“Inferno”, ή όταν o Νταν Μπράουν προέβλεψε την αναβίωση της μαύρης πανώλης!

Σχεδόν τέσσερα χρόνια πριν, η ταινία μιλούσε για έναν ιό, για ένα φονικό όπλο μαζικής καταστροφής,που στόχο είχε την τιθάσευση της αύξησης του παγκόσμιου πληθυσμού!

Ας θυμηθούμε την ταινία

Το τέταρτο μυθιστόρημα του Νταν Μπράουν με ήρωα τον Ρόμπερτ Λάνγκτον γίνεται η τρίτη ταινία και φέρνει τον διάσημο καθηγητή πάντα πίσω στην αγαπημένη του αναγεννησιακή Ιταλία,  στη Φλωρεντία αυτή τη φορά, χαμένο μέσα σε οράματα και πόνο. ­Ξυπνά σε νοσοκομείο της πόλης τραυματίας, με μερική αμνησία και ενώ προσπαθεί να αντιληφθεί πως και γιατί, ξεκινά το κυνηγητό μαζί με τη Σιένα Μπρουκς, τη νεαρή και ελκυστική γιατρό της βάρδιας.

Η “μαύρη πανώλη” του Μεσαίωνα σε μια σύγχρονη εκδοχή μαζικής καταστροφής, πλήθος σύμβολα που ζητούν την ερμηνεία τους, η γνωστή πλοκή με ανατροπές και ατελείωτο τρέξιμο φυγής από τους διώκτες ενώ ο χρόνος λήγει και η ανθρωπότητα κινδυνεύει. Πάντα υπάρχει μια μυστική έξοδος διαφυγής, πάντα ο οξυδερκής ήρωας βρίσκει τις λύσεις στους διαδοχικούς γρίφους.

“Inferno” ή όταν ανοίγουν οι καταραμένες πύλες της επιτυχημένης “μανιέρας”: ο Νταν Μπράουν ακολουθεί με περισσή ευκολία και αυτοματισμό την ίδια πετυχημένη συνταγή. Το ίδιο κάνουν ο σεναριογράφος Ντέιβιντ Κεπ («Illuminati) με τον σκηνοθέτη της τριλογίας Ρον Χάουαρντ, χωρίς όμως να δώσουν επιπλέον ενδιαφέρον στο χαρακτήρα του άτρωτου ήρωα, ο οποίος αρχίζει να πλησιάζει τον James Bond, όσο περνούν τα χρόνια και οι ταινίες από τα μάτια μας.

Ο Τομ Χανκς στον ίδιο ρόλο μοιάζει να έχει εξαντλήσει όλο το πιθανό ρεπερτόριο υποκριτικής του καθηγητή-ήρωα.

Η ταινία ξεκινά εντυπωσιακά με  ένταση και γοργό ρυθμό, αλλά όταν απομακρύνεται από τη Φλωρεντία για χάρη της Βενετίας και της Κωνσταντινούπολης, μοιάζει να χάνει τη φρεσκάδα της και να πέφτει στα συνήθη μονοπάτια του κλασικού από μηχανής Θεού του Νταν Μπράουν.

Όμως τα πλάνα των πόλεων και των ιστορικών μνημείων είναι εντυπωσιακά, της Αγίας Σοφίας ιδίως, εκεί που κορυφώνεται η ιστορία, με αφορμή τον τάφο του Enrico Dandolo. (Ο πραγματικός τάφος του, πιθανότατα, καταστράφηκε από τους Οθωμανούς το 1453. Τον 19ο αιώνα μια ιταλική ομάδα αποκατάστασης τοποθέτησε ένα κενοτάφιο στη πιθανή τοποθεσία μέσα στο Ναό, το οποίο είναι ορατό μέχρι σήμερα.)

***Yπό το πρίσμα της παγκόσμιας απειλής του κορωνοϊού, το Inferno αποκτά νέα διάσταση.