Σε λίγο ο Άσαντ (και οι Ρώσοι σύμμαχοί του) θα βρεθούν σε στρατηγική υπερκέραση, το οποίο πρακτικά σημαίνει περικύκλωση από βορρά και νότο, γεγονός που θα τους οδηγήσει σε έναν άτυπο πόλεμο φθοράς.

Η Ισραηλινή δικαιολογία περί ιρανικής στρατιωτικής παρουσίας σε αεροπορικά πλήγματα που επιτρέπει (ως προδήλως φαίνεται ο Πούτιν) φαίνεται πως είναι βάσιμη.

Κι αυτό καθώς αρνείται να καλύψει με την ρωσική αεροπορική ομπρέλα τον εναέριο χώρο των δυτικών κυβερνητικών δυνάμεων.

Στο Αφρίν επίσης παραχωρεί τον εναέριο χώρο, με το σαθρό σκεπτικό ότι αφορά αντι- κυβερνητικούς Κούρδους.

Υπάρχουν πλέον βάσιμα ερωτήματα για το κατά πόσο είναι καιροσκοπική η ρωσική πολιτική στον συριακό εμφύλιο και αν ευσταθεί η άποψη πως οι Ρώσοι ήλθαν για να μείνουν στην περιοχή επιβάλλοντας τα συμφέροντά τους.