Διακόσια χρόνια πριν η μάχη των Εθνών ήταν κάτι πολύ πιο αιματηρό από το Nations League που διεξάγεται στις μέρες μας.

Οι Ναπολεόντειοι Πόλεμοι συνοψίζονται συχνά στην επική μάχη του Βατερλώ και στην καταστροφική γαλλική εκστρατεία στη Ρωσία.

Δευτερευόντως γίνεται αναφορά στη μονομαχία των τριών αυτοκρατόρων στο Αούστερλιτς, στην εκστρατεία της Αιγύπτου (για να κόψει το δρόμο των Άγγλων προς τις Ινδίες) τις σφοδρές  συγκρούσεις στην Ιβηρική και τους βρετανικούς θριάμβους στη θάλασσα.

Δεν είναι ευρέως γνωστό πως η μεγαλύτερη μάχη αυτών των πολέμων διεξήχθη τον Οκτώβριο του 1813 γύρω από τη Λειψία.

Συμμετείχαν στην εμπλοκή περισσότεροι από 500.000 άνδρες από έντεκα έθνη, ενώ οι συνολικές απώλειες πλησίασαν τις 100.000. Δικαιολογημένα η σύγκρουση ονομάστηκε “Μάχη των Εθνών”, ένα ανελέητο σφαγείο που ξεπεράστηκε μόνο από τις αιματηρές συγκρούσεις του «Μεγάλου Πολέμου (Α’ Παγκοσμίου) Πολέμου, έναν ολόκληρο αιώνα αργότερα.
Επικές επελάσεις, ηρωικές άμυνες, τολμηρές αντεπιθέσεις,  εκατόμβες νεκρών, σοβαρά λάθη τακτικής, μια πρόωρη ανατίναξη γέφυρας, οι εσωτερικές διαμάχες, πεισματικές πολιορκίες, άσκοπες θυσίες στρατιωτών, ακόμη και αποσκιρτήσεις συμμάχων είναι κάποια από τα στοιχεία που συνθέτουν αυτή την πολυεθνική σύγκρουση.

Η μάχη της Λειψίας υπήρξε το καίριο πλήγμα για τον Ναπολέοντα, ενώ η αρχή του τέλους ήταν η αποτυχημένη εκστρατεία στη Ρωσία.

Δεκαοκτώ μήνες αργότερα ο Γάλλος αυτοκράτορας αναγκάστηκε να παραιτηθεί και οι εχθροί του παρέλασαν στο Παρίσι. Η εκαστρατεία των Εκατό Ημερών, το 1815, δεν ήταν παρά το κύκνειο άσμα για τον Κορσικανό στρατηλάτη.

Η μάχη της Λειψίας, είναι η κρισιμότερη μάχη των Ναπολεόντιων Πολέμων και εκείνη που στην πραγματικότητα σφράγισε το τέλος της εξουσίας του Γάλλου Αυτοκράτορα.

Πρωτόγνωρος ο αριθμός των στρατευμάτων των δύο αντιπάλων: 150.000 Γάλλοι, 15.000 Πολωνοί, 10.000 Ιταλοί και 20.000 Σάξωνες παρατάχθηκαν εναντίον 430.000 Αυστριακών, Πρώσων, Σουηδών και Ρώσων.

Επιτελικά, ο Ναπολέων είχε επιχειρήσει ανασύνταξη στη Λειψία, έπειτα από μία σειρά εξαντλητικών μαχών σε πολλά μέτωπα, επιδιώκοντας μια και μοναδική αποφασιστική μάχη, που (λανθασμένα) πίστευε έπληττε αποφασιστικά τις δυνάμεις της συμμαχίας.

Εκτός του ισχυρού αριθμητικού μειονεκτήματος, οι στρατιωτικοί συμφωνούν πως υποτίμησε το ποιοτικό στοιχείο του στρατεύματός του, το οποίο αποτελείτο κυρίως από έφηβους και άπειρους άντρες, αποτέλεσμα της καταστροφικής εκστρατείας στη Ρωσία που είχε προηγηθεί και που του είχε κοστίσει απώλειες σχεδόν 360.000 ανδρών της ονομαζόμενης και «Μεγάλης Στρατιάς».

Επιπλέον, αντιμετώπιζε και την παράταξη του εχθρού σε πολλές διαφορετικές πλευρές, γεγονός που τον ανάγκασε να διασπείρει τις δυνάμεις του στην ευρύτερη περιοχή γύρω από την πόλη.

Η πρώτη μεγάλη επίθεση εναντίον των Γαλλικών στρατευμάτων, έγινε στις 16 Οκτωβρίου, όταν οι Αυστριακοί εξαπέλυσαν μια παρορμητική επίθεση στα νότια της Λειψίας.

Οι Γάλλοι τους απώθησαν στις αρχικές τους θέσεις, όπως και τους Ρώσους που εξαπέλυσαν ταυτόχρονα τη δική τους επίθεση στα βόρεια.

Η επιλογή να αντεπιτεθούν κατά των Ρώσων κόστισε τις πρώτες βαριές απώλειες στα στρατεύματα του Ναπολέοντα.

Η επόμενη μέρα ήταν μέρα μικρών σχετικά αψιμαχιών και ανασυντάξεως και για τις δύο πλευρές.

Στις 18 του μηνός, τα συμμαχικά στρατεύματα εξαπέλυσαν μία γιγαντιαία επίθεση ρίχνοντας στη μάχη 350.000 άνδρες.

Παρά τον πανίσχυρο όγκο της πρωτοφανούς επίθεσης που δέχτηκαν, οι Γάλλοι αντιστάθηκαν σθεναρά κρατώντας τις θέσεις τους για περισσότερο από εννιά  ώρες. Αντιμετωπίζοντας όμως το ενδεχόμενο πλήρους καταστροφής, ο Ναπολέων αποφάσισε να υποχωρήσει συντεταγμένα, διασχίζοντας μία γέφυρα στον ποταμό Elster, η οποία και αποτελούσε τη μοναδική οδό διαφυγής που του είχε απομείνει.

Λόγω ενός τραγικού σφάλματος, η προγραμματισμένη για μετά την υποχώρηση ανατίναξη της γέφυρας, πραγματοποιήθηκε πολύ νωρίτερα, με αποτέλεσμα να παγιδευτεί η Γαλλική οπισθοφυλακή και να προκληθεί πανικός.

Οι Γάλλοι υπέστησαν σε αυτό και μόνο το επεισόδιο απώλειες της τάξεως των 20.000 ανδρών.

Συνολικά, οι απώλειες της μάχης της Λειψίας ήταν πρωτοφανείς: Σκοτώθηκαν ή τραυματίστηκαν περίπου 110.000 στρατιώτες και από τις δύο πλευρές.

Πρόκειται για την πρώτη μάχη κατά την οποία ο Μέγας Ναπολέων ηττήθηκε ξεκάθαρα.

Ηττήθηκε παράλληλα και ο μύθος της στρατιωτικής ιδιοφυΐας του: επεδίωξε μία αποφασιστική μάχη με συντριπτικά πολυπληθέστερο στρατό, δεν υπολόγισε τις καταστροφικές συνέπειες της διασποράς των δικών του δυνάμεων, δεν φρόντισε να έχει οδούς διαφυγής για να υποχωρήσει συντεταγμένα και χωρίς περαιτέρω  άσκοπες απώλειες.

Ο ρώσικος χειμώνας τον κατέτρεχε και υπέπεσε σε σωρεία επιτελικών λαθών.

Σηματοδοτήθηκε έτσι το τέλος της Πρώτης Γαλλικής Αυτοκρατορίας και η εξουσία του Μεγάλου Ναπολέοντα περιορίστηκε στη Γαλλία, όχι όμως για πολύ: Στις αρχές του 1814, οι σύμμαχοι εισέβαλαν στη Γαλλία και ο Ναπολέων, μετά από μία αποτυχημένη απόπειρα αυτοκτονίας, παραιτήθηκε από το θρόνο του και εξορίστηκε στη νήσο Έλβα.

Δραπέτευσε από εκεί το 1815, για να κυβερνήσει ξανά τη Γαλλία για 100 ημέρες και να συντριβεί οριστικά στη τελευταία, θρυλική μάχη του Βατερλώ και να πεθάνει έπειτα από έξι χρόνια εξόριστος στη νήσο Αγία Ελένη.