Γράφει ο Ορεστιαδίτης

Είναι ίσως πολύ χαρακτηριστική η έκφραση του ΥΠΕΞ που υιοθέτησε τη λέξη «όμηροι» .Διαβάζουμε: «Ο Ερντογάν εκβιάζει καταστάσεις και πολιτικές με την ομηρία ανθρώπων», είπε κατά πληροφορίες ο κ. Κοτζιάς στα μέλη της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεωνμ θυμίζοντας τη φυλάκιση των Τούρκων δημοσιογράφων, και ειδικά τον Ντενίζ Γιουτζέλ, ανταποκριτή της γερμανικής εφημερίδας «Die Welt» που έμεινε έναν χρόνο σε τουρκική φυλακή χωρίς να του έχουν απαγγελθεί κατηγορίες. Ωστόσο, η άποψη του κ. Καμμένου και του κ. Κοτζιά περί ομηρίας των δύο συλληφθέντων στρατιωτικών μοιάζει να αφήνει εκτεθειμένο τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος από το βήμα της Βουλής έκανε λόγο για «σύνηθες επεισόδιο»…

Είναι στη μέση και αυτοί οι ρημαδο-υδρογονάθρακες στο Αιγαίο.

Τι είναι λοιπόν ο όμηρος; Δεν είναι ένας δια του οποίου σε εκβιάζει αυτός που τον κρατά;

Λεξικό επειγόντως. Όμηρος είναι:

-αιχμάλωτος που λαμβάνεται ως εγγύηση ότι θα τηρηθούν οι όροι μιας συμφωνίας

-αιχμάλωτος του οποίου απειλείται ακόμα και η ζωή, αν δεν ικανοποιηθούν οι επιθυμίες ή τα αιτήματα αυτού που τον αιχμαλώτισε.

-(γενικότερα) αυτός που δεν μπορεί να κινηθεί ελεύθερα για να επιλύσει ένα πρόβλημα ή να αντιμετωπίσει μία κατάσταση.

Μήπως η Κυβέρνηση μετατρέπεται με αυτή την τελευταία έννοια σε όμηρο του Ερντογκάν;

Όταν η Κυβέρνηση μιλούσε για σύνηθες γεγονός στη μεθόριο, μη ουσίας και ότι θα τελειώσει γρήγορα μόνο εμείς γράψαμε πως ο Σουλτάνος  είναι στην περίπτωση αυτή “καβάλα στο άλογο “.

Κι όσο για τον Δούρειο Ίππο δεν είναι αυτό που νομίζετε: μάλλον οι αγαπητοί γείτονες θα ήθελαν μερικούς Κούρδους για ανταλλαγή τους οποίους έχουμε εμείς.

«Με ένα σμπάρο δυο τρυγόνια»: Και χτυπάει τους Κούρδους και ταυτόχρονα καταφέρνει το εξής εντυπωσιακό: καθιστά  αναξιόπιστη την Ελλάδα για τους Κούρδους. Μάλλον βέβαια ούτε η Κυβέρνηση θα ήθελε να μετατραπεί η χώρα σε «καταφύγιο» Κούρδων.

Σήμερα δικάστηκε ένας εισβολέας Τούρκος από το δικαστήριο της Ορεστιάδας 4 μήνες.

Λείπει ακόμη ένας για να γίνει η ανταλλαγή. Ή μήπως κρατάμε κι άλλους;

Σενάριο βέβαια, αλλά ποτέ δεν ξέρεις…