Έχετε αναρωτηθεί γιατί υπάρχουν άνθρωποι που πλένουνε τις αυλές και τα μπαλκόνια τους με λάστιχο, ενώ βρέχει ;
Έχετε αναρωτηθεί γιατί οι θείες στα χωριά σκουπίζουν τα πεζοδρόμια και το δημόσιο δρόμο που αναλογεί στην πρόσοψη του σπιτιού τους, ενώ, νομοτελειακά, σε ελάχιστο χρόνο θα ξαναλερωθούν;
Έχετε συλλάβει ανθρώπους να ψιθυρίζουν ακατάληπτα λόγια και να μετράνε ακατάπαυστα με τα δάκτυλα ;
Φαινομενικά περιττές ενέργειες, το αχρείαστο κάτι παραπάνω.
Κι όμως, όλες αυτές οι ενέργειες έχουνε ένα κοινό.

Ακολουθούνε μια διαδοχή, μια σειρά, μια τάξη.
Τη δική μας τάξη ;
Τη δική τους τάξη ;
Όλου του κόσμου την τάξη ;
“Ψυχαναγκαστικοί”, θα σκεφτούμε όλοι μας.
“Ψυχωσικοί”, θα πούμε κάποιοι.
“Περίεργοι και γραφικοί” θα τους συκοφαντήσει η φαιά ουσία του μυαλού μας !
Ο κόσμος άλλαζε πάντα από εκείνους που τολμούσαν το περιττό, το αχρείαστο, το περίεργο, το γραφικό.
Όλοι οι υπόλοιποι, οι κανονικοι, μόνο μέρες και ρούχα αλλάζουμε !

Δημήτρης Σταμούλης