Αναλύσεις επί αναλύσεων για τις ιταλικές εκλογές. Όσο κι αν όλοι οι εμπλεκόμενοι προσπαθούν να τις φέρουν στα μέτρα τους και να ελέγξουν το μετεκλογικό σκηνικό και να πάρουν την εξουσία, ή το κομμάτι που πιστεύουν πως τους αναλογεί μετά τη λαϊκή ετυμηγορία, η κατάσταση είναι εξόχως σοβαρή για τη γείτονα χώρα,

Το πιο σημαντικό στοιχείο, που έπαιξε καταλυτικό ρόλο στις εκλογές, είναι πως το ιταλικό ΑΕΠ εξακολουθεί να είναι 6% μικρότερο σε σχέση με το 2008, την ώρα που κατά μέσο όρο και συνολικά στην Ευρωζώνης είναι  5,5% υψηλότερο και στη Γερμανίαςσχεδόν 12%.

Το εισόδημα των νοικοκυριών έχει δεχθεί το δεύτερο ισχυρότερο πλήγμα ύστερα από εκείνο των ελληνικών νοικοκυριών.

Το παραδοσιακό χάσμα Βορρά-Νότου βαθαίνει κι άλλο.

Το κατά κεφαλήν ΑΕΠ των Ιταλών είναι σήμερα 5% χαμηλότερο από τα τέλη του 2001, όταν τα ηνία της χώρας κρατούσε ο Μπερλουσκόνι.

Άρα πόσο τυχαία, συγκυριακή ή μοδάτη μπορεί να χαρακτηριστεί η ψήφος διαμαρτυρίας, η άνοδος του ευρωσκεπτικισμού και του λαϊκισμού.

Η επιστροφή του πνιγμένου στα σκάνδαλα «καβαλιέρε» στο πολιτικό προσκήνιο, μάλλον δεν σημαίνει και σύντομη επιστροφή στις καλύτερες οικονομικές ημέρες..

Τα σενάρια για πολιτική παράλυση μετά τις εκλογές στην δεν προκάλεσαν πανικό, αλλά σίγουρα ανησυχούν τους επενδυτές. Οι αγορές στρέφουν τα βέλη τους στα ιταλικά ομόλογα, αυξάνοντας έτσι το κόστος δανεισμού για την τρίτη μεγαλύτερη οικονομία του ευρώ, αλλά και στις μετοχές των τραπεζών.  Κάτι θυμίζει όλο αυτό το σκηνικό…

Η προοπτική χρονοβόρων διαπραγματεύσεων για τη συγκρότηση κυβέρνησης και τελικά ανάδειξης ενός ευρωσκεπτικιστικού  συνασπισμού στην εξουσία, έχει στρέψει εκ νέου την προσοχή στις προκλήσεις, που αντιμετωπίζει η ιταλική οικονομία. Το δημόσιο χρέος των 2,3 τρισ. ευρώ ή 130% του ΑΕΠ και τα κόκκινα δάνεια είναι εκ των κορυφαίων.

Οι τράπεζες με το βάρος των μη εξυπηρετούμενων δανείων, αλλά και με έκθεση ύψους 345 δισ. ευρώ σε χρέος, θεωρούνται ο πλέον ευάλωτος κλάδος σε περίοδο παρατεταμένης αβεβαιότητας ή έντονης ευρωσκεπτικιστικής στροφής.

Στο Χρηματιστήρο του Μιλάνου ο κλάδος των τραπεζών, αν και το μεσημέρι είδε προσωρινά τις απώλειές του να περιορίζονται, τώρα κάνει εκ νέου «βουτιά» 3%. Και αυτό κάτι θυμίζει.

Στην αγορά κρατικού χρέους η απόδοση του δεκαετούς ιταλικού ομολόγου ανήλθε έως και το 2,14%- τα υψηλότερα επίπεδα από τον περασμένο Οκτώβριο- και αυτή την ώρα κυμαίνεται στο 2,11%. Την ίδια ώρα η απόδοση του γερμανικού κρατικού ομολόγου υποχωρεί κοντά στο 0,6%, τα χαμηλότερα επίπεδα του τελευταίου εξαμήνου.

Η Ιταλία δεν χρειάστηκε να περάσει από μνημόνιο. Χαρακτηρίστηκε «too big to fail».

Μήπως όμως βρίσκεται σε τροχιά κάποιου είδους επιτήρησης;

Μήπως ζει μαζεμένα τα ελληνικά 2010,2012 και 2015;

Μήπως ο ασφαλέστερος δρόμος για την επιτροπεία είναι η εκ μέρους του λαού άρνηση της πραγματικότητας;

Οι επόμενες εβδομάδες θα δείξουν αν οι Ιταλοί θα μας ..αντιγράψουν.