Σε Παπαδημουλιάνικα μετονομάζεται η περιοχή μεταξύ Αχαρνών και Λιοσίων, ύστερα από πρόταση που θα κατατεθεί προς ψήφιση στο προσεχές Δημοτικό Σύμβούλιο, αφού πρώτα περάσει πρώτα (αναμένεται παμψηφεί) από το έκτο τοπικό διαμερισματικό.

Ελάχιστος φόρος τιμής στον οραματιστή που έδωσε πνοή στις περιοχές που το real estate είχε γυρίσει την πλάτη, αφήνοντας πίσω τη γίδα.

Στον άνθρωπο, που επένδυσε στη χώρα του, δίχως να παστώσει το ρευστό στην Ελβετία.

Στον εκσυγχρονιστή, που άφησε κατά μέρος τις ιδεοληψίες και έδειξε στους δεξιούς με αριστερές τσέπες πως βγαίνουν χρήματα μέσα στο καπιταλιστικό περιβάλλον.

Στον ανθρωπιστή, που στέγασε βασανισμένες ψυχές στα ακίνητα του και δεν τα νοίκιασε στην πλουτοκρατία που πάντα ήθελε ένα κεραμίδι κάτω από την Αχαρνών και πάνω από τη Λιοσίων, δεξιά της Αγίου Μελετίου, αριστερά της Ηπείρου.

Στον δημοκράτη, που απέδειξε πως δε υπάρχει δεν μπορώ, μόνο δε θέλω: διατρανώνει πως άμα θέλεις παίρνεις τους μετανάστες σπίτι σου.

Οι φωνές των αντιδραστικών (ανάμεσά τους και πολλών αριστερών οπορτουνιστών) που τον αποκαλούν Παπασπιτούλη και φωνάζουν “κανένα σπίτι στα χέρια του Δημήτρη” δεν πτοούν το φρόνημα του ανθρώπου, που ήδη ψάχνει νέες ευκαιρίες για προσφορά στο κοινωνικό σύνολο, στην πλατεία Θεάτρου, στην πλατεία Αμερικής και κυρίως στην Κολιάτσου, που η δεξιά πάντα την έλεγε πλατεία, ενώ είναι ένα φαρδύ πεζοδρόμιο, σαν να λείπει μισή πολυκατοικία.

Εν κατακλείδι όμως, γιατί η ιστορία με τον Παπαδημούλη έσκασε τώρα;

Λίγοι σύντροφοι στενοχωρήθηκαν, ακόμη λιγότεροι τον υποστήριξαν.

Όταν ελαφραίνει η επετηρίδα, οι μνηστήρες χαίρονται, μιας και η πυραμίδα στο τέλος χωρά έναν, που για να φτάσει εκεί, πρέπει να περάσει όλα τα τεστ νομιμότητας αλλά και ηθικής.

Πνεύμα και ηθική!

Ξανά:

Πνεύμα και ηθική!