Είναι κοινός τόπος και έχουν προσπαθήσει διάφορες Κυβερνήσεις να αξιοποιήσουν στελέχη του ακαδημαϊκού χώρου, λαμπρούς επιστήμονες, με μεγάλη καριέρα και εξειδίκευση στην αλλοδαπή.

Όλες οι ιστορίες έχουν την ίδια αρχή. Προσέρχονται να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους, έχοντας «πάρει διαβεβαιώσεις». Από Υπουργούς, Πρωθυπουργούς κτλ.

Κι εκεί ξεκινάει ο καβγάς. Το ελληνικό πολιτικο-διοικητικό σύστημα δεν ανέχεται καμία υπηρεσία να έχει σοβαρό βαθμό αυτονομίας.

Όλα πρέπει να μπαίνουν σε κουτάκια: αρμοδιοτήτων, ιεραρχικής εξάρτησης, εντέλει επιρροής.

Συν τοις άλλοις στην Ελλάδα είναι Θεσμός η ανακάλυψη του τροχού από την αρχή. Και γίνεται τόσος ντόρος κάθε φορά. Έχουμε μεγάλη χαρά όταν τον ξανασυναντούμε, όταν τον βλέπουμε πάλι να κυλά.

Η Ελληνική Υπηρεσία Διαστήματος έσκασε στην επικαιρότητα μέσα στα χρόνια των Μνημονίων περίπου ως ανέκδοτο.

Η παραίτηση του επικεφαλής της γίνεται με σοβαρές, σοβαρότατες υπόνοιες. Διότι λέει ρητά πως δεν υπέπεσε στην αντίληψή του κάτι ποινικά κολάσιμο αλλά σου λέει “follow the money”.

Επακριβώς το σημείο της δήλωσής του: «Σημειώνω, ωστόσο, ότι δεν υπέπεσε κάτι ποινικά κολάσιμο στην αντίληψή μου, ούτε είναι δικός μου ρόλος να διερευνήσω κάτι τέτοιο. Θυμάμαι, όμως ότι στις ΗΠΑ, κατά τη διερεύνηση του σκανδάλου Watergate, η έκφραση που έγινε δημοφιλής ήταν το ‘follow the money’…»

Δεν πρόκειται ούτε για μπηχτή, ούτε για υπονοούμενο. Είναι ξεκάθαρη η άποψή του. Επίσης μιλά για ρόλο διακοσμητικό της Υπηρεσίας και λειτουργία μακριά από τις διεθνείς πρακτικές.

Προφανώς και προκύπτει μια πλήρης διαφωνία με τον αρμόδιο Γενικό Γραμματέα τουλάχιστον.

Όμως τα πράγματα δεν έχουν προσωπική χροιά και ο Κριμιζής πιθανόν θα διαφωνούσε με τον καθένα που θα τον έθετε κάτω από το ίδιο πλαίσιο.

Προφανώς και δεν θέλει να βάλει το όνομά του κάτω από μια αποτυχημένη προσπάθεια. Η γνωριμία με το ελληνικό πολιτικο-διοικητικό σύστημα είναι πολλές φορές τραυματική.

Ένα σύστημα που δεν έχει μνήμη, ένα σύστημα που τσαλαπάτησε πολλούς που δεν έφυγαν νωρίς.

Το επιχείρημα που προβάλει η Κυβέρνηση είναι πως πρόλαβε ο επικεφαλής μέσα σε ένα μήνα να βγάλει όλα αυτά τα συμπεράσματα.

Αυτό και μόνο το συμπέρασμα αρκεί για να καταλάβει κανείς τη διαφορά αντιλήψεων: στη χώρα μας τα νέα πράγματα γίνονται σιγά-σιγά, αφού ζυμωθούν και μετά από διαβούλευση ασφαλώς.

Μπορούσε ο Κριμιζής να κάθεται να πετάει τάπες, μέχρι να ωριμάσει το Jack Daniels και να κάνει ο Υπουργός πράξη τις διαβεβαιώσεις του.

Προτίμησε να μην συμμετάσχει σε μια προσπάθεια, πρωτοποριακή, δύσκολη και με μυριάδες καθημερινά προβλήματα. Είναι δικαίωμά του.

Και δικαίωμα όλων μας να κρίνουμε τους πάντες.

Οι έχοντες την ευθύνη θα κριθούν από τα αποτελέσματα, όχι από τις προθέσεις.

Η πολλά διδάσκουσα διοικητική  ιστορία –μια από τις πολλές- σε δύο τρεις μέρες θα ξεχαστεί.

Η αντιπολίτευση σηκώνει το θέμα, αλλά θα μείνει μόνο στα επικοινωνιακά κέρδη, γιατί διαφορετικά θα πρέπει να πει το δικό της σχέδιο (αν υπάρχει) για τη διαστημική υπηρεσία, αλλά και γενικότερα για τις δομές του Ελληνικού Δημοσίου.

Η ουσία είναι όμως πως με αυτά και με αυτά, με τέτοια γεγονότα και εξελίξεις, το brain drain θα φτάσει στο άπειρο του διαστήματος και ακόμη παραπέρα!