Περνούν τα χρόνια και πλέον είναι ελάχιστοι αυτοί που έζησαν τη γερμανική κατοχή και τις ολέθριες συνέπειες της.

Διότι είναι αλλιώς να διαβάζεις για τα ιστορικά γεγονότα ή να στα λένε οι γεροντότεροι, όπως ο θείος που κάθεται με τη νεολαία στα οικογενειακά τραπέζια, όπως τα είπαν κι αυτουνού κι όπως τα κατάλαβε και τα λοιπά στρογγυλεμένα κι αλλιώς να τα έχεις ζήσει

Μια από τις φήμες που κυκλοφορούσαν πάντα, αλλά πλέον τη βλέπουμε όλο και πιο έντονα, αποτυπωμένη πια πεντακάθαρα σε άρθρα αφιερώματα κτλ, αφορά το θάνατο του Μεταξά.

Λέει λοιπόν το υποθετικό σενάριο πως ο Μεταξάς σκόπευε να έρθει σε κάποιου είδους συνεννόηση με την Γερμανία, σε μια συμφωνία, έτσι ώστε να αποφευχθεί η εισβολή των γερμανικών στρατευμάτων στην ήδη εξαντλημένη από τον πόλεμο με την Ιταλία Ελλάδα. Και διέκοψαν την όλη διαδικασία οι Άγγλοι.

Διότι δεν έχουν διστάσει αρκετοί να υπονοήσουν ή ακόμη και ευθέως να το πουν πως τον έβγαλαν από τη μέση για να συνεχιστεί ο πόλεμος και έτσι να απαγκιστρωθούν οι βρετανικές δυνάμεις από την Ελλάδα.

Ανιστόρητα επιχειρήματα με τα οποία ουσιαστικά βγάζουν “λάδι” τους Γερμανούς. Μας λένε “να, κοιτά πως τον χαιρετούν (παραπάνω φωτό) δεν μπορεί, με τη φασιστική Γερμανία θα ήθελε να ήταν ο Μεταξάς…”

Η γερμανική εισβολή στην Ελλάδα ήταν προδιαγεγραμμένη, όχι απλά για να βοηθηθούν οι σύμμαχοι Ιταλοί που βρίσκονταν με την πλάτη στη …Ρώμη, κάτι που είχε προβλέψει ο Μεταξάς, αλλά βασικά για να αποτελέσει προγεφύρωμα για τις επιχειρήσεις στη Βόρεια Αφρική.

Έστω κι αν υπάρχουν ενδείξεις προσπάθειας μυστικής διπλωματίας (δια του Πεσμαζόγλου στην Ελβετία) δεν προκύπτει από πουθενά και σε κανένα επίπεδο πως υπήρχε έστω ένα προσχέδιο ανακωχής ή μη επίθεσης ή έστω της ελάχιστης συνεννόησης.

Ο Μεταξάς εννοείται πως δε θα έκανε τίποτα τέτοιο χωρίς να ενημερώσει τον βασιλιά, τον Γεώργιο τον Β, τον “Άγγλο στην καρδιά”, αυτόν που τον έβαλε στη θέση του δικτάτορα το 1936, δια του Κοινοβουλίου και της αναστολής άρθρων του Συντάγματος.

Και αν ο Μεταξάς είχε έστω και την παραμικρή αμφιβολία για το στρατόπεδο που διάλεξε για να “μην κάνει το ίδιο λάθος δύο φορές“, δεν θα έκανε …μπούλινγκ (τον κεράσανε και κάτι ψιλές) στον εκπρόσωπο της Siemens στην Ελλάδα τότε και ιδρυτή της Ραδιοφωνίας Ιωάννη Βουλπιώτη.

Όλα όμως αυτά είναι εικασίες μιας ακραία γερμανόφιλης ελίτ, που προσπαθεί να λειάνει τις αιματηρά αιχμηρές γωνίες της γερμανικής εισβολής και κατοχής.

Η αντίσταση και στη δεύτερη εισβολή, δεν έχει να κάνει με τον αιφνίδιο  θάνατο του Μεταξά, αλλά με την απόφαση των Ελλήνων να πολεμήσουν μέχρις εσχάτων.

Το δεύτερο ΟΧΙ ήταν αυτονόητο και το ήξεραν και οι Γερμανοί.

Κανείς δεν υπονόησε ποτέ συνθηκολόγηση με τους Γερμανούς, τα οχυρά Μεταξά κατά το πρότυπο της γραμμής Μαζινό, δε φτιάχτηκαν για να οδηγήσουν σε διπλωματικές επαφές.

Οι 21 ημέρες από την επίθεση των Γερμανών (6.4.41) έως την κατάληψη των Αθηνών (27.4.41) θα δώσουν τον απαραίτητο χρόνο στην Κυβέρνηση να διαφύγει στη Μέση Ανατολή, το χρυσό της Τράπεζας της Ελλάδος με περιπέτειες να μείνει ασφαλής στη Νότια Αφρική, να θαφτούν αρχαιότητες για να μη γίνουν πλιάτσικο στα χέρια του εισβολέα, να προετοιμαστεί όσο μπορούσε ο λαός για το σκοτάδι που νομοτελειακά ερχόταν και θα τελείωνε μετά από 1264 φρικτές ημέρες (δεν ήταν τέτοιες για τους συνεργάτες των Γερμανών)

Στο σενάριο που οι περίφημοι για τη διπλωματική τους δεινότητα και επιδεξιότητα  Ναζί, έμπαιναν σε κουβέντες μαζί μας, μήπως μπορούμε να φανταστούμε τι θα ζητούσαν για τους συμμάχους τους Ιταλούς και Βούλγαρους ή για τους βολικά για τη Γερμανία”ουδέτερους” Τούρκους;

Τίποτα από αυτά που λέγονται και γράφονται σαν “μυστική Ιστορία” δεν υπήρχε στ΄ αλήθεια. Μπούκαραν με τη εκπληκτική για την εποχή εκείνη δύναμη πυρός τους για να τα πάρουν όλα: ήξεραν πως θα νικούσαν και μας οδήγησαν στην τριπλή Κατοχή.

Ο δε αγαπημένος τωω συνεργατών των Γερμανών, Τσολάκογλου, δεν ήταν μόνο αυτός που υπέγραψε την ανακωχή, χωρίς να τον έχει εξουσιοδοτήσει κανείς, αλλά και ο πρώτος κατοχικός Πρωθυπουργός.

Για αυτόν έχει γραφεί το άλλο τρελό: πως είχε τάχα ως εθνικό στόχο να βοηθήσει με μια ελληνική Μεραρχία τους Γερμανούς να καταλάβουν την Τουρκία.

Εννοείται πως η Ελλάδα θα έπαιρνε ανταλλάγματα, εδαφικά και άλλα…

Λένε πως την Ιστορία τη γράφουν οι νικητές. Δεν είμαι σίγουρος πως ισχύει απόλυτα.

Τα υποθετικά σενάρια σίγουρα τα γράφουν οι ηττημένες πλευρές , οι προσωπικά χαμένοι και οι συμπαθούντες αυτούς…

 

 

.