Από τον Γενάρη και μετά σαν να συμπιέστηκε ο χρόνος. Απόκριες, Ευαγγελισμού και αμέσως Μεγάλη Εβδομάδα.

Όταν πέφτει νωρίς το Πάσχα φεύγει κι ο χειμώνας νωρίς, λέει η λαϊκή παράδοση, κάτι που ίσχυσε απόλυτα φέτος.

Ο εορτασμός της επετείου από τη θριαμβευτική είσοδο του Ιησού στα Ιεροσόλυμα, απέχει δύο μέρες.

Μέχρι τότε θα ασχολούμαστε με το ΚΑΣ που έχει πάθει δεινοσαυρίτιδα και αποκρούει γύρισμα μιας μέρας του BBC με τεράστια άμεσα και έμμεσα οφέλη. Τόσο προφανή που κάθε λογικός άνθρωπος τα βλέπει.

Έχει να κάνει λέει με τις αρμοδιότητες ή/και με τη στελέχωση του Συμβουλίου. Θα μπορούσε να αποφασίσει η Υπουργός παρακάμπτοντας το ΚΑΣ. Ας μην χαθούμε σε νομικίστικες σοφιστείες. Μπορούσε να πάρει την πολιτική και διοικητική ευθύνη και κανείς δεν θα της καταλογίσει κάτι.

Ίσα-ίσα όλοι θα επαινέσουν την πρωτοβουλία.

Άσε που προστατεύει και το ίδιο το ΚΑΣ, το οποίο ακούει τα εξ΄αμάξης και δικαίως στα social media.

Και δεν είναι η πρώτη φορά που ξενίζει μια γνωμοδότηση του.

Τεράστιος ντόρος είχε προκληθεί ξανά σε σχέση με την παραχώρηση μνημείου, όταν το ΚΑΣ απέρριψε την πρόταση της Gucci να παραχωρηθεί η Ακρόπολη για επίδειξη μόδας.

Επειδή όμως το ΚΑΣ έχει -όπως κάθε θεσμικό όργανο- έντονo το αίσθημα της αυτοσυντήρησής του και μετά την άμεση αντίδραση σε κυβερνητικό επίπεδο (κράξιμο) μια ελαφρώς τροποποιημένη ως προς το ωράριο πρόταση, θα περάσει την Τρίτη μετά το Πάσχα.

Ακόμη ένας θρίαμβος (Βάγια, βάγια των βαγιών) για ένα αρτηριοσκληρωτικό όργανο, που συμπυκνώνει όλες τις ελληνικές παθογένειες, που μπαίνει ορμητικά και αρνητικά στην επικαιρότητα.

Οι εποχές όμως έχουν αλλάξει και δεν βρισκόμαστε στα ΄80ς (του 19^ου αιώνα), τότε που ο κόσμος διάβαζε τις εφημερίδες ενός μηνός πριν, στις οποίες είχαν τυλίξει τον παστό μπακαλιάρο. Ο κόσμος ξέρει καλά ποιος είναι ο Λε Καρέ, ποιος είναι ο νοτιοκορεάτης σκηνοθέτης και τι σημαίνει όλο αυτό.

Το οπισθοδρομικό ΚΑΣ αφού δεν υπακούει στη λογική , θα πρέπει να λαμβάνει υπόψη τις αντιδράσεις. Της κοινωνίας των πολιτών, όχι των πολιτικών προϊσταμένων.

Και να αντιτίθεται στα «ρουσφέτια» που του ζητούν. Να μην εναντιώνεται στην διεθνή προβολή της χώρας.

Και να αφουγκράζεται και το ψωμάκι που θα βγάλουν κάποιοι άνθρωποι με τα μιας μέρας γυρίσματα.

Αλλιώς επιστρέφουμε στο 1880, που πολλά χωριά απαιτούσαν να μην περάσει ο σιδηρόδρομος από αυτά, γιατί οι οδηγοί θα τους έπαιρναν τις γυναίκες….