Η αυτοεκτίμηση είναι ίσως το σπουδαιότερο δώρο που μπορεί να προσφέρει ένας άνθρωπος στον εαυτό του. Αντικατοπτρίζει τη δική μας γνώμη για την προσωπική μας αξία και τις ικανότητές μας. Όταν ο άνθρωπος αγαπάει πραγματικά αυτό που είναι και το αποδέχεται, τότε αυτό του ανοίγει το δρόμο και για  υγιείς σχέσεις με τους άλλους ανθρώπους.

Η αυτοεκτίμηση πώς αποκτάται; Είναι ένα θέμα το οποίο εγείρει πάντοτε συζητήσεις και απόψεις, δεδομένου πως η γνώμη που θα σχηματίσει ένας άνθρωπος για τον εαυτό του, απορρέει σε μεγάλο βαθμό από το πόση αγάπη και αποδοχή δέχτηκε στην παιδική του ηλικία.

Για αυτό και πάντοτε οι γονείς δέχονται την παραίνεση να δείχνουν στο παιδί τους πόσο το αγαπούν και το υπολογίζουν, να του λένε πως το εκτιμούν δίχως να το υποτιμούν και δίχως να το υποβάλλουν στη διαδικασία της σύγκρισης με κάποιο άλλο παιδί.

Η αυτοεκτίμηση όμως δε χτίζεται μόνο στις χαρές και την αποδοχή. Άνθρωποι με ατσαλένια αυτοεκτίμηση είναι εκείνοι οι οποίοι πέρασαν δια πυρός και σιδήρου, αμφισβήτησαν τον εαυτό τους και εκείνη τη στιγμή αποφάσισαν πως πρέπει απλώς να σηκωθούν και να παλέψουν.

Ένα παιδί που δεν προετοιμάζεται για την ήττα και την απογοήτευση ακόμα και ισχυρή αυτοεκτίμηση να έχει, αυτή θα χαθεί αμέσως με την πρώτη αποτυχία, την πρώτη κακή στιγμή.

Η αυτοεκτίμηση δε χτίζεται μόνο στη χαρά και την αναγνώριση. Χτίζεται και σε εκείνες τις στιγμές που αποφασίζεις να σηκωθείς και να παλέψεις, κρύβεται σε εκείνη την απόφαση του να συνεχίσεις να πιστεύεις σε εσένα όταν κανένας άλλος δεν το πράττει και όλοι σε αμφισβητούν. Αυτή είναι η ατσαλένια αυτοεκτίμηση η οποία όταν χτιστεί δεν μπορεί να σου την πάρει κανένας, μοιάζει με εκείνο το σπίτι το οποίο έχει χτιστεί τόσο καλά ώστε δεν μπορεί να το παρασύρει ο άνεμος μαζί του.

Ίσως λοιπόν να πρέπει να αισθανόμαστε ευγνώμονες για κάθε μικρό εμπόδιο. Δε μας αποθαρρύνει, τουναντίον, μας καλεί να πιστέψουμε περισσότερο σε εμάς και το δυνατό άνθρωπο που κρύβουμε μέσα μας.