Κάθε φορά που γίνεται ένα τέτοιο γεγονός όπως το χθεσινό συλλαλητήριο, το ερώτημα είναι ποιος ωφελείται. Θεωρώ ότι, παρόλες τις φωνές που λένε ότι μετά την μεγάλη επιτυχία της εκδήλωσης τα χέρια του Τσίπρα είναι δεμένα, κάτι τέτοιο δεν ισχύει.

Η κυβέρνηση ουδέποτε έφερε μια κάποια λύση για το θέμα. Αντιθέτως έφερε ένα πολυνομοσχέδιο άκρως σκληρό για το οποίο δε μιλάει κανείς πλέον. Επίσης ανέδειξε την ανομοιογένεια του κόσμου της συντηρητικής παράταξης. Έριξε μια μπανανόφλουδα η οποία πατήθηκε σχεδόν από όλους.

Σταχυολογώ μερικούς λόγους για τη διαφωνία μου για τη διοργάνωση του συλλαλητηρίου.

1. Η εμπειρία της Άνω και Κάτω πλατείας της εποχής των αγανακτισμένων θα έπρεπε να μας έχει κάνει πιο σοφούς. Δε φαίνεται να συμβαίνει κάτι τέτοιο. Ξεχάσαμε φαίνεται ότι εκεί γεννήθηκαν οι περισσότεροι αστέρες που κυβερνάνε σήμερα μοιράζοντας ψόφους και κατάρες. Εκεί γιγαντώθηκε η ΧΑ. Εκεί κυριαρχούσαν τα συνθήματα για ντου στο κοινοβούλιο (κατάλυση του Πολιτεύματος δηλαδή) επειδή ο προδότες ξεπουλάνε τη χώρα, και τα σχετικά. Βλέπω ανάλογες περιπτώσεις κι εδώ. Διάφοροι επίδοξοι σωτήρες & πολιτευτές που βρήκαν χώρο αλέθουν στο μύλο του πατριωτισμού.

2. Ποιος οργάνωσε το συλλαλητήριο; Ήταν ενήμερο το ΥΠΕΞ; Μάλλον όχι. Η επίκληση του πατριωτικού συναισθήματος είναι βέβαιο ότι θα κινητοποιούσε τον κόσμο. Θα αντέτεινε κανείς ότι σε σοβαρές χώρες, τέτοιου είδους εκδηλώσεις οργανώνονται με τέτοιο τρόπο ώστε να εντάσσονται στο πλαίσιο της διαπραγμάτευσης, Μα, δεν πρέπει να ακούμε την αυθόρμητη φωνή του λαού; Την τελευταία φορά που ακούστηκε η φωνή του λαού κινδυνεύσαμε να βρεθούμε εκτός ΕΕ με πληθωριστικές δραχμούλες. εδώ δεν τίθεται τέτοιο θέμα αλλά η επίκληση της λαϊκής οργής είναι αδύνατο επιχείρημα.

3. Λύση δεν πρόκειται να υπάρξει. Όχι μόνο γιατί δεν το θέλει η Ελληνική πλευρά αλλά κυρίως γιατί δεν τη θέλει και η απέναντι πλευρά, για τους ίδιους λόγους. Το θέμα είναι ποιος θα χρεωθεί την αποτυχία. Εαν υπάρξει πίεση για λύση από το ΝΑΤΟ, δε θα αρέσει σε καμία από τις δύο χώρες και αυτόματα θα δημιουργηθούν πολιτικά προβλήματα εκατέρωθεν. Επί ποιου διακυβεύματος έγινε η διαμαρτυρία; Για κάτι που δεν γνωρίζουμε;

4. Για τη συντηρητική παράταξη, η δημιουργία κι άλλου κόμματος στα δεξιά της με μακεδονικό ακροατήριο, θα ήταν πλήγμα. Αυτή η πολυδιάσπαση ωφελεί την κυβέρνηση. Κανείς δε σκέφτεται ότι ο στρατηγικό στόχος είναι να βρεθούν αν όχι 200 βουλευτές για την άμεση αλλαγή του εκλογικού νόμου, τουλάχιστον οι 180 για την αλλαγή του από τις επόμενες εκλογές. Κανείς δε σκέφτεται επίσης το ποιος θα αναλάβει το κόστος των συνεχόμενων εκλογών και την εκλογή του ΠτΔ. Και τελικά κανείς δε σκέφτεται πως θα καλυφθούν οι χρηματοδοτικές ανάγκες της χώρας σε αυτό το διάστημα.

5. Σύμφωνα με το νόμο 4389/2015, η Μακεδονία είναι Ελληνική αλλά υποθηκευμένη για 99 χρόνια στους δανειστές. Επ’ αυτού δεν είδαμε καμία αντίδραση από κανέναν.

6. Οι ηγέτες οφείλουν καθοδηγούν το λαό και δε σύρονται πίσω από συναισθηματικές εκρήξεις ψυχολογικών αναπληρώσεων. Κάθε φορά που συμβαίνει κάτι τέτοιο δημιουργούνται περισσότερα προβλήματα απ’ ότι επιλύονται,

7. Οι αγνοί πατριώτες πρέπει να προσέχουν με ποιους συμμετέχουν σε τέτοια συλλαλητήρια και σε ποιους δίνουν βήμα. Αλλιώς κινδυνεύουν να ταυτιστούν με ακραία στοιχεία. Δε χρειάζεται να αναφερθούμε στα απολιτίκ μηδενιστικά συνθήματα περί προδοτών πολιτικών. Η πολιτική ιστορία αυτού του του τόπου πλήρωσε πολύ ακριβά τέτοιου είδους συνθηματολογία τρώγοντας επί εφτά χρόνια φοινικόσουπα.

8. Είναι βέβαιο ότι μετά τρεις μέρες η επικαιρότητα θα μονοπωλείται από κάτι άλλο. Έτσι λειτουργούν οι σύγχρονες κοινωνίες του θεάματος. Αν δείτε όμως στα κανάλια μικρής εμβέλειας να παρελαύνουν πρωταγωνιστές του συλλαλητηρίου να ετοιμάζεστε για νέα κόμματα και νέους σωτήρες.

Αντί επιλόγου

Η εμμονή του κόσμου της παραδοσιακής δεξιάς σε μια ανούσια φολκλορικού τύπου παραδοσιολατρεία, σε μια φλυαρούσα πατριωτική ρητορεία εξαντλούμενη σε παρελάσεις, πανηγυρικούς δεκάρικους περί τους έθνους και αποκριάτικες φορεσιές με τσολιάδες, μακεδονομάχους και πεζεταίρους, είναι αφόρητα κουραστική. Κάθε σοβαρή χώρα που θέλει να έχει στρατηγικούς στόχους, οφείλει μεθοδικά να τους οργανώνει. Χωρίς ισχυρή οικονομία, καλή διοίκηση, υψηλό φρόνημα και ηγεσία, κανένα συλλογικό όραμα δεν μπορεί να επιτευχθεί. Στην παρούσα κατάσταση τίποτα από αυτά δεν έχουμε. Μένουν μόνο οι αντανακλαστικές κινήσεις, ψυχολογικά απαραίτητες ίσως, αλλά μάλλον αναποτελεσματικές.

Τους την είπαμε. Και λοιπόν;

Μετά πατρικών ευχών και αγάπης,

Ο Βρυξελλών και Οράνγκης

Γιάννης Φελεμέγκας