Οι δυτικοί είναι ψυχροί ορθολογιστές, που προσπαθούν να εκτιμήσουν την κατάσταση κάθε μέρα και παράλληλα να δώσουν το καλό και το κακό σενάριο. Στο όριο του κυνικού, χωρίς συναισθηματισμούς. Δεν υπάρχουν άνθρωποι, αλλά αριθμοί.

Με τον Τραμπ καταρχάς να βάζει τον πήχυ στις 200 χιλιάδες θυμάτων από τον ιό. Για την ακρίβεια μεταξύ 100 και 200 χιλιάδων έβαλε τα όρια της …επιτυχίας!

Επικαλούμενος ένα μάλλον ακραίο σενάριο για 2,2 εκατομμύρια νεκρούς στις ΗΠΑ και έχοντας επιδεικτικά υποτιμήσει τον Covid-19 ξέρει πολύ καλά πως με την ατζέντα του ιού και του συνόλου των συνεπειών του θα πάει στις κάλπες του Νοεμβρίου.

Ήταν το φαβορί, παρά την αμετροέπεια και τις ουκ ολίγες γκάφες του. Όμως ο κορωνοϊός τα αλλάζει όλα, και άρα το παιχνίδι παίζεται: όλα τα ενδεχόμενα γύρω από τις αμερικάνικες εκλογές ξανάγιναν ανοικτά.

Στη Βρετανία, ο επικεφαλής του συστήματος υγείας βάζει το όριο των θανάτων στις 20.000. Η Βρετανία έπαιξε ανοικτά με το σουηδικό μοντέλο (που κάνει μόνο για τη Σουηδία) πριν κάνει την κωλοτούμπα, ενώ είναι χαρακτηριστικό πως και ο  …αιώνιος διάδοχος Κάρολος και ο αρχηγός της αγέλης Μπόρις νόσησαν.

Στην Ιταλία είναι γνωστά τα δράματα, ιδίως στο Βορρά. Η Μεγάλη Ελλάδα έχει ελάχιστα θύματα, η Σικελία μόλις τρία. Στην υπόλοιπη χώρα μακελειό.

Στην Ισπανία ακόμη χειρότερα τα πράγματα, με τους πάντες να θεωρούν “κουτί της Πανδώρας” το ματς της Αταλάντα με τη Βαλένθια. Οι 3.000 οπαδοί των Los Che (οι  Νυχτερίδες, τραγική ειρωνεία, αν ο ιός προήλθε από τις νυχτερίδες της Κίνας, κάτι μη επιβεβαιωμένο ακόμη) ενώ λίγοι μιλούν για μια συγκέντρωση 120.000 ανθρώπων αρχές Μαρτίου στη Μαδρίτη.

Αυτά είναι τα τωρινά δεδομένα. Και αυτό που προκύπτει αβίαστα είναι πως κάθε μεγάλο δυτικό κράτος θα χάσει μια πόλη: στις ΗΠΑ μπορεί να είναι 120.000 κατοίκων, στις ευρωπαϊκές ίσως κάπου στα μισά.

Στην Ελλάδα ευελπιστούμε να χάσουμε μόνο ένα πολύ μικρό χωριό μερικών δεκάδων κατοίκων: το τριψήφιο νούμερο θα είναι τραγικό, αλλά δυστυχώς πολύ δύσκολα τα θύματα της πανδημίας θα είναι λιγότερα από 1000.

Η ουσία είναι πως η πανδημία θα έχει συνέπειες που είναι αδύνατο να προσεγγισθούν ακόμη. Ίσως σε λίγες εβδομάδες κι αν η καμπύλη ξεπεράσει το ανώτερο σημείο καμπής, αρχίζοντας να πέφτει, τότε ίσως θα μπορούν να υπολογιστούν οι μεσοπρόθεσμες και οι μακροχρόνιες συνέπειες.

Ως τότε θα έχουμε μόνο εικασίες. Τρομακτικές αλλά και υπερβολικά αισιόδοξες.

Και ως γνωστόν, η αλήθεια βρίσκεται πάντα κάπου πέριξ της μέσης.