Μία ακόμα υπόθεση «Κατάχρησης σε Ασέλγεια- Αποπλάνησης Ανήλικης» που δεν συμπλήρωσε το 15 ο έτος της ηλικίας της, συγκλονίζει εδώ και λίγες  ημέρες το πανελλήνιο.

Της Δρ. Τέσσας Χριστοδούλου, PhD

Η διαφοροποίηση σε σχέση με τις υπόλοιπες είναι το τραγικό τέλος που αποφάσισε να δώσει η 14χρονη στην «αρρωστημένη» αυτή κατάσταση. Πέφτοντας στις ράγες του τρένου, τερμάτισε την ζωή της, ενοχοποιώντας τον εαυτό της για την σύλληψη του 43χρονου, κατόπιν των καταγγελιών και του διαπληκτισμού του πατριού της με τονπρώτο, ο οποίος παραδέχτηκε ότι διατηρούσαν ερωτική «σχέση».

Η ομολογία του κατά τους Αστυνομικούς «σοκάρει» λόγω του κυνισμού της, αν και πλέον θα έπρεπε να ως κοινωνία να μπορούσαμε να αντιληφθούμε την ψυχοπαθολογία που χαρακτηρίζει αυτούς τους δράστες, όπως και οποιονδήποτε άλλο εμπλέκεται σε πάσης μορφής κακοποίησης όπως η ενδοοικογενειακή βία αλλά και οι γυναικοκτονίες που έχουν λάβει τρομακτικές διαστάσεις.

Στην προκειμένη περίπτωση, ο 43χρονος χαρακτηρίζεται ως άτομο που πληροί τα κριτήρια της  διάγνωσης Παραφιλιών – Ψυχοσεξουαλικών διαταραχών και ειδικότερα της Παιδοφιλίας. Σύνοδη δυσλειτουργία της προσωπικότητας, εφόσον προέβη στην εκπλήρωση των φαντασιώσεων του σχετίζεται με στοιχεία Αντικοινωνικής (Ψυχοπαθητικής) Προσωπικότητας.

Να σημειωθεί ότι ως Παιδόφιλος κατά το Διαγνωστικό και Στατιστικό Εγχειρίδιο των Ψυχικών Διαταραχών (5 η Έκδοση, 2013), ορίζεται όποιος:

α.) για μία περίοδο τουλάχιστο 6 μηνών,επαναλαμβανόμενες, έντονες, διεγερτικές φαντασιώσεις, παρορμήσεις, ή συμπεριφορές που αφορούν σεξουαλική δραστηριότητα με παιδιά

β.) το άτομο έχει πραγματοποιήσει αυτές τις σεξουαλικές παρορμήσεις ή αυτές προκαλούν σημαντική ενόχληση ή διαπροσωπικές δυσκολίες

γ.) το άτομο είναι 16 ετών και 5 χρόνια μεγαλύτερο από το παιδί που αποτελεί αντικείμενο σεξουαλικής δραστηριότητας.

Η εκμετάλλευση της συναισθηματικής ανωριμότητας της ηλικίας της 14χρονης, σε συνδυασμό με την ευαίσθητη περίοδο της εφηβείας κατά την οποία κυριαρχούν η ευαλωτότητα, η υποβολιμότητα και η αδύναμη βούληση αποτελούν πεδίο δράσης των Παιδόφιλων.

Με πρόσχημα την απογοήτευση ή άλλα συναισθήματα ματαίωσης που μπορεί να υπήρχαν, την πλησίασε προκειμένου να της διασφαλίσει ψευδώς την ασφάλεια που μπορεί να είχε ανάγκη.

Λόγω της χειριστικής συμπεριφοράς του, της σαγηνευτικής προσέγγισής του χωρίς αυτό να σχετίζεται με την εξωτερική εμφάνισή του σε καμία περίπτωση ανέλαβε τον ρόλο του παρηγορητή.

Αποκαλύφθηκε  ότι ο 43 χρόνος, ομολόγησε με απίστευτο κυνισμό, ότι είχε καταφέρει να αποπλανήσει και άλλη ανήλικη στο παρελθόν. Ως πρωταρχικό στοιχείο προσωπικότητας των δραστών που προβαίνουν σε πράξεις Ασέλγειας είναι η αδυναμία καταστολής της παρόρμησης να ασκήσουν με παράδοξο τρόπο έλεγχο συνήθως σε άτομα με αδύναμη βούληση όπως είναι τα παιδιά.

Οι σχετικές με τις Παραφίλιες και τις Ψυχοσεξουαλικές Διαταραχές συμπεριλαμβανομένης και της διάγνωσης της Παιδοφιλίας έχουν ως στοιχεία έκφανσης τις αντικοινωνικές πρακτικές και στάσεις, εκμεταλλευόμενοι τρίτους προς ίδιον όφελος, αποκλίνουσα σεξουαλική συμπεριφορά, συναισθηματική αστάθεια, ψυχασθένεια, παρανοϊκός ιδεασμός (εκλογικεύσεις των πράξεων, άρνηση συνεπειών στα παιδιά-θύματα), έλλειψη σεβασμού στα δικαιώματα/επιθυμίες των άλλων, αγνόηση ηθικών κανόνων  και αδυναμία αναστολής της παρόρμησης  επιβάλλοντας σεξουαλική κυριαρχία.

Η κοινή γνώμη όχι μόνο συγκλονίστηκε με την κατάληξη της ανήλικης αλλά και με το ερωτικό γράμμα που άφησε πίσω της εκφράζοντας σκέψεις και συναισθήματα ενοχής, τύψεων και μομφής εναντίον της για την σύλληψη του 43χρονου.

Οι εκφράσεις αγάπης, έρωτα, εξάρτησης και απόγνωσης σε ενδεχόμενο χωρισμό αποκαλύπτουν την τρομακτική έκταση του χειρισμού. Μην μπορώντας να αντιληφθεί την εκμετάλλευσή της κατηγορεί τους τρίτους, στην προκειμένη περίπτωση τους γονείς της που προσπάθησαν να την απομακρύνουν χωρίς να μπορεί να εκλογικεύσει τους λόγους.

Οι Παιδόφιλοι αισθάνονται παντοδύναμοι και διακατέχονται από την πεποίθηση ότι είναι υπεράνω νόμων μέσα από τη σχέση με το «παιδί- θύμα». Για έναν Παιδόφιλο, αγάπη προς το «παιδί–θύμα» σημαίνει ψυχωτική προσκόλληση, προκειμένου να αποκλείσει το ενδεχόμενο εγκατάλειψης- προδοσίας, μίας αρρωστημένης σχέσης.

Δεν υπάρχει ποτέ μεταμέλεια για τις πράξεις, ενώ συχνά θα τις ομολογήσει, εφόσον αισθάνεται ότι δεν κάνει κάτι μεμπτό. Είναι κυνικός και ψυχρός στις περιγραφές του,χρησιμοποιώντας εκλογικεύσεις και κατασκευάζοντας παράλογες δικαιολογίες.

Θεωρεί τον εαυτό του πάνω από νόμους και κανόνες, αισθάνεται παντοδύναμος και παντογνώστης.

Αν και γνωρίζει ότι οι πράξεις του είναι εγκληματικές και χυδαίες ωστόσο αντλεί ευχαρίστηση από αυτές και αρνείται κατηγορηματικά τις επιπτώσεις τους.

Η υποτίμηση εναλλάσσεται με την εξιδανίκευση απέναντι στο «παιδί- θύμα» για την επίτευξη της σύγχυσης και κατόπιν της απομόνωσής του, από οικογένεια και φίλους προκειμένου να το υποτάξει. Αυτή η συμπεριφορά έχει ως στόχο να μειώσει τις πιθανότητες αποκάλυψης της δράσης του.

Το «παιδί- θύμα» πρέπει να έχει τρωτά σημεία στην ψυχοσύνθεσή του, όπως χαμηλή αυτοεκτίμηση, ασταθή αίσθηση προσωπικής αξίας, φοβίες, κακές σχέσεις με το άμεσο περιβάλλον του, συναισθήματα ανεπάρκειας και να είναι αποκομμένο από φίλους (μοναχικό).

Χωρίς αυτά τα στοιχεία, είναι δύσκολο να επιτευχθεί ο σκοπός του, να απαιτήσει απόλυτη υπακοή και να την πετύχει, να επιβάλλει πειθαρχία και να τιμωρήσει ενδεχόμενες προσπάθειες αυτονόμησης.

Ο έλεγχος που ασκείται βασίζεται στην αμφιβολία που δημιουργεί, στην απρόβλεπτη συμπεριφορά και στην εξάπλωση μιας απειλητικής ατμόσφαιρας.

Συνεπώς δεν είναι περίεργη κατόπιν των παραπάνω η αυτό-μομφή ότι η άτυχη 14χρνη αισθανόταν υπεύθυνη ότι θα κατέληγε στην φυλακή ο 43χρνος και θα έπρεπε να διασφαλίσει την μυστικότητα της σχέσης τους ώστε να τον προστατέψει.