Λαμπερό, ευάερο και ευήλιο. Τρεις λέξεις που φωτογραφίζουν άψογα το παιδικό μου δωμάτιο. Μπήκα θυμάμαι χαρούμενη σ’ ένα σπίτι που δεν είχα ξαναμπεί, σ’  ένα σπίτι που μόλις μετακομίσαμε κι εγώ μέσα δεν είχα ξαναδεί ποτέ μου! Στα παιδικά ματάκια μου όλα φάνταζαν μεγάλα και πανέμορφα!

Ήταν όλα καινούργια! Η μητέρα μου με μεράκι και περίσσιο γούστο είχε κάνει ένα λίγο πιο μικρό παλάτι! Μου έδειξαν την πόρτα του δωματίου μου… Άνοιξα και δεν πίστευα την ομορφιά που αντίκρισα!

Και ήταν όλο δικό μου! Σατέν κουρτίνες στο χρώμα του ροζ κουφέτου, μια ζωγραφιά στον τοίχο μιας -ελαφρά- θλιμμένης μπαλαρίνας και όλα τα έπιπλα άσπρα.

Κούκλες και λούτρινα αρκουδάκια σοφά τοποθετημένα. Και επιτέλους δικός μου μεγάλος καθρέπτης! Οι μπαλκονόπορτες μου δυο. Η μια να βλέπει το δρόμο και η άλλη τη “μικρή μας” γειτονιά.

Η μπαλκονόπορτα που χιλιάδες φορές θα άνοιγε αργότερα για να βγω να κάνω ένα τσιγάρο. Σε κάθε του γωνίτσα κατοικεί μια ανάμνηση μου. Και σε κάθε ανάμνηση της παιδικής μου ηλικίας μια γωνίτσα του. Το αγάπησα πολύ και εκείνο εμένα! Με φιλοξενούσε πότε με το κρύο του, πότε με τη ζέστη του. Στην εφηβεία μου άρχισα να το τιμωρώ. Κι αυτό ήταν το ίδιο φιλόξενο. Παρά τις φορτικές αφίσες μουσικών στο δωμάτιο, παρά τα τσιγάρα, τις φριχτά ρομαντικές ιστορίες που φτιάχναμε με τις φίλες μου και την μουσική στο διαπασών!

Μεγαλώνοντας άρχισα να το αφήνω πιο συχνά μόνο του. Και με τον καιρό έπαψε να με απασχολεί και η αισθητική του. Το γραφείο με είχε δική του περισσότερες ώρες βλέπεις. Και όσο το καημένο συνήθιζε στην απουσία μου ,εγώ αποφάσισα να το εγκαταλείψω. Έφυγα κοιτώντας το σαν κάτι μικρό που αφήνω πίσω μου. Δεν ήξερα βλέπετε ούτε κι εγώ τι θέση είχε στην καρδιά μου. Ακόμα πάω και το βλέπω καμία φορά. Πάω και ξαπλώνω στο κρεβάτι που απορώ πως βολευόμουν και πως χωρούσα πάνω του, κλείνω τα μάτια και απορώ.

Πού πήγαν όλα τα όνειρα που έκανα εδώ μέσα;

Πού είναι το μέλλον που είχα ονειρευτεί;

Πόσους στόχους πέτυχα απ’ όσους μελέτησα κοιτώντας αυτό εδώ το ταβάνι;

Και τελικά, γιατί πίστευα ότι μπορώ να αλλάξω τον κόσμο εγώ που ήμουν μια απειροελάχιστη κουκκιδίτσα στο χάρτη;