… θέλει διάδοχο στην δικηγορική του εταιρία βλέπεις…»

« Ίσως και να έχει δίκιο, μπορείς να σχεδιάζεις τα κοσμήματά σου αργότερα, αφού πάρεις το πτυχίο σου…»

« Πως είσαι τόσο σίγουρη ότι θα περάσω τις εξετάσεις; Δεν μου αρέσει η μελέτη, το μυαλό μου ταξιδεύει στα χρώματα…Εσύ μάλιστα, εσύ είσαι γεννημένη για διάβασμα και πειθαρχία, περίεργο που σε λένε Χαρά.»

« Μην το λες αυτό Σοφία, έχεις κουραστεί πολύ αυτή τη χρονιά, πράγματι σε πιέζουν πολύ.»

« Δεν ξέρω… δεν ξέρω… ο πατέρας δεν ανέχεται τις αποτυχίες, τον θυμάμαι χρόνια που περιμένει να καμαρώσει την  νέα δικηγόρο στην οικογένεια!»

« Έλα ξέχασε τα λίγο αυτά, πάμε!»

« Φοβάμαι λίγο ξέρεις… Αυτός ο παππούς ενώ η όψη του είναι γλυκιά, όταν το κάνει αυτό ανατριχιάζω…»

« Εννοείς που κάνει τις κούκλες να μιλάνε έτσι; Πως τις είπαμε τις κούκλες;»

« Ο Αρίστος κι ο Σταμάτης,  με τρομάζει σου λέω, είναι σαν να γίνεται μαγικό, παίρνουν ζωή και μιλάνε από έναν άλλο κόσμο…»

« Ανοησίες, είναι απλά ένα κουκλοθέατρο για τις εγγονές του…»

« Μάλιστα, κάθε Κυριακή απόγευμα ο παππούς Χρήστος παίζει κουκλοθεάτρο για δυο κοριτσάκια με το ονόματα Ζωή και Ελπίδα, ωραία ονόματα τους έδωσαν οι γονείς τους…»

« Και τα δικά μας δεν πάνε πίσω…»

« Δεν θέλω να είμαι Σοφή- Σοφία, το δικό σου, το Χαρά, μου αρέσει καλύτερα…»

« Έλα φτάσαμε! Εδώ δεν είναι η οδός «Ειρήνης»;»

« Εδώ. Πάμε πίσω, θα μπούμε από το πορτάκι του κήπου και θα τρυπώσουμε πίσω από τα παραθυρόφυλλα όπως την άλλη φορά. Φτάσαμε.»

« Τι θα γίνει σήμερα με τον Αρίστο και τον Σταμάτη παππού;»

« Αγάπες μου , υπομονή, θα δείτε…»

« Έλααα, πες μας!»

(Ψίθυροι πίσω από τα παντζούρια)

« Να κοίτα! Ξεκινάει! Ορίστε τι σου λέω…η φωνή του όταν μιλάνε οι κούκλες έχει κάτι εξωπραγματικό! Δεν είναι απλά εγγαστρίμυθος ο παππούς!»

« Είμαι πολύ χαρούμενος σήμερα Σταμάτη! Βγήκαν τα αποτελέσματα, πέρασα στις εξετάσεις! Μα… τι έχεις εσύ, γιατί κλαίς;»

« Απέτυχα… ποιος ακούει τώρα τον πατέρα μου…»

« Έλα μην κάνεις έτσι… ίσως τελικά αποφασίσει να σε στείλει σε εκείνη τη σχολή σκηνοθεσίας που τόσο αγαπάς…»

« Αποκλείεται …καταστροφή σου λέω… ούτε να σου ξαναμιλήσω δεν θα με αφήσει…»

« Είμαστε φίλοι από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, μαζί στο σχολείο, μαζί στα παιχνίδια, μαζί στα τραπέζια τις Κυριακές, θα σ΄ αγαπάω πάντα εγώ…»

« Το ελπίζω…»

« Παππού …παππού…έτσι θα γίνει; Θα σταματήσουν να είναι φίλοι;»

« Αγαπημένη μου Ζωή ναι… ο πατέρας του Σταμάτη δεν θα ξαναμιλήσει στους γονείς του Αρίστου και θα προσπαθήσει να τους βλάψει. Θα συκοφαντήσει τον πατέρα του Σταμάτη στον κύκλο των γνωστών για να μειωθεί η πελατεία του και θα το πετύχει…»

« Κρίμα… πολύ κακό και άδικο…»

« Έχεις δίκιο Ελπίδα… τα παιδιά θα πάψουν να είναι φίλοι… θα πάρουν διαφορετικούς δρόμους…»

« Όμως θα ξανασυναντηθούν κάποτε…»

« Θα σας πω την επόμενη Κυριακή…»

Η νύχτα έπεσε στην πόλη.  Λίγο πιο πέρα, στην «οδό Μαχών», ο πολίτης που βρήκε εργασία, συκοφαντήθηκε από εκείνους  που δεν μπόρεσαν ακόμη να εργαστούν.

Ακόμη παραπέρα, στην οδό «Θυμάτων Πολέμου», οι ιδιωτικοί υπάλληλοι που δεν στερήθηκαν το δώρο Χριστουγέννων και άλλα επιδόματα δεν υπερασπίστηκαν τα δικαιώματα εκείνων που τα έχασαν. Ευχήθηκαν μόνο να μην συμβεί και σε αυτούς και πολλές φορές χαρακτήρισαν «τεμπέληδες» τους άλλους και αναλογίστηκαν πως μάλλον τους άξιζε αυτό που έπαθαν.

Το σκοτάδι είχε πέσει πυκνό πάνω στο κουκλοθέατρο που θα ξαναζωντάνευε την άλλη Κυριακή.

11-11-2017

ΗΡΑ ΡΑΪΣΗ