Mία ακόμα υπόθεση «Ασέλγειας- Αποπλάνησης» ανήλικης που δεν συμπλήρωσε το 15ο έτος της ηλικίας της, ήρθε στην δημοσιότητα.

Ο δράστης

Η εκμετάλλευση της συναισθηματικής ανωριμότητας της ηλικίας της 14χρονης, σε συνδυασμό με την ευαίσθητη περίοδο της εφηβείας κατά την οποία κυριαρχούν η ευαλωτότητα, η υποβολιμότητα και η αδύναμη βούληση αποτελούν πεδίο δράσης των Παιδόφιλων. Με πρόσχημα την απογοήτευση ή άλλα συναισθήματα ματαίωσης που μπορεί να υπήρχαν, την πλησίασε προκειμένου να της διασφαλίσει ψευδώς την ασφάλεια που μπορεί να είχε ανάγκη.

Λόγω της χειριστικής συμπεριφοράς του, της σαγηνευτικής προσέγγισής του χωρίς αυτό να σχετίζεται με την εξωτερική εμφάνισή του σε καμία περίπτωση, ανέλαβε τον ρόλο του παρηγορητή.

Η Διάγνωση της Παιδοφιλίας (DSM-5, 2013)

Σύμφωνα με το Διαγνωστικό και Στατιστικό Εγχειρίδιο των Ψυχικών Διαταραχών (5η έκδοση, 2013), ως Παιδόφιλος ορίζεται αυτός ο οποίος:

α.) για μία περίοδο τουλάχιστο 6 μηνών,επαναλαμβανόμενες, έντονες, διεγερτικές φαντασιώσεις, παρορμήσεις, ή συμπεριφορές που αφορούν σεξουαλική δραστηριότητα με παιδιά

β.) το άτομο έχει πραγματοποιήσει αυτές τις σεξουαλικές παρορμήσεις ή αυτές προκαλούν σημαντική ενόχληση ή διαπροσωπικές δυσκολίες

γ.) το άτομο είναι 16 ετών και 5 χρόνια μεγαλύτερο από το παιδί που αποτελεί αντικείμενο σεξουαλικής δραστηριότητας.

Το προφίλ των θυτών

Ως πρωταρχικό στοιχείο προσωπικότητας των δραστών που προβαίνουν σε ανάλογες πράξεις είναι η αδυναμία καταστολής της παρόρμησης. Επιδιώκεται η άσκηση ελέγχου με παράδοξο τρόπο συνήθως σε άτομα με αδύναμη βούληση όπως τα παιδιά.

Η Παιδοφιλία χαρακτηρίζεται από αντικοινωνικές πρακτικές και στάσεις. Οι δράστες εκμεταλλευόμενοι τρίτους προς ίδιον όφελος, εμφανίζουν αποκλίνουσα σεξουαλική συμπεριφορά ενώ κυριαρχούν η συναισθηματική αστάθεια, ο παρανοϊκός ιδεασμός (εκλογικεύσεις των πράξεων, άρνηση συνεπειών στα παιδιά-θύματα) και η έλλειψη σεβασμού στα δικαιώματα/επιθυμίες των άλλων. Συνεπώς αγνοούν ηθικούς κανόνες προκειμένου να επιβάλλουν την επιθυμητή σεξουαλικής κυριαρχία εφόσον υπάρχει πλήρης αδυναμία αναστολής της παρόρμησης.

Οι Παιδόφιλοι αισθάνονται παντοδύναμοι παντογνώστες και διακατέχονται από την πεποίθηση ότι είναι υπεράνω νόμων μέσα από τη σχέση με το «παιδί- θύμα». Για έναν Παιδόφιλο, αγάπη προς το «παιδί–θύμα» σημαίνει ψυχωτική προσκόλληση, προκειμένου να αποκλείσει το ενδεχόμενο εγκατάλειψης. Συχνά θα ομολογήσει τις πράξεις του, εφόσον αισθάνεται ότι δεν κάνει κάτι μεμπτό. Είναι κυνικός και ψυχρός στις περιγραφές του,χρησιμοποιώντας εκλογικεύσεις και κατασκευάζοντας παράλογες δικαιολογίες. Αν και γνωρίζει ότι οι πράξεις του είναι εγκληματικές και χυδαίες ωστόσο αντλεί ευχαρίστηση από αυτές και αρνείται κατηγορηματικά τις επιπτώσεις τους.

Το προφίλ των θυμάτων 

Το «παιδί- θύμα» πρέπει να έχει τρωτά σημεία στην ψυχοσύνθεσή του, όπως χαμηλή αυτοεκτίμηση, ασταθή αίσθηση προσωπικής αξίας, φοβίες, κακές σχέσεις με το άμεσο περιβάλλον του. Τα συναισθήματα ανεπάρκειας και η απομόνωση από φίλους συνθέτουν το προφίλ. Χωρίς αυτά τα στοιχεία, είναι δύσκολο να επιτευχθεί ο σκοπός του, να απαιτήσει απόλυτη υπακοή και να την πετύχει, να επιβάλλει πειθαρχία και να τιμωρήσει ενδεχόμενες προσπάθειες αυτονόμησης.

Η υποτίμηση εναλλάσσεται με την εξιδανίκευση απέναντι στο «παιδί- θύμα» για την επίτευξη της σύγχυσης και της απομόνωσής του, από οικογένεια και φίλους. Αυτή η συμπεριφορά έχει ως στόχο να μειώσει τις πιθανότητες αποκάλυψης της δράσης του. Ο έλεγχος που ασκείται βασίζεται στην αμφιβολία που δημιουργεί, στην απρόβλεπτη συμπεριφορά και στην διατήρηση απειλητικού κλίματος.