Έντονος ο συμβολισμός, ο υπερρεαλισμός και ο στρουκτουραλισμός στο νέο σήμα της ΝΔ, που απεικονίζει ίσως την υπερβατική ιδεολογία ενός διακριτικά δομημένου πατερναλισμού, ενδεχομένως και ανιμισμού.

Είναι ένα σύμβολο της μετανεωτερικότητας, που θα χαρακτηρίσει μια βαθιά ιδεολογική και κομματική αντιπαράθεση, που με όρους πόλωσης θα αναδειχτεί σε κυρίαρχο στοιχείο ταύτισης των νεότερων ψηφοφόρων με την Πειραιώς.

Ένα μπλε φόντο με επτά τρίγωνα, ένα ισοσκελές, ένα σκαληνό, ένα να περισσεύει (πιο πάνω από τα άλλα) και τέσσερα ορθογώνια: 1-1-4 δηλαδή, μια ιδιοφυής καλλιτεχνική σύλληψη με ένα ιστορικό πολιτικό συμβολισμό.

Το τρίγωνο που ίπταται είναι το πατερναλιστικό στοιχείο, είναι το περιττό, είναι η τσαχπινιά του καλλιτέχνη στην ενδελέχειά της.

Μιλάμε για το τρίγωνο πάνω αριστερά στο Δ, που αν έλειπε θα ήταν πιο ευδιάκριτο το σήμα, αλλά τότε θα χανόταν η μαγεία πως πρόκειται για ιστιοφόρο με άσπρο πανί,  ή για τον πυρσό  (πάντα) αναμμένο.

Το νέο σήμα πάντως χαρακτηρίζεται από βάθος: με έντονα τα 3D στοιχεία, πιθανόν για να χωρέσει και ο Δημήτρης Διαμαντίδης στα ψηφοδέλτια.

Όποιος απλά βλέπει 7 καραβάκια, τρία να πάνε, τρία να έρχονται και ένα να πετά, διακρίνει το σουρεαλιστικό στοιχείο μιας παράταξης που θα ενώσει όλους τους Έλληνες και όλες τις Ελληνίδες.

Όπως λένε και οι μορφωμένοι ποδοσφαιρικά «οι φανέλες δεν κερδίζουν». Καλό το σήμα, αλλά θέλει και παίκτες η ομάδα.

Και σε αντίθεση με το τόπι, οι καλοί είναι οι παντί τρόπω «ελεύθεροι» και όχι οι εκ μεταγραφών προερχόμενοι, όσοι παζαρεύουν την ένταξή τους, θέτουν όρους και προϋποθέσεις.

Στα θετικά του νέου σήματος η ρήξη με το παρελθόν καθώς πυρσοί, δάδες και ακροκέραμα μπαίνουν στο χρονοντούλαπο τις ιστορίας, οι πορτοκαλί και πράσινες πινελιές ομοίως, οι οποίες κάλυπταν και την περίπτωση συγκυβέρνησης.

Άρα, αυτό που προκύπτει από την ανάλυση είναι πως πρόκειτια για σήμα αυτοδυναμίας, τόσο αυτόχθονο που γίνεται viral, τόσο μυστηριακό που θα έλκυε και τον Ρόμπερτ Λάγκτον, τόσο βαθύ που μένει χαραγμένο στο νου των ψηφοφόρων.