Τα πάντα εν σοφία σε αυτή την αναδόμηση.

Μια ιστορία νεοελληνικής κουλτούρας, όσο ελάχιστες.

Καταρχάς οι πάλιουρες, οι βεντέτες, οι μπαρουτοκαπνισμένοι. Δεν αλλάζουν ποτέ, παρά μόνο αν το θελήσουν. Ο Σκουρλέτης ήθελε να πάει στο κόμμα, άδειασε μια θέση και κάπως έτσι άρχισαν οι καραμπόλες.

Οι άλλοι αμετακίνητοι, ο βασικός κορμός αναλλοίωτος, σαν σχεδόν όλα να λειτουργούν ρολόι.

Παράλληλα υπήρξαν και οι προγραφές. Ο Κοντονής αλλά και ο Κουρουμπλής με την Κονιόρδου θα έφευγαν. Είχε προαποφασιστεί και η κουβέντα γινόταν μόνο για τους αντικαταστάτες τους.

Η αμφίπλευρη διεύρυνση επίσης ήταν ένα ζητούμενο. Η μετατροπή του κόμματος σε ένα μεγάλο πολυσυλλεκτικό φορέα.

Κατερίνα και Μαριλίζα υπηρετούν τον στόχο αυτό και μαζί με την Όλγα συγκροτούν ένα τρίο που θα αφήσει εποχή.

Προβλέπουμε μάλιστα και κόντρα στο τρολάρισμα που δέχονται πως το δίδυμο στο Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη θα είναι σαφώς καλύτερο από προηγούμενες επιλογές.

Ο ανασχηματισμός έδειξε πως ο μύχιος πόθος κάθε Έλληνα και κάθε Ελληνίδας είναι “για μια μέρα Υπουργός”. Για να κατηγορήσεις κάποιον που απεδέχθη μια θέση, ίσως θα πρέπει πρώτα να έχεις απορρίψει μια παρόμοια πρόταση.

Και τέλος οι κολλητοί. Ο Πρωθυπουργός δεν είναι άφιλος, εμπιστεύεται ανθρώπους, δίνει ευκαιρίες στους νέους.

Αυτή είναι η συμπύκνωση του ανασχηματισμού: οι παλιοί, οι κολλητοί, οι διευρυμένοι, οι προγραμμένοι και οι για μια μέρα Υπουργοί.

Ένα απλό, καθημερινό, νεοελληνικό σενάριο που γίνεται πραγματικότητα στα στερνά μιας Κυβέρνησης, που από όποια μεριά κι αν το δει κανείς, έχει γράψει ιστορία.

Θα είναι για πολλά χρόνια αντικείμενο μελέτης.