Σε περιπτώσεις ειδεχθών εγκλημάτων, τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, εμφανίζουν τους δράστες ως άτομα με διαταραχές του ψυχωτικού φάσματος,  όπως είναι η Σχιζοφρένεια. Η αντίληψη αυτή θεωρείται εσφαλμένη, καθώς η φύση αυτών των διαταραχών δεν επιτρέπουν τον σχεδιασμό και την εκτέλεση μίας εγκληματικής πράξης. Οι ψευδαισθήσεις και η αποδιοργάνωση που χαρακτηρίζουν για παράδειγμα την Σχιζοφρένεια, καθιστούν πρωταρχικά το άτομο επικίνδυνο για τον εαυτό του. Η ανθρωποκτονία είναι σπάνια και κάτω από την επήρεια ουσιών, λόγω οξέως επεισοδίου, μη συμμόρφωσης με φαρμακευτική αγωγή, έλλειψη στήριξης και συνοσηρότητα διαταραχών προσωπικότητας.

Τα στατιστικά στοιχεία σωφρονιστικών ιδρυμάτων αναφέρουν ότι το 40% των καταδικασθέντων για ανθρωποκτονία, εμφανίζει χαρακτηριστικά Αντικοινωνικής Διαταραχής Προσωπικότητας. Ταξινομημένη και ως Ψυχοπαθητική, ο ψυχιατρικός όρος αναφέρεται στην έλλειψη ενοχών και αδιαφορίας για τα συναισθήματα των άλλων και για αυτό μπορεί κάποιος να οδηγηθεί στο έγκλημα για ασήμαντους λόγους ή χωρίς εμφανή κίνητρα.

Για τους δράστες η ανθρώπινη ζωή δεν έχει αξία, δεν υπάρχει σεβασμός στα δικαιώματα των άλλων και υπακοή σε κανόνες ή υποχρεώσεις. Ο χειρισμός και η εκμετάλλευση επιτυγχάνονται μέσω της γοητείας και της ικανότητας κάλυψης της διαταραχής. Αρχικά εμφανίζονται λοιπόν ως κοινωνικοί και ευχάριστοι, κερδίζουν την εμπιστοσύνη, ενώ μέσω της αναπτυγμένης διαίσθησης αντιλαμβάνονται τα συναισθήματα των άλλων και να προβλέπουν την συμπεριφορά τους με στόχο την χειραγώγηση.

Δεν παρουσιάζουν δηλαδή κάποια διαταραγμένη συμπεριφορά και για αυτό σε περιπτώσεις ανθρωποκτονιών, οι μαρτυρίες είναι συγκεχυμένες όσον αφορά την προσωπικότητα του δράστη. Όταν βρίσκονται αντιμέτωποι με τις αστυνομικές αρχές ή τους δικαστικούς λειτουργούς εμφανίζονται κυνικοί, χωρίς συναίσθημα και ντροπή, ομολογώντας απλά την πράξη τους.

Στην πραγματικότητα όμως διακατέχονται από περιφρόνηση, δολιότητα και παραβιάζουν με ευκολία τα δικαιώματα των άλλων, εξαπατούν για προσωπικό κέρδος ή ευχαρίστηση, είναι παρορμητικοί, ευερέθιστοι, επιθετικοί, ανεύθυνοι και αδυνατούν να διατηρήσουν μία εργασία ή τις υποχρεώσεις τους. Έχουν τάση προς την ανία και χρειάζονται συνεχή διέγερση με άμεση ικανοποίηση και χωρίς να λαμβάνουν υπόψη μελλοντικές συνέπειες.  Το χαρακτηριστικό αυτό, σε συνδυασμό με την άρση αναστολών και την έλλειψη ενοχής μπορεί εύκολα να τους οδηγήσει σε πράξεις που βλάπτουν τους άλλους.

Επιπρόσθετα, έχουν χαμηλή ανοχή στην ματαίωση και με ευκολία εκτονώνονται με βίαιο τρόπο αποδίδοντας την ευθύνη των συνεπειών των πράξεών τους, που έβλαψαν κάποιον, στον ίδιο τον παθόντα, σε ατυχία ή σε οτιδήποτε άλλο εκτός από τον εαυτό τους.

Τα άτομα με ανάλογα χαρακτηριστικά προσωπικότητα ταξινομούνται διαγνωστικά σε ένα ευρύ φάσμα ψυχοπάθειας που περιλαμβάνει περιπτώσεις ακραία ψυχωτικών, αποδιοργανωμένων, παρορμητικών και σαδιστικών συμπεριφορών. Συνήθως δεν αισθάνονται αγάπη αν και μπορεί να υποκριθούν οδηγώντας σε ψυχικό και σωματικό πόνο τους γύρω τους αντλώντας παράλληλη ευχαρίστηση. Τα συμπτώματα περιλαμβάνουν επίσης αστάθεια, απρόβλεπτες αντιδράσεις, απαιτητική και διεκδικητική συμπεριφορά αποζητώντας την προσοχή. Ο τρόπος σκέψης είναι άκαμπτος και απόλυτος, οδηγώντας σε χειριστική και ελεγκτική σχέση με τους άλλους.

Σπάνια θα αναζητήσουν βοήθεια από επαγγελματίες ψυχικής υγείας καθώς δεν υπάρχει θεραπευτικό κίνητρο,  δεν μαθαίνουν από τις εμπειρίες τους και δεν μπορούν να βάλουν όρια στη συμπεριφορά τους.. Δεν θεωρούν την συμπεριφορά τους ως διαταραγμένη ή αφύσικη οπότε δεν θεωρούν αναγκαία την αλλαγή ή θεραπεία. Αυτό συμβαίνει λόγω της περιφρόνησης  απέναντι στη ζωή των άλλων και άρα το κακό που προκαλούν δεν θεωρείται αξιόποινη πράξη. Όταν εμφανίζονται σε ψυχιατρικές υπηρεσίες προσέρχονται παρά την θέληση τους ή για να αποφύγουν νομικές συνέπειες. Συνήθως η μόνη επαφή που έχουν είναι για να χειραγωγήσουν ώστε να τους δοθεί εύνοια σε μία δικαστική διαμάχη.

Ενώ έχουν συναίσθηση των πράξεων τους δεν αισθάνονται ή δεν εκφράζουν μετάνοια ακόμα και όταν βρίσκονται αντιμέτωπα με την δικαιοσύνη.  Όσοι χαρακτηρίζονται από ψυχοπαθητική συμπεριφορά δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να υπάγονται στο άρθρο 69 του Ποινικού Κώδικα ώστε να προβλέπεται νοσηλεία σε ψυχιατρείο.