Έκλεισαν δύο μήνες φυλακισμένοι οι Έλληνες στρατιωτικοί. Ούτε οι συνθήκες κάτω από τις οποίες πιάστηκαν έχουν διευκρινισθεί πλήρως, ενώ ούτε καν κατηγορίες τους έχουν αποδοθεί.

Δεν έχουν φύγει από την επικαιρότητα, αν και αυτή είναι αδυσώπητη.

Δεν έχουν ξεχαστεί- και πως θα μπορούσαν άλλωστε.

Το ζήτημα είναι όμως τι γίνεται, που βρισκόμαστε σχετικά με την απελευθέρωσή τους.

Η Κυβέρνηση φρόντισε από την πρώτη στιγμή να υποβαθμίσει το θέμα, προεξοφλώντας λύση μέσα σε 2-3 μέρες,χαρακτηρίζοντας το περιστατικό ως σύνηθες συνοριακό επεισόδιο.

Είναι περιττό να πούμε πως μετά από 60 μέρες βρισκόμαστε στο μηδέν. Ίσως και πιο κάτω.

Ουσιαστικά αντιμετώπισε επικοινωνιακά το ζήτημα όχι μόνο στην αρχή, αλλά και στη συνέχεια, αν και ήταν κάτι παραπάνω από βέβαιο πως οι Τούρκοι θα φρόντιζαν να το εκμεταλλευτούν στο έπακρο.

Πόνταραν στη μεγαλοψυχία του “Σουλτάνου” ίσως, αλλά σίγουρα κέρδιζαν χρόνο για να αντιμετωπίσουν την “καυτή πατάτα”.

Όταν δεν μπορούσαν να πουν κάτι άλλο, οι ιθύνοντες κινήθηκαν σε τρεις άξονες:

-Προέκριναν ένα μπαράζ λεονταρισμών μέσω δηλώσεων κυρίως, για καθαρά εσωτερική κατανάλωση. Έγινε κι ένας ιδιότυπος «διάλογος» με την απέναντι πλευρά. Ας μας πουν σε τι βοήθησε όλο αυτό τους δύο στρατιωτικούς.

-Ο δεύτερος και σοβαρότερος άξονας πάνω στον οποίο κινήθηκε η Κυβέρνηση έχει να κάνει με τη διεθνοποίηση του θέματος. Στην ΕΕ, στο ΝΑΤΟ, στις Μεγάλες Δυνάμεις.

Συνάντησαν συμπάθεια, πήραν και σχετικές ανακοινώσεις από την ΕΕ, αλλά τη «χλαπάτσα»  την έφαγαν από τον Στόλτενμπεργκ: «βρείτε τα» είπε ο Πόντιος Πιλάτος της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας και κάπως έτσι ξαναγυρίσαμε στο μηδέν.

-Ο τρίτος άξονας ήταν ο νομικός. Απανωτές αιτήσεις αποφυλάκισης δεν είχαν καμία τύχη, όπως αναμενόταν.

Η τουρκική πλευρά τους χρησιμοποιεί σαν διαπραγματευτικό όπλο. Δεν θα τους αφήσει να φύγουν έτσι απλά.

Καλή η αδιαλλαξία, «πουλάει», αλλά αν θέλουμε αποτέλεσμα για τους δύο στρατιωτικούς πρέπει να προσέλθουμε σε διάλογο με τους Τούρκους.

Υποψιαζόμαστε τι θα ζητήσουν, να πάμε με σοβαρότητα και προετοιμασμένοι για εναλλακτικές προτάσεις.

Η μόνη διέξοδος είναι η συστηματική και χωρίς δημοσιότητα δουλειά προς την κατεύθυνση απελευθέρωσης των δύο στελεχών των Ενόπλων Δυνάμεων.

Πιθανώς δεν θα αποφύγουμε το ανατολίτικο παζάρι

Ίσως κληθούμε να επικαλεστούμε το «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα».

Αν γίνουν όλα αυτά, υπάρχει προοπτική απελευθέρωσής τους μέσα στο καλοκαίρι (που πάντα η ένταση αφήνει τη θέση της στον τουρισμό στο Αιγαίο) και για ευνόητους λόγους μετά τις τουρκικές εκλογές.

Διαφορετικά θα συνεχίσουμε να κατηγορούμε τους Τούρκους σε όλα τα διεθνή fora, ενώ οι δύο Έλληνες στρατιωτικοί θα «σαπίζουν» στις τουρκικές φυλακές..