Και υποτίθεται πως είμαστε σε νεκρή προεκλογικά περίοδο. ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ προσπαθούν να πείσουν την κοινή γνώμη αλλά και τα ευρυτέρως νοούμενα κομματικά τους ακροατήρια για την ορθότητα των επιχειρημάτων τους.

Η ΝΔ θέλει την ψήφο των αποδήμων και ομογενών, γνωρίζοντας πως υπερισχύει κατά κράτος.

Ο ΣΥΡΙΖΑ ασφαλώς και δεν θέλει κάτι τέτοιο και κάνει ρελάνς δηλώνοντας πως θα επιτρέψει να ψηφίσουν όσοι έφυγαν μέσα στα χρόνια της κρίσης.

Πως θα αποδεικνύεται αυτό και πως δεν θα παρεισφρήσουν κι άλλοι είναι ένα ζήτημα, αλλά ο Πρωθυπουργός έκανε την συγκεκριμένη πρόταση για να αποφύγει την πίεση από το εύλογο δικαίωμα των ομογενών.

Είναι δύσκολο το εγχείρημα ούτως ή άλλως. Το να στηθούν εκλογικά κέντρα στο εξωτερικό δεν είναι κάτι απλό, καθώς δεν έχει ξαναγίνει.

Κι αν περιμένουμε την άψογη διαδικασία, προβλέπουμε στο τέλος να επιστρατεύουμε εφορευτικές επιτροπές απαρτιζόμενες μόνο από ξένους.

Το επιχείρημα πως οι απόδημοι βρίσκονται μακριά από τη χώρα και άρα δεν έχουν εικόνα, αλλά ούτε και άμεσα συμφέροντα, ισχύει και για τους ετεροδημότες. Το να ψηφίζει ο εδώ και δεκαετίες κάτοικος Αθηνών στην επαρχία, στις δημοτικές εκλογές είναι το ίδιο πράγμα.

Είναι αποξενωμένος από τη γενέτειρα, μακριά από τα καθημερινά της προβλήματα.

Ο ΣΥΡΙΖΑ σίγουρα θέλει να δώσει δικαίωμα ψήφου σε οικονομικούς μετανάστες που διαμένουν στην Ελλάδα.

Νιώθει πως η μερίδα του λέοντος των ψήφων των «μεροκαματιάρηδων» θα του ανήκει.

Ως ποιου βαθμού μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο δεν απασχολεί. Οι ελληνοποιήσεις υπήρξαν ένα τεράστιο θέμα και στις εκλογές του 2000 άλλωστε.

Σε κάθε περίπτωση πίσω από το δικαίωμα ψήφου είτε των αποδήμων, είτε των ομογενών, είτε των μεταναστών κρύβονται μικροκομματικές σκοπιμότητες.

Η επένδυση τους με το αυτονόητο και δημοκρατικό «δικαίωμα ψήφου» δεν πείθει κανέναν.

Τα μπακαλοτεφτέρια και τα κομπιουτεράκια έχουν βγει σε Πειραιώς και Κουμουνδούρου και γίνονται υπολογισμοί μαζικών ψήφων.

Παραβλέπουν ίσως πως τις εκάστοτε εκλογές τις κρίνει η σιωπηρή πλειοψηφία, ένα 10-15% του εκλογικού σώματος που λειτουργεί χωρίς παρωπίδες κι αγκυλώσεις, συχνά συμφεροντολογικά, αλλά σχεδόν πάντα αποτελεσματικά.

Με αυτούς ασχολούνται τον τελευταίο μήνα τα κομματικά επιτελεία. Τώρα αναζητούν νέα πεδία δόξης.

Οι μεν στους αποδήμους, οι δε στους μετανάστες…

Για να μην θεωρητικολογούμε ας φέρουμε ένα παράδειγμα: ο Μήτρογλου που μεγάλωσε στην Γερμανία, επέστρεψε στα πάτρια, είναι μέλος της Εθνικής Ομάδας και τώρα εργάζεται στο εξωτερικό, έχει δικαίωμα ψήφου;