Όλα λάθος! Όλα χτισμένα πάνω σε στρεβλώσεις. Όλα στη λογική του πρόχειρου, της λιγότερης προσπάθειας, της επιλογής του φίλου, του συγγενή, του κολλητού για τις υπεύθυνες θέσεις. Όλα στη λογική της εξυπηρέτησης και της αντιπαροχής.

Για τις συμφορές δεν υπάρχει μία κύρια αιτία. Υπάρχουν πολλές. Και κυρίως δεν υπάρχει μια αντίρροπη δύναμη, η δύναμη αποτροπής της τραγωδίας.

Η Κυβέρνηση Τσίπρα βρίσκεται στα σχοινιά και όλος ο πολιτικός σχεδιασμός της πάει στράφι.

Βρίσκεται στη χειρότερη θέση που έχει βρεθεί ποτέ.

Η πραγματικότητα είναι αμείλικτη.

Στην ουσία, όλα επανεξετάζονται. Από το χρόνο των εκλογών θα εξαρτηθεί και το επικοινωνιακό μπαράζ.

Καμία απόφαση δεν έχει παρθεί, όλα είναι ανοικτά, αν και πολλοί έσπευσαν να μεταθέσουν το χρόνο των εκλογών στο τέλος της «συνταγματικής ανοχής», ήτοι τον Οκτώβριο του 2019.

Δεν αποκλείεται τίποτα αυτή την ώρα. Η εικόνα της κυβερνητικής κατάρρευσης είναι προφανής, ο Πρωθυπουργός ακολούθησε τελείως διαφορετική (διακριτική) επικοινωνιακή τακτική και ίσως η “λύση” που θα προκριθεί να είναι ένας ευρύς ανασχηματισμός.

Οι μπελάδες είχαν σωρευτεί, η εκατόμβη νεκρών σημαδεύει ανεξίτηλα τη διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ.

Όπως ήταν φυσικό και λογικό, ο αρχηγός της ΝΔ παρεμβαίνει στα τεκταινόμενα, μιλά για σχέδιο και ορισμό ενός υπευθύνου για τις κρίσεις, προσπαθεί να πείσει ένα ευρύτερο της παράταξής του κοινό πως είναι τεχνοκρατικά άρτιος να αναλάβει τη διακυβέρνηση της χώρας.

Μια αποστροφή του λόγου του έχει ιδιαίτερη σημασία: είπε πως δεν μπορεί να τα αλλάξει όλα αυτόματα, μεμιάς, μονομιάς.

Κι όμως οι καιροί απαιτούν δραστικές αλλαγές, πάνω στο σαθρό οικοδόμημα που ονομάζεται «νεοελληνικό κράτος».

Αν ο κ. Μητσοτάκης ζητά πίστωση χρόνου, δεν θα την έχει. Στις πράξεις και τις πολιτικές που θα ακολουθήσει, κρύβεται και η ταχύτητα με την οποία θα αναλώσει το πολιτικό του κεφάλαιο.

Γιατί από λόγια έχουν χορτάσει οι πολίτες. Από οράματα. Από μετασχηματισμούς.

Πράξεις θέλουν. Ή μάλλον όχι. Πλέον απαιτούν.

Το να ρίχνουμε τις τραγωδίες στην «οργή του Θεού», όπως θέλουν να μας πείσουν κάποιοι είναι εκτός από γραφικό, επικίνδυνο.

Διότι η επίκληση μιας ανώτερης δύναμης κάνει τους ανθρώπους μοιρολάτρες. Κατά τα χρόνια της Αυτοκρατορίας της Νίκαιας (1204-1261), οι Βυζαντινοί πίστευαν ακράδαντα πως τους εκδικείται ο Θεός για τις αμαρτίες τους και γι’ αυτό έδωσε τη Βασιλεύουσα στους Φράγκους

Είναι η στιγμή που πρέπει να αποδείξουμε πως έχουμε εξελιχθεί κάπως διανοητικά, συγκρινόμενοι με τους μεσαιωνικούς προγόνους μας..

Είναι η στιγμή που οφείλουμε να πάψουμε να κατηγορούμε το αμαρτωλό παρελθόν,τα ρυμοτομικά, οικιστικά και οικολογικά εγκλήματα.

Ζούμε στο παρόν και είμαστε υπόλογοι απέναντι στο μέλλον.

Είμαστε στο σημείο μηδέν. Πρέπει να τα γκρεμίσουμε όλα και να τα φτιάξουμε ξανά από την αρχή…