Πυκνές -μετά από ένα διάστημα σχετικής ύφεσης- είναι οι εξελίξεις στη Συρία.

Η επίθεση με χημικά επανέφερε στο προσκήνιο όλα τα αντιτιθέμενα συμφέροντα των Μεγάλων Δυνάμεων. Πέρα από το προληπτικό χτύπημα των Ισραηλινών, οι λοιποί προς το παρόν προβαίνουν σε δηλώσεις και προειδοποιήσεις, οι οποίες και δεν έχουν κάποιο πρακτικό αποτέλεσμα.

Δεν υπάρχει βεβαιότητα από ποιους  έγινε η χρήση χημικών (αν έγινε τελικά και δεν είναι μύθος covert operation). Αλλά αυτό το στάδιο έχει ξεπεραστεί επειδή θεωρείται πλέον δεδομένο από τις Δυτικές Δυνάμεις.

Θεωρώ  πως παρά τον “εγκλωβισμό” του Τραμπ στην “θεατρική” κλιμάκωση, οι ΗΠΑ δεν είναι έτοιμες ακόμη για την συγκρότηση μιας αντι-Ιρανικής συμμαχίας (που είναι το “κλειδί” – υπό την πίεση Ισραήλ & Σ. Αραβίας – στις μεσανατολικές εξελίξεις).

Αν έχει μια σημασία το “σκηνοθετημένο” πλήγμα ΗΠΑ-Αγγλίας-Γαλλίας (η οποία δήλωσε ΕΠΙΣΗΜΑ ότι ΔΕΝ στοχεύει ρωσικές δυνάμεις, αλλά μόνο … συριακές) είναι η έμπρακτη δυτική διακήρυξη ότι καλύπτουν στρατιωτικά τις ισραηλινές στρατιωτικές επιδρομές σε φιλο-ιρανικούς στόχους στην Συρία – κάτι που η Ρωσία έχει δηλώσει ότι πλέον δεν θα επιτρέψει.

Το κύριο ζήτημα που προκύπτει είναι ΑΝ ο Πουτιν εννοεί την αντίδραση του σε περίπτωση πυραυλικής επίθεσης από τους Δυτικούς (ως αποτροπή και φυσικά ως ανάσχεση της επίθεσης) και ΑΝ οι ΗΠΑ θα πάρουν σοβαρά τις δηλώσεις Πούτιν, ώστε να βρεθεί τρόπος αποκλιμάκωσης που θα σώσει τα προσχήματα για τον Τραμπ, ο οποίος και επιθυμεί όσο τίποτε άλλο την απόσυρση των 2000 στρατιωτών του από την Συρία.

Χωρίς αμερικανο-ρωσική “διπλωματική” συνεννόηση, δεν υπάρχει τέτοια δυνατότητα (εκτός αν ο Μακρόν κάνει τον σωστό ελιγμό), κι έτσι το μόνο που μένει είναι η διαχείριση της στρατιωτικής κρίσης στο κατώτατο δυνατό επίπεδο.

Πλέον η διαχείριση της Συριακής κρίσης (και δεν εννοώ την παρούσα “κρίση χημικών”) δεν είναι αν ο Άσσαντ θα παραμείνει ή όχι στην εξουσία (μεταβατικά ή όχι) αλλά αν η Χεζμπολάχ και το Ιράν (φυσικά και η Τουρκία) αλλά όχι η Ρωσία θα αποχωρήσουν από την επικράτεια της Συρίας, όπου η συριακή κρίση τους έφερε σε άμεση επαφή με τα συρο-ισραηλινά σύνορα.