Του Ειδικού Συνεργάτη

Ένα πολυπαραγοντικό και άρα πολυεθνικό παίγνιο παίζεται στη Συρία. Σκέτη διπλωματική κόλαση, ενώ φαίνεται πως υπάρχουν οι προϋποθέσεις και για στρατιωτική εμπλοκή του Άσαντ, στη μονομερή (;;;)  προσπάθεια της Τουρκίας να αποκτήσει έρεισμα στην περιοχή

Οι Ρώσοι φαίνεται πως νίπτουν τας χείρας τους, ενώ ο Άσαντ είναι έξαλλος με τις εξελίξεις.

Οι ΗΠΑ κάνουν τα στραβά μάτια και αναμένουν τις εξελίξεις, οι Άγγλοι στηρίζουν τον Ερντογκάν,  οι Γερμανοί πιέζουν, οι Γάλλοι ανησυχούν και οι Κούρδοι (με … αμερικανικό εξοπλισμό) μόνοι (πάλι) φυλάττουν τις δικές τους Θερμοπύλες.

Οι Τούρκοι θεωρούν πως βρήκαν το κατάλληλο «παράθυρο ευκαιρίας» για να εμπλακούν στην περιοχή επιχειρησιακά και να αυξήσουν κατακόρυφα την επιρροή τους.

Μόνο ο Άσαντ μπορεί (θεωρητικά) να επέμβει στο Αφρίν και να γίνει “μάλε -βράσε” στον συριακό εμφύλιο.

Διότι το σενάριο οι Ρώσοι να κάνουν τα στραβά μάτια σε καμιά συριακή αεροπορική επιδρομή  με στόχο τα τουρκικά τανκς τότε όλα θα γίνουν “μύλος” και θα είναι πολύ δύσκολο να πει κανείς  “ποιος είναι με ποιον”

Γιατί, όπως ορθά εκτιμήσαμε σε προηγούμενη ανάρτηση, οι συνομιλίες ειρήνης υπό ρωσική αιγίδα είναι για την συμμετέχουσα Άγκυρα παρελκυστική τακτική μιας … τουρκικής στρατιωτικής λύσης εντός της συριακής επικράτειας.

Το πιθανότερο είναι πως αυτή θα λάβει μια μορφή ‘ζώνης ασφαλείας” . Μια «μόνιμη» λύση και για αυτό η Τουρκία αρνείται να θέσει χρονικό ορίζοντα στις επιχειρήσεις της. Τον τερματισμό τον συνδυάζει μόνο με την επίτευξη των στόχων.

Επομένως φαίνεται πως είναι κρίσιμο το σφάλμα του Πούτιν (και ακόμη μεγαλύτερο των Κούρδων & Άσαντ που δεν τα βρήκαν). Αμφότερα τα σφάλματα ευνόησαν την τουρκική επιθετικότητα.

Τελικά μόνο η αντίσταση των Κούρδων (όσο αντέξουν) αλλά και η στρατιωτική συνδρομή του Άσαντ (στο βαθμό που η Ρωσία εμμέσως τουλάχιστον θα στηρίξει) μπορεί να “προσγειώσει” την Άγκυρα (κάτι που χρειάζονται απεγνωσμένα και οι ΗΠΑ στοιχηματίζοντας παράλληλα στις ρωσο-τουρκικές τριβές) στο πραγματικό μέγεθος επιρροής της στην περιοχή.