Σ’ όλες τις “εκτιμήσεις” (λόγω έλλειψης… “real time” πληροφοριών) και στις “αναλύσεις” που τις συνοδεύουν, ο καθοριστικός παράγοντας είναι η εξέλιξη των “αμερικανο-τουρκικών σχέσεων”. Παρά την σκλήρυνση της αμερικανικής στάσης, η κατάσταση εξακολουθεί να είναι ρευστή όσο και πριν!!

Και είναι πολλές οι “ενδείξεις” ότι ο Ταγίπ επενδύει και αναμένει την έκβαση των ενδιάμεσων αμερικανικών εκλογών του Νοεμβρίου 2018:
– Αν τις “χάσει” ο Τράμπ, η Άγκυρα πιστεύει ότι μια “άλλη μέρα” ξημερώνει, ενόψει ειδικά ενδεχόμενων δικαστικών και πολιτικών δυσκολιών του Τράμπ.
– Αν τις κερδίσει, ίσως μια μεγαλύτερη τουρκική “ευελίξια” να απαιτηθεί πάντα στο πλαίσιο σκληρού ανατολίτικου παζαριού (βλέπε: ΑΟΖ, κούρδοι Συρίας,…).
Στο μεταξύ ο Ταγίπ, βρίσκει (μέσω του “μεταναστευτικού”) πρόσβαση σε Μέρκελ και Μακρόν – όχι όμως στους “σκληρούς” τύπου Αυστρίας και Ουγγαρίας.

Αλλά η εξέλιξη των “αμερικανο-τουρκικών σχέσεων” είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου στις ειδικές, πάντως, συνθήκες όξυνσης της τουρκικής κατάστασης στο επίπεδο επιλογής “διεθνούς προσανατολισμού” της – σημείο όπως αναφέραμε που ΔΕΝ έχει διαβεί ακόμη την “αντίπερα όχθη” και άρα καθίσταται “μη-αντιστρέψιμο”, επιβάλλοντας στις ΗΠΑ γεωστρατηγικές αναδιατάξεις έναντι Ελλάδας, Κύπρου, Αιγύπτου και φυσικά του πάντα “ακρογωνιαίου” Ισραήλ.

Ακριβώς σ’ αυτό το “μεταίχμιο”, η κατάσταση για την Κύπρο είναι η πλέον κρίσιμη και τα ρίσκα είναι πολλά.

Η επανάπαυση στην προστασία των επιχειρηματικών συμφερόντων EXXON & TOTAL και στην στρατιωτική ισχύ που τα υπερασπίζεται μπορεί να αποδειχθεί ολέθριο σφάλμα !!!

Γιατί, αυτά τα ίδια επιχειρηματικά συμφέροντα μπορούν να “τα βρουν” /”ανεχθούν” επιχειρηματικά (πάντα με την στρατιωτική ισχύ που τα υπερασπίζεται) και με τα αντίστοιχα (κατεξοχήν … πολιτικά βέβαια) τουρκικά στην Κυπριακή ΑΟΖ, πέρα και έξω από τις επιδιώξεις της Κύπρου. Για αυτό άλλωστε ο Ταγίπ επένδυσε εκατομμύρια στο διαπραγματευτικό όπλο του “γεωτρύπανο” – ο “Πορθητής” ΔΕΝ έχει στόχο την εκμετάλλευση των κοιτασμάτων (αυτό είναι το … “κερασάκι στην τούρτα”), αλλά επιδιώκει τον κατεξοχήν καίριο πολιτικό στόχο της Αναγνώρισης του “ψευδοκράτους”.

Το θεμελιώδες πολιτικό ερώτημα που τίθεται επομένως είναι αν ΗΠΑ, Ισραήλ, Αίγυπτος ΑΠΛΩΣ περιορίζονται στην ασφάλεια των δικών τους “πεδίων κοιτασμάτων” όπου φυσικά δεν θέλουν σε καμιά περίπτωση την Άγκυρα στα πόδια τους, αλλά είναι αν χρειαστεί έτοιμοι για “παζάρι” μαζί της έναντι της Κύπρου ή αν αντιθέτως ενδιαφέρονται να συνομιλούν αποκλειστικά και μόνο με την Κυπριακή Δημοκρατία και να χτίζουν μαζί της την περιφερειακή (και επιχειρηματική) ασφάλεια σ’ αντίθεση με τις τουρκικές επιδιώξεις.

Η έκβαση της διπλωματίας του … “Πορθητή” θα δείξει την απάντηση.
Στο μεταξύ αυτά είναι ολέθριο να γίνουν ερήμην της Αθήνας και της Λευκωσίας…