Διαβάζουμε στο Βήμα το εξής και το θέμα είναι πως δεν μας εκπλήσσει: «Σε μια κλειστή (άτυπη, μη ανακοινώσιμη) σύσκεψη των οργάνων της δανειστών συζητήθηκε η πρόοδος που συντελείται στο λεγόμενο ελληνικό πρόγραμμα. Ένα από τα θέματα που εθίγησαν και που απασχόλησαν τους τροϊκανούς ήταν γιατί ο ρυθμός ανάπτυξης εξακολουθεί να παραμένει χαμηλός, αφού εφαρμόστηκαν οι μεταρρυθμίσεις. Υπολόγιζαν ότι με όλες τις μεταρρυθμίσεις που έγιναν ο ρυθμός ανάπτυξης θα ήταν κάπου στο 5%, ενώ θα κλείσει το 2017 στο 1,6%…»

Κι αντί να αναρωτηθούν και να απολογηθούν για τις (σκόπιμες ή μη) ανοησίες που έλεγαν (και κυρίως επέβαλλαν) τόσα χρόνια, τις οποίες μηρύκαζαν και παπαγάλιζαν και εγχώριοι οπαδοί των Μνημονίων, βρήκαν -σου λέει- τι φταίει:

Κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι αυτό συμβαίνει για δύο λόγους: Πρώτον, επειδή το τραπεζικό σύστημα είναι πολυδεσμευμένο και συνεπώς είναι αδύνατον να χρηματοδοτήσει τις αναπτυξιακές πρωτοβουλίες και, δεύτερον, επειδή οι επενδυτές (ξένοι και εγχώριοι) αποθαρρύνονται ακόμη με τη διατήρηση των μνημονίων».

 Δεν ήταν καμία συνταγή λάθος. Δεν ήταν καμία δέσμη μέτρων τραβηγμένη, καμία ολέθρια, καμία εσκεμμένη. Φοβούνται οι επενδυτές τα Μνημόνια. Δεν πα να έγινε ο μισθός χαρτζιλίκι, οι Τράπεζες φταίνε που δεν χρηματοδοτούν.

Να μην το κουράζουμε, γιατί η ιστορία με τα Μνημόνια φτάνει τις δυο τετραετίες, θα φταίνε όλοι εκτός από την Τρόικα και τους Θεσμούς.

Που μας έσωσαν και μια και δυο και τρεις φορές, ενώ εμείς τρώγαμε τα λεφτά σε ποτά και γυναίκες.

Λένε πως στην ιστορία τη γράφουν οι νικητές. Κι αφού οι τροϊκανοί έκαναν το «πείραμα του αιώνα» στις πλάτες μας, θα βγουν και δικαιωμένοι στο τέλος.

Αφού μας «νοικοκύρεψαν» 8 χρόνια, τώρα θα μας πουλήσουν και την έξοδό τους. Ήθελαν να μας σώσουν κι άλλο, άλλωστε έφτιαξαν μια χώρα αποστολής μεταναστών με διαλυμένο παραγωγικό ιστό και εργασιακές σχέσεις, αλλά το πρόβλημα είναι πως αποθαρρύνονται οι επενδυτές.

Οι υποκριτές πάλι δεν αποθαρρύνονται ποτέ.

Ούτε ασφαλώς με τη ματαίωση της έλευσης της πολυπόθητης ανάπτυξης.