Αργά περνούν οι ώρες και οι μέρες της πανδημίας, ιδίως για όσους έχουν βγει σε αναστολή εργασίας ή είναι κλειστοί με κρατική εντολή.

Αφού παίξουν τα κλασικά ψώνια, καμία βόλτα μέχρι το ΑΤΜ για την άντληση του επιδόματος άντε και κανάς περίπατος, η φάση ειδικά τώρα με κλειστά τα κλικ εγουέι είναι βασικά σπίτι.

Πράγματα χαλαρά, άντε και καμιά μπύρα το βράδυ, Φιξ κατά προτίμηση και για ειδικές περιστάσεις με την καλή πιτζάμα, το Σίβας που περίσσεψε από πέρυσι.

Πολύ Νέτφλιξ, τόσο που το αγαπημένο σας περιεχόμενο εξαντλείται με βήμα ταχύ και σε λίγο θα βλέπετε  Γκαμπ, ραν Φόρεστ ραν.

Και εκεί που όλα έμοιαζαν τακτοποιημένα και στα κουτάκια τους, έσκασε η επενδυτική ευκαιρία λεφτά με το τσουβάλι.

Γιούργια στο BItcoin όλοι αδέλφια!

Δεν ξέρει ο Έλλην πως είναι αέρας κοπανιστός; Μια χαρά το ξέρει.

Ένα κρυπτονόμισμα, ένα προϊόν, χωρίς κανείς να ξέρει ποιος είναι από πίσω, ποιος το εκδίδει και γιατί.

Ένα ψευδώνυμο D Satoshi Nakamoto σου λέει, ενώ κυκλοφορεί σε 21.000.000 κομμάτια μόνο.. Έχει μια πολύπλοκη διαδικασία αγοροπωλησίας έτσι για να γίνεται ελκυστικό τεχνικά καί τεράστια μόχλευση

Οι ..Κλωνατεξιάρηδες ξέρουν.

Ναι δε είναι επένδυση, είναι ρουλέτα, αλλά δεν υπάρχει κωδικό εξόδου για τα καζίνο.

Δόλωμα αέρας κοπανιστός, σαν τις φούσκες του ΄99 κι όμως η επιθυμία για ρίσκο σε ένα προϊόν που μπορεί αύριο το πρωί να μην υπάρχιε τεράστια.

Γιατί όλοι θεωρούν τον εαυτό τους τεράστια γάτα και πως θα αφήσουν τους άλλους με το Μουτζούρη στο χέρι.

Ταυτόχρονα κότες και άπληστοι. Πέφτουν σαν τα κοτόπουλα στο καλαμπόκι που τους σερβίρουν: μια ακόμη πιο όμορφα δοσμένη πυραμίδα.

Αγνοούν το φυσικό νόμο που λέει πως στο τέλος επικρατούν πάντα οι ισχυροί και στη μάζα απομένει ο ρόλος του “πως μας κατάντησαν έτσι”.

Η άνοδος του Bitcoin είναι τεχνητή και όχι  λόγω αξίας.  Απλά κάποιοι που τα έχουν σκουπίσει χαμηλά δεν δίνουν, οι άπληστοι τρελαίνονται και το κυνηγάνε ψηλά δεν βρίσκουν κομμάτια και έτσι εκτοξεύεται!

Και μέσα στην παραζάλη της πανδημίας κάποιοι ποντάρουν παγκόσμια στα κορόιδα. Είναι αυτοί που ποτέ δεν υποτιμούν την ηλιθιότητα της κοινής γνώμης.

Ο Νίκος Δήμου είχε γράψει κάποτε πως όταν ο Έλληνας κοιτιέται στον καθρέφτη βλέπει είτε τον Μεγαλέξανδρο είτε τον  Ωνάση.

Ποτέ τον Καραγκιόζη.

Στο τέλος της ημέρας όλοι μένουμε με τις επιλογές μας και κυρίως με τις συνέπειες τους.

ΦτΧ-Μ.Ο.