Πολύ “ξύλο” τρώει ο νέος τεχνικός του Ολυμπιακού από τις δημοσιογραφικές μπασκετικές πένες. Που, με λίγα λόγια, από αστέρας της προπονητικής στο ονειρεμένο ξεκίνημα του Ολυμπιακού, γίνεται μετά τις σερί ήττες (από ΠΑΟ δύο και Φενέρ)  κατάλληλος για να κοουτσάρει μόνο τον Αστέρα Εξαρχείων (ομαδάρα παρεμπιπτόντως) μια ομάδα δηλαδή χωρίς εμμονές για νίκες και τρόπαια.

Το τι  έχει συμβεί στο μεταξύ έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον: ο Ολυμπιακός έχει ένα τρομερό ντεφορμάρισμα ως ομάδα, περίπου λογικό για αυτή την εποχή και όταν τα πάντα κρίνονται μετά το Φλεβάρη, αλλά δύο κολλητές ήττες από τον ΠΑΟ στο ΟΑΚΑ και μία στο ΣΕΦ από τον Ομπράντοβιτς, έπεσαν “βαριές” κι ασήκωτες

Στην ουσία ο Μπλατ πειραματίζεται, ξέροντας πως ο Ολυμπιακός διέρχεται ένα μεταβατικό στάδιο, από ομάδα του Σπανούλη, σε μια άλλη ομάδα με διαφορετικά κατανεμημένους ρόλους.

Από τους Έλληνες που βρήκε στην ομάδα, φαίνεται πως εμπιστεύεται τυφλά μόνο τον Πρίντεζη, τον Παπανικολάου όχι και τόσο, σχεδόν αγνοεί τον Μάντζαρη, δίνει χρόνο συμμετοχής στον Μπόγρη, δεν σηκώνει ποτέ από τον πάγκο τον Τολιόπουλο, ενώ με τον αρχηγό ήταν σαφές από την αρχή πως θα έχουν τα θέματά τους.

Οι ξένοι δεν έχουν αφήσει το στίγμα τους, χαμένοι και αυτοί στην ασάφεια ρόλων που προκύπτει μέσα από τη διαδικασία μια ομάδας που δημιουργείται.

Κι όμως ο φετινός Ολυμπιακός είναι εξαιρετική ομάδα και θα το δείξει στη συνέχεια.

Στρέλνιεκς και Τίμα θα προσφέρουν τα μέγιστα, ο Τουπάν αρκεί να βρει ρυθμό, ο Βεζένκοφ θα επανέλθει, ο Γουίλιαμ Γκος πρέπει να εγκλιματιστεί.

Σίγουρα η ομάδα θέλει αλλαγές στους ξένους. Πολλές γνώμες έχουν εκφραστεί και η δική μας είναι πως ιδανικά χρειάζεται ένα καθαρόαιμο “δυάρι”, ένα σούτινγκ γκαρντ περιωπής και ένα αθλητικό ψηλό στο “5” να μοιράζεται τη θέση με τον Μιλουτίνοφ, τύπου Χάινς ή Ντάνστον.

Πολύ ορθά ο Σπανούλης παίζει περισσότερο άσος, ενώ ο χρόνος συμμετοχής του μοιραία θα πέσει, γιατί το πρόγραμμα ειδικά της Ευρωλίγκας είναι εξαντλητικό.

Η διοίκηση των ερυθρόλευκων έχει αποδείξει και στο παρελθόν πως δεν πανικοβάλλεται με τις ήττες, έχει μάθει να διαχειρίζεται δύσκολες καταστάσεις, αλλά και την τρομακτική πίεση των οπαδών.

Και ασφαλώς θα στηρίξει τον Ντέιβιντ Μπλατ μέχρι τέλους.

Αυτοί που νοσταλγούν τον Μπαρτζώκα (όλοι θυμόμαστε πως έφυγε) τον Σφαιρόπουλο και τον Τόμιτς, απλά καβαλούν το κύμα της δυσαρέσκειας, λησμονώντας πως ήταν σφοδροί επικριτές των τριών αυτών σπουδαίων μπασκετανθρώπων.

Ο Μπλατ ούτε το άθλημα ξέχασε, ούτε απέτυχε το πρότζεκτ που εκπόνησε.

Υπομονή χρειάζεται μέχρι την Άνοιξη που όλα κρίνονται. Γιατί ότι κι αν γίνει ο Μπλατ θα κάνει και παρέλαση την 25η.