Ο Μιγκέλ Ντίας-Κανέλ εξελέγη νέος πρόεδρος της Κούβας, σε μια ιστορική μετάβαση εξουσίας από την οικογένεια Κάστρο. Δεν πρέπει να υπήρχε άλλος εύκαιρος από την οικογένεια και πήγαν αλλού.

Η εκλογή έγινε από την Εθνοσυνέλευση της Λαϊκής Εξουσίας, όπως ονομάζεται το Κοινοβούλιο της Κούβας.

Εθνοσυνέλευση, ήτοι τον διεθνισμό τον έχουν γραμμένο, όσο και το Μαϊάμι απέναντι.

Χωρίς Πολιτικό Συμβούλιο της Κεντρικής Επιτροπής που να εκλέγει Γενικό Γραμματέα.

Ο κ. Ντίας-Κανέλ ήταν μέχρι πρότινος πρώτος αντιπρόεδρος της χώρας και δεν έχει σχέση με την Κανέλλη όπως θα πουν ορισμένοι εξυπνάκηδες, καθώς δεν ομιλεί ελληνικά.

Στην Κούβα ο πρόεδρος (του οποίου ο επίσημος τίτλος είναι «Πρόεδρος του Συμβουλίου του Κράτους της Κούβας») λαμβάνει ταυτόχρονα και τον τίτλο του προέδρου του υπουργικού συμβουλίου, που ισοδυναμεί με θέση πρωθυπουργού, οπότε ηγείται τόσο του κράτους όσο και της κυβέρνησης.

Δηλαδή ότι πιο κοντά σε one man show μπορεί να σκεφθεί κανείς. Υπερσυγκέντρωση εξουσιών θα πουν οι φιλελέδες.

Καθώς ήταν ο μοναδικός υποψήφιος (όταν το έκανε ο ΓΑΠ τον δουλεύατε), ο 57χρονος Κουβανός αξιωματούχος και πολιτικός, έκανε την έκπληξη καθώς ψηφίσθηκε από τους βουλευτές για μια ανανεώσιμη πενταετή προεδρική θητεία με 603 ψήφους από τις 604, δηλαδή με ποσοστό 99,83%, σύμφωνα με την Cubadebate.

Λογικά δεν έχει ψηφίσει ο ίδιος τον εαυτό του σε μια ένδειξη μετριοφροσύνης & μετριοπάθειας, αλλά σε καμία περίπτωση μετριοκρατίας

Αν δεν είναι ο ίδιος και δεν έγινε μιλημένα για να σπάσει το 100% για τα μάτια του κόσμου (έναν άγνωστο φως μου παντρεύεσαι την Κυριακή), αυτός που είχε άλλη άποψη μπορεί και να μην αισθανθεί πολύ καλά στο εγγύς μέλλον.

Ανανέωση λοιπόν, καθώς πάμε στη νεότερη γενιά που δεν έκανε μεν την επανάσταση, αλλά γεύτηκε τους καρπούς της.

Είναι μια εξόχως ενδιαφέρουσα περίπτωση φυσιογνωμικά ο νέος Πρόεδρος.

Κάτι μεταξύ Ρίγκαν και Κλίντον με μια πινελιά Σκουρλέτη και δύο Κουτσούμπα, σαν διασταύρωση Κλούνεϊ και Ρϊτσαρντ Γκιρ με λίγο Νίκολσον στο πιο εξωτικό, σαν τον Σφαιρόπουλο γερασμένο με το βλέμμα του Σπανούλη μετά από ήττα.

Τον νέο πρόεδρο της Κούβας συνεχάρη ο πρόεδρος της Κίνας Σι Τζινπίνγκ, χώρας γνωστής για την προσκόλλησή της στα δημοκρατικά ιδεώδη και με την οποία η Αβάνα διατηρεί σημαντικούς οικονομικούς δεσμούς.

Είναι μόλις ο τρίτος Πρόεδρος από το 1959, αλλά ο δεύτερος μέσα σε μια δεκαετία, γεγονός ανησυχητικό για τη χώρα.

Από τον Φιντέλ στον Μιγκέλ 

Ο ηγέτης της κουβανικής επανάστασης ενάντια στο καθεστώς Μπατίστα, Φιντέλ Κάστρο, ανέλαβε το αξίωμα του πρωθυπουργού της Κούβας στις 16 Φεβρουαρίου 1959, 45 ημέρες μετά την είσοδο των στρατευμάτων των Κουβανών επαναστατών στην πρωτεύουσα Αβάνα, την Πρωτοχρονιά του 1959, παίρνοντας την εξουσία σε μια χώρα που κουμάντο έκανε εν πολλοίς η Μαφία, όπως έχουμε δει στον Νονό ΙΙ.

Από τις 2 Δεκεμβρίου 1976, μεταπήδησε στη θέση του προέδρου της Κούβας, συγχωνεύοντάς την ουσιαστικά με εκείνη του πρωθυπουργού.

Ο Φιντέλ Κάστρο αποχώρησε από την προεδρία στις 24 Φεβρουαρίου 2008, παραχωρώντας τη θέση του στον αδερφό του, Ραούλ Κάστρο, επίσης ηγετικό στέλεχος της κουβανικής επανάστασης. Ο Φ. Κάστρο έφυγε από τη ζωή τον Νοέμβριο του 2016.

Ο Ραούλ Κάστρο, παρά την αποχώρησή του από την προεδρία, θα παραμείνει προς το παρόν πρώτος Γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΚ, το οποίο κυβερνά μονοκομματικά τη χώρα από την ίδρυσή του, το 1965.